Uśpieni
Beata Kołodziejczyk

Z początku ciężko było mi wgryźć się w fabułę, gdyż są to okruchy życia osób pewnej rodziny na przełomie różnych lat, ale po przeczytaniu całości, to się wszystko ze sobą zgrabnie łączy.

Te opisane skrawki życia są bolesne, w tle każdej tej historii alkohol leje się strumieniami i rozbrzmiewa pijacki bełkot. Ta książka pokazuje, że często nasze dzieciństwo determinuje naszą dorosłość.

Przedstawiona jest tu głównie perspektywa dziewczynki, Agaty. Chciałaby wszystko naraz opowiedzieć, ale wychodzi jej to chaotycznie. Jest dzieckiem ze skrzywdzoną psychiką, które musiało przedwcześnie dorosnąć. Za szybko dowiedziała się, co to jest seks, przemoc. Niemo krzyczy o uwagę matki czy babci, pragnie zostać zauważona. Samotność w rodzinie, pomimo ogromu otaczających ją osób, totalny brak wsparcia, pozostawiona sama sobie z ogromnym poczuciem niesprawiedliwości. Obojętność ze strony rodziców pozostawia ślad w duszy. Szczęśliwe chwile są efemeryczne.

Jej lektura nie jest łatwa, skłania do refleksji. Ta książka przedstawia smutną, szarą codzienność wielu osób. Wystarczy się rozejrzeć, oni żyją obok nas.
Wizualnie niepozorna książka, a wzbudza ogrom emocji. Uważam, że warto ją przeczytać!