Zmuś mnie
Lee Child

"Jedyne prawdziwie wygrane walki to te, których nie trzeba toczyć."

Jest coś w tej serii, co mnie do niej magnetycznie przyciąga, chętnie poświęcam jej kilka godzin wolnego czasu i z przyjemnością podążam śladem niezwykłych przygód Jacka Reachera. Pomysł na fabułę opiera się na klasycznym rozwiązaniu, walce dobra ze złem, ale druzgocąca klęska czarnych mocy jest z góry przesądzona. Przemyślana intryga zgrabnie podgrzewa napięcie, podsuwa widowiskowe incydenty, wciąga w nagłe obroty spraw. Główny bohater walczy o prawa wykluczonych, biednych i pokrzywdzonych, potrafi siłą zabrać bogatym, aby obdarować potrzebujących i mieć środki na zapewnienie sprawiedliwości. Polubiłam kluczową postać, nie wnika w etyczne aspekty, kiedy sytuacja zmusza ją do brutalności i bezwzględności, nie liczy pozostawionych po sobie trupów, dąży do celu z prostolinijną determinacją i bez obciążających wahań. Jako emerytowany major specjalnej jednostki dochodzeniowej, śledczy żandarmerii, doskonale opanował sztuki walki, poznał każdy rodzaj przestępczości, był świadkiem działań chorych umysłów socjopatów. To superbohater wychodzący obronną ręką z najtrudniejszych tarapatów, a przy tym wolny duch, bez mienia i rodziny. Zawsze towarzyszy mu kobieta, nowo poznana atrakcyjna piękność.

Pozornie ślepy przypadek rzuca Reachera do zapomnianego przez boga rolniczego miasteczka, z kolejową stacją przeładunkową, namiastką ośrodka handlowego, zapyziałym motelem. Intuicja podpowiada Jackowi, że jednak coś na tym zupełnym pustkowiu jest nie tak, że mają miejsce osobliwe rzeczy, a zniknięcie agenta federalnego, prywatnego detektywa, poszukiwanego przez partnerkę w biznesie, nakręca spiralę podejrzliwości, ciekawości i odpowiedzialności. Reacher i Michelle Chang podejmują wątłe ślady tropu, podążają za nimi w różnych kierunkach, trafiają na informacje o dwustu śmiertelnych ofiarach i niewidzialnych obszarach internetu. Child swobodnie wciąga w akcję, steruje dynamiką i zapętleniem, komponuje mieszankę wyczekiwanych wzorców i zaskakujących roszad. Chociaż w tym tomie mniej intensywnie angażowałam się, zakończenie nieco mnie rozczarowało, to i tak spotkanie z powieścią zaliczam do udanych i relaksujących, dobra propozycja na leniwe jesienne wieczory.

bookendorfina.pl

Bardzo fajna książka jak zawsze reacher zaspokoi moje oczekiwania :)

Kolejna dobra, ale niestety nie aż bardzo dobra książka o Jacku Reacherze. Czyta się to szybko, lekko i przyjemnie, ale nie czułem żadnych emocji, które kilka razy czytając Childa aż mnie roznosiły. Tu było równo dobrze, ale brakowało czegoś więcej. Niestety dla mnie w 2/3 książki rozgryzłem zakończenie i tym bardziej prawie pewny zakończenia czytałem spodziewając się oczekiwanego. I niestety właśnie to dostałem. Nadal to jedna z moich najulubieńszych serii, bo przecież jak dotychczas żadna z przeczytanych książek nie zeszła poniżej poziomu, a czasem kilka otarło się o geniusz.

Cóż mogę powiedzieć... Lee Child i jego wybitny Jack Reacher wciąga jak zawsze! Sposób pisania Jima Granta jest bardzo przystępny i wygodny dla czytelnika. Nie istnieje u niego przeciąganie fabuły. Są emocje, szybkie i wyraźne i więcej nam nie potrzeba, to w końcu Jack Reacher. Krótkie rozdziały pozwalają czytać w każdej chwili. Szybkość akcji w parze z brakiem płytkości zdarzeń. Realność, komizm i dobra akcja. "Zmuś mnie" trzymała w napięciu i do końca była tajemnicza, a zakończenie nie zawiodło, wręcz odwrotnie. Brutalność ostatnich rozdziałów trochę szokowała, ale nie była niesmaczna. Geniusz! Kocham i chyba przede mną cała reszta części o Jacku. Nie po kolei, ale to nie wadzi przy czytaniu. Każdy bohater jest wprowadzany stopniowo i czytelnik nie musi wracać kilka stron, żeby się upewnić o kim mowa. Nikt się nie gubi. Lekka, dynamiczna i bez zarzutu.