Uprowadzony
Lee Child

"Licz na najlepsze, ale szykuj się na najgorsze."

Drugi tom serii o Jacku Reacherze jeszcze lepszy, fantastycznie spędziłam z nim czas, dając ponieść się sprytnie skonstruowanej intrydze, wyrazistemu portretowi postaci, klimatowi sensacji nasyconej efektownymi akcjami. Konkretnie, dosadnie i brutalnie, ale też pozostawiona wolna przestrzeń dla luzu, zmyślności i różnic temperamentów. Szybko mkniemy po stronach książki, nie decydujemy się na wybijające z wartkiego rytmu przerwy, chcemy jak najszybciej poznać, co autor przygotował w dalszych częściach. Sporo zwrotów akcji, kilka zaskakujących rozwiązań fabularnych, spełnione oczekiwania czytelnika, ale też lekka przewidywalność i schematyczność, mimo wszystko te ostatnie biorę na plus, gdyż tego właśnie spodziewam się przy zajmującej, choć lekkiej rozrywce z dreszczykiem walk, ucieczek, misji ratowania świata. Zastanawiam się nad swobodnym gadulstwem przeciwników głównego bohatera, odkrywaniu kart, które powinny pozostać zasłonięte przypuszczeniami i interpretacjami. I zbyt dużo zdradzający opis na okładce, a szkoda, bo wczesne ujawnienie istoty tajemnicy umniejsza napięcie podczas poznawania opowieści, najlepiej zatem ominąć go i od razu przejść do początku wciągającej historii.

W spokojny biały dzień, w centrun Chicago, Jack Reacher zostaje uprowadzony z przypadkowo napotkaną kobietą. Pozorna prawda, gdyż kluczowa postać, po pierwszym zaskoczeniu, tak naprawdę sama niejako zezwala na porwanie. Wydaje mi się, że Jack już inaczej nie potrafi, musi znaleźć się w nieodpowiednim miejscu i w nieodpowiednim czasie, aby przyciągać kłopoty, ale też okazje do udowodnienia wyjątkowych umiejętności wojskowych i intuicji superbohatera. Facet z determinacją walczy o sprawiedliwość i ochoczo wyciąga pomocną dłoń do pięknych kobiet będących w tarapatach. Jednak Holly Johnson myśli zupełnie odwrotnie, jako agentka FBI to ona stara się uratować życie cywila, toteż dochodzi do zabawnych pomyłek i prób charakterów. Uwięzieni w ciężarówce, skuci kajdankami, terroryzowani przez złych ludzi, dociekają motywów i zamierzeń porywaczy. Jak to zwykle bywa, sprawa okazuje się mieć drugie dno, a może nawet trzeci wymiar. Kim faktycznie jest Holly, dlaczego jest cenną zdobyczą, czemu służy jako karta przetargowa? I na koniec, drobna dygresja, wciągnęły mnie ciekawe opisy specyfiki oddawania celnych strzałów z dużej odległości, bardzo sugestywnie działające na wyobraźnię, aż chce się poćwiczyć na strzelnicy, poczuć dychotomię opanowania i adrenaliny. 

bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na „Uprowadzonego” Lee Childa czekałam z wypiekami na twarzy. A potem rzuciłam się na lekturę, przekonana, że poznam nowe przygody niesamowitego Jacka Reachera. Jeden rzut oka na skrzydełko okładki wystarczył, żebym mogła się przekonać, że wyczekiwana przeze mnie „nowość” jest tak naprawdę… wznowieniem książki z 1998 roku… Denerwują mnie takie praktyki księgarń, ale nieważne – skoro już czekałam, od razu wzięłam się za lekturę i… wcale nie żałuję. Nie pamiętałam już początków mojego bohatera, a „Uprowadzony” jest drugą częścią serii, która liczy już kilkanaście tomów. Wspaniale było zobaczyć Jacka w chwili, gdy dopiero zaczyna swoje nowe życie – życie po odejściu z armii i odzyskaniu poczucia wolności. Jack jest dokładnie taki, jakiego znam i kocham od lat – silny, przenikliwy, bystry i niebezpieczny. A na dodatek – ma tutaj partnerkę, która jest jego żeńskim wydaniem: twardą, odważną i świetnie wyszkoloną Holly.

