Uświęcona zdrada
James Forrester

Jeśli myśleliście, że o Elżbiecie I Tudor wiecie już wszystko, to musicie przeczytać „Uświęconą zdradę” Jamesa Forrestera. Gwarantuję Wam, że poznacie te czasy od strony, której nie znaliście z dotychczasowych książkowych podróży. Ale czy można dziwić się Królowej Dziewicy, skoro gdy miała trzy lata, jej matka została ścięta za zdradę, czarnoksięstwo i cudzołóstwo? Elżbieta I od samego początku miała bogate w doświadczenia dzieciństwo. Dlaczego nie miałaby skorzystać z posiadanej władzy, aby ukarać tych, którzy nie słuchali jej głosu?

Henryk VIII i jego słynne romanse były już przedmiotem serialu historycznego („Dynastia Tudorów”), i sporej liczby książek. Elżbieta I, córka jego i Anny Boleyn, była przeciwieństwem swojej siostry przyrodniej – Marii I Tudor. Maria jako zagorzała katoliczka urządzała krucjaty przeciw protestantom. Elżbieta I Tudor jako wierna protestantka paliła i ścinała katolików i innych innowierców. Prawda, że to były urocze czasy? Pełne strachu, intryg, nieskończonych uników i ogromnej dozy dyplomacji. Książka o tych czasach nie może być nudna ani nijaka.

Tak jest z „Uświęconą zdradą” Jamesa Forrestera, a właściwie Dr Iana J. F. Mortimera (prawie jak Mordimer Madderdin!), który specjalizuje się w historii. Oprócz powieści autor pisze także eseje, przewodniki (ten po Średniowiecznej Anglii jest świetny!), biografie oraz poezję. Skąd rozróżnienie na pisanie pod pseudonimem i pod swoim prawdziwym nazwiskiem? Wyjaśnienie jest proste – Ian-historyk trzyma się prawdziwej wersji historii, Ian-James natomiast może pewne rzeczy wymyślać, bez bycia posądzonym o herezję w naukowym świecie. Oprócz „Uświęconej zdrady” w Polsce dostępne będą niebawem także „Korzenie zdrady” jego autorstwa. Obie powieści obejmują mniej więcej ten sam okres historyczny, a ja jestem ciekawa, jak Ian poradzi sobie z innym tłem historycznym.

„Uświęcona zdrada” to pełna akcji i intryg książka, która zapewni Wam kilka wieczorów pełnych wypieków. Nawet jeśli nie darzycie Henryka VIII sympatią i napawa Was odrazą to, co robił każdej ze swoich żon, gdy tylko przestawały być przydatne, książka Jamesa się Wam spodoba, jeśli umiecie docenić sprawnie stworzone tło historyczne (nawet historycy to docenią, a może zwłaszcza oni?), wyraziste postaci oraz dobrze rozpisaną akcję. Zaraz po śmierci Henryka VIII tron objął Edward VI, ale zamieszanie po śmierci tego drugiego to dopiero HORROR! W „Uświęconej zdradzie” do całego kociołka autor dorzuca kilka nowych elementów – może na przykład tron wcale się Elżbiecie I nie należał? Mamy tu tajemniczą księgę, w której zapisano pewne sekrety, a w posiadaniu owej księgi znajduje się sam Wielki Herold (na jego nieszczęście). Co zrobi Królowa, by nie stracić Korony? Co zrobią jej wrogowie, aby zakończyć jej panowanie? Czy pogrom innowierców się zakończy, czy też działania Elżbiety I się nasilą? To wszystko przedstawia James Forrester w „Uświęconej zdradzie”.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Okładka przyciąga spojrzenie wielką czerwoną pieczęcią, która może skrywać wielka tajemnicę. Tak samo tytuł - oksymoron, który intryguje, bo jakże zdrada może być uświęcona? W imię czego? Ano może. W imię wyższych wartości i konieczności. Intrygi, knowania, spiski istniały już wieki temu - w połowie XVI wieku w Londynie również ich nie brakowało. Rycerze Okrągłego Stołu stali na czele pewnej tajemnicy, ale każdy z nich znał tylko jej fragment. Pieczę nad całością miał stary krawiec, Henry Machyn. Jego inteligencja, spryt, przebiegłość i przezorność były ponad przeciętną. Pisząc swoją ,,Kronikę" nie tylko opisywał codzienne życie Londynu, ale też stał na straży tajemnicy. Swe dzieło powierzył przyjacielowi, Wielkiemu Heroldowi Clarenceux, dla którego przyjaźń, honor i lojalność były święte. To on oskarżony o spisek przeciwko królowej walczy z przeciwnościami losu i ścigającym go bezwzględnym i okrutnym sierżantem Crackenthorpe. Zagadka jest umiejętnie zakodowana i tylko nieliczni są w stanie ją rozwiązać. Ciekawie skonstruowana fabuła, w której prawda historyczna miesza się z fantastyką, przystępny język, nagłe zwroty akcji, przystępny język, szczegółowe opisy oddające koloryt epoki (ubiór, wystrój wnętrz, codzienne życie na ulicach Londynu czy w przydrożnych zajazdach) oraz głęboko skrywana od dziesiątków lat tajemnica to wszystko sprawia, że powieść czyta się jednym tchem. Umieszczenie na początku książki mapki XVI-wiecznego Londynu i zaznaczenie głównych miejsc wydarzeń zachęca czytelnika do przeniesienia się w czasie i przeżywania przygód wraz z bohaterami. W powieści nie ma przeciążenia wiadomościami historycznych, a te, które są podane, opisane są w przystępny i zrozumiały sposób. Niektórych mogą nużyć czasami przydługie opisy, ale to dzięki nim czytelnik poznaje realia epoki elżbietańskiej i bohaterów z różnych warstw społecznych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)