Mimo tego początkowego rozdrażnienia spowodowanego pomyłką, „Uprowadzony” bardzo mi się podobał. Akcja poprowadzona jest w trzech wątkach, z których najciekawszy dotyczy Jacka i Holly, którzy zostają uprowadzeni przez niebezpiecznych ludzi. Kolejne wątki – które oczywiście z czasem splotą się w jedno – to działania FBI, mające na celu uwolnienie Holly oraz szykowanie przez grupę ludzi pokoju, z którego nie można się wydostać. Wszystko dzieje się błyskawicznie, stopniowo wokół naszych bohaterów narasta coraz większe napięcie i groza związana z tym, czego mogą chcieć porywacze. Poznajemy też szaleńca, który szykuje… coś potwornego, co ma zmienić układ sił na świecie. Dziej się więc bardzo dużo i nie sposób się nudzić, mimo że Lee Child nie szczędzi nam drobiazgowych opisów broni, pocisków, balistyki i wszelkich ciosów, chwytów itp. To rzecz, którą można pokochać, albo… omijać bez szkody dla tekstu. Ja pokochałam, bo widzę w tym ogromną pasję autora, a wobec pasji nigdy nie pozostaję obojętna.

W te książce znalazłam wszystko, za co tak bardzo cenię cały cykl Lee Childa: poczucie humoru, szybką akcję, umiejętnie budowane napięcie, no i bohatera, który nie ma sobie równych. Reacher to postać niezwykła, niebezpieczna, i pełna sprzeczności: niby łagodny olbrzym, ale gdy mu ktoś nadepnie na odcisk, robi się śmiertelnie niebezpieczny. Kieruje się własnym kodeksem moralnym i bez wahania zabija tych, którzy według niego na śmierć zasługują. Trudno to pochwalać – ale taki jest Jack.

Komu ta książka może się spodobać? Nie trzeba wcale znać całego cyklu, żeby poczuć się dobrze z tą lekturę. Każdy, kto lubi szybką akcję, wojskowość, szczegóły związane z uzbrojeniem i sztukami walk – znajdzie tu coś dla siebie. Każdy, kto lubi powieści sensacyjne, z wyrazistym, nietuzinkowym bohaterem – powinien docenić Reachera i Holly – która jest po prostu rewelacyjna (po raz pierwszy trafiam na bohaterkę, która czuję się odpowiedzialna za Jacka i chce się nim… zaopiekować i zapewnić mu bezpieczeństwo!). Zakończenie mnie rozczarowało – chociaż przecież wiedziałam, że tak się skończyć MUSI.

Podsumowując: druga część serii o przygodach Jacka Reachera nie traci nic ze swojej świeżości – jest świetna, wciągająca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Polecam gorąco! 

Nastepnym razem będę uważnie czytać opisy wszelkich "nowości i zapowiedzi" - chociaż nie żałuję, że przypomniała sobie tę świetną książkę. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W porownaniu do debiutanckiej powiesci tego pisarza,akcja troche przewidywalna-ale zycze kazdemu autorowi sensacji takiego stylu.Warto przeczytac!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

'' Leżał i czuł , jak w jego wnętrzu wzbiera dawny gniew . Zimny i bezlitosny . Nieopanowany . Popełnili błąd , z widza zamienili go we wroga .To poważny błąd . '' Kiedy przeczytałam początek tej powieści , roześmiałam się niemal w głos , uświadomiwszy sobie co mi się ciśnie do głowy . A cisnęło się powiedzonko gdzieś zasłyszane lub przeczytane , zapamiętane i co jakiś czas w miarę sprzyjających okoliczności wypełzające na wierzch by przypomnieć o swoim istnieniu . Tak było i tym razem , powiedzonko już nie raz przeze mnie przywoływane brzmi pół żartem pół serio tak '' Każdy dobry uczynek wcześniej czy później zostanie ukarany '' . Tak się właśnie stało w tym przypadku . Jack Reacher idzie sobie spokojnie ulicą . Ma dużo czasu , odszedł z wojska na zasłużony odpoczynek i postanowił że sobie pozwiedza własny kraj , czyli Stany Zjednoczone . Bo do tej pory włóczył się po wojnach w różnych rejonach naszego ziemskiego globu . Idzie sobie , idzie i nagle z pralni wychodzi kobieta . Śliczna , niewysoka , długowłosa dziewczyna z naręczem wieszaków z wypranymi ubraniami w jednej ręce i kulą w drugiej ręce . Kobieta utyka na nogę , stąd ta kula i widać wyraźnie że wieszaki pełne kostiumów jej nieźle ciążą . Nasz wielki duchem i ciałem zresztą też , bohater spieszy kobiecie na ratunek , próbując wziąć od niej owe ciężkie wieszaki . Nagle z sielankowego obrazka pełnego '' dobrego uczynku '' robi się groźna gangsterka , sceneria się zmienia i jak z pod ziemi pojawia się trzech zbirów z bronią w rękach i niczego nie spodziewających się Reachera i Holly Johnson (tak nazywa się kobieta) terroryzują i pakują na tył ciężarówki . Holly Johnson jest agentką FBI , ale czy to dlatego została porwana ? Czy może dlatego , że przy okazji jest też córką generała Połączonych Sztabów i córką chrzestną samego prezydenta ? Kto ją porwał i dlaczego ? Ta książka to niemal gotowy scenariusz filmowy . Nic tylko brać i kręcić . Oczywiście dobrze obsadziwszy role główne . Reacher , to duży '' chłopiec '' . Ponad metr dziewięćdziesiąt , jasne włosy , niebieskie oczy i europejskie korzenie . Holly też kobitka niczego sobie . Zdolna , sprytna i na dodatek odważna , a jak pomysłowo potrafiła sobie sporządzić '' broń '' z tego co miała dostępnego w niemal pustym pokoju , to ja byłam pod wrażeniem . Powieść jest naprawdę bardzo że tak powiem widowiskowa . Dobrze napisana z klarownymi psychologicznie postaciami . Jednak nasunęła mi się jeszcze jedna refleksja , Child pokazuje też w swojej książce że jednostka tak naprawdę nic nie znaczy , nawet jeśli ma takie rodzinne koligacje jak Holly , jednostkę można , a nawet trzeba poświęcić dla politycznej poprawności . Smutne to , ale książkę warto przeczytać .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałem drugą książkę o Jacku Reacherze i drugi raz dałem się wciągnąć w niezwykle dynamiczną i świetnie napisaną opowieść. Tym razem Jack trafia na grupę fanatyków chcącą ogłosić niepodległość gdzieś w Montanie. Jednak, aby zrobić to bezpiecznie postanawiają porwać córkę szefa sił zbrojnych USA. Napadają na dziewczynę w chwili, gdy przez przypadek wpadł na nią nasz bohater. Dalej jest coraz szybciej i coraz ciekawiej, aż do samego końca. Polecam ze spokojnym sumieniem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę przeczytałam pod tytułem "Uprowadzony". Postać Jacka Reachera, bohatera całego cyklu, wydaje mi się mocno przerysowana. Mężny, odważny, nieustraszony, nieugięty, wyszkolony, waleczny, wręcz zuchwały i niezniszczalny. A na dokładkę typ macho, który z wyrozumiałością "oddaje" kobietę, którą pokochał innemu. Ale jako, że jest to książka sensacyjna to w jej odbiorze to mi nie przeszkadzało. W roli bohatera sprawdził się na pewno. Lubie dobrych bohaterów. A sam pomysł na fabułę całkiem realny. Małoż to chodzi po świecie wariatów z wybujałym ego? Tu na każdej czytanej, kolejnej stronie coś się dzieje. Na chwilę nie można się oderwać bo wydaje się, że jak przeczytasz kolejną stronę to coś nowego się wydarzy. I jeszcze jedna dygresja, ktoś powiedział, że pieniądze szczęścia nie dają. Tu niechlubnym, cichym bohaterom powieści zabrały nawet życie. I trzeba rzeczy nazywać po imieniu - zdrada to zdrada.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)