Umysł samobójcy
Ulek Cztery

41/110/2022

UlekCztery

"Umysł samobójcy" jest książką, która bardzo mną wstrząsnęła.
Nie zdawałam sobie sprawy, jak często, ktoś nie daje sobie rady ze swoimi problemami. Nie widzi innego rozwiązania, jak tylko samobójstwo. Jak wiele jest ofiar, niestety, samobójstw ze skutkiem śmiertelnym, ale i tych, do których na szczęście nie doszło.

Jak powinniśmy rozmawiać z osobami, które mogą targnąć się na swoje życie, a czego nie możemy powiedzieć.
Gdzie szukać pomocy?

Książka jest wyjątkowa, bo została napisana nie przez naukowca, lekarza, czy wprawionego autora. Napisała ją osoba, która podążała drogą ostateczności. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem, że zdecydowała się o tym opowiedzieć głośno.
Mam nadzieję, że książka ta trafi do jak największej liczby osób. Oby jak najwięcej osób zdało sobie sprawę jak na prawdę wyglądają ludzie na krawędzi życia lub śmierci.

Czytanie jej nie jest łatwe ze względu na jej tematykę, jednak każdy powinien się tego podjąć.

"Ty również możesz stać się "Aniołem życia". Wystarczy, że nie pozostaniesz obojętny na problemy drugiej osoby i wyciągniesz do niej pomocną dłoń. Zareagujesz. Wysłuchasz. Pokażesz, że istnieją inne, lepsze rozwiązania problemu niż odebranie sobie życia. Niech osoba w potrzebie poczuje, że ma w Tobie wsparcie i że nie jest sama w walce z problemami. Nie bądź obojętny. Podejmij wyzwanie. Zareaguj. "

Zgłaszając się do recenzji tej książki, gdzieś z tyłu głowy miałam myśl, że emocjonalnie mogę sobie nie poradzić z jej odbiorem. Bałam się, że treść mnie przerośnie (na szczęście tak się nie stało) a naprawdę dużo zrozumiałam... choć w tym miejscu muszę przyznać, że spodziewałam się chyba czegoś innego.
Tematyka samobójstw jest mi niestety bliska i od kilku lat szukam książek, które pomogą mi zrozumieć i dadzą odpowiedź na podstawowe pytanie- Dlaczego?
"Umysł samobójcy" to bardzo ważny głos i po tę książkę, w moim odczuciu, powinien sięgnąć każdy.

Według statystyk każdego dnia odbiera sobie życie 15 osób, co daje nam niechlubne drugie miejsce w Europie. Dwanaście z tych osób to mężczyźni! A coraz częściej na swe życie targają się nastolatkowie i młodsze dzieci. Porażające... jednak prezentowane w książce zestawienia nie pozostawiają złudzeń, z każdym rokiem przybierają one na sile. Coraz bardziej nie radzimy sobie z otaczającą nas rzeczywistością a przy okazji coraz częściej słychać, jak opieka psychiatryczna w naszym kraju mocno kuleje.
Autor, przytaczając wypowiedzi specjalistów i własne doświadczenia wskazuje główne przyczyny, które wpływają na podjęcie tej dramatycznej decyzji. Podpowiada (BARDZO WAŻNY ROZDZIAŁ) jak rozmawiać z rodzinami zmarłych, jak rozmawiać z osobą, która została uratowana, jak otoczyć ich opieką, czuwać nad nimi, ale nie zamykać ich w szklanej kuli.
Znajduje się tu wiele cennych wskazówek i porad dotyczących, chociażby wpływu internetu na dzieci i nastolatków. Autor dokładnie opisuje, jak wielkie jest to niebezpieczeństwo i jakie okropności czekają tam na nasze pociechy.
Autor opisuje przykładowe zachowania, które powinny wzbudzić naszą czujność, jednak musimy pamiętać, że nie u wszystkich one występują, każdy jest inny, ale każdy odchył od normalnego codziennego zachowania powinien zwrócić nasza czujność!

Ciekawymi rozdziałami są również opowieść o miejscach, które szczególnie upatrzyły sobie osoby chcące odejść z tego świata. O lesie samobójców w Japonii słyszałam, ale sporym zaskoczeniem był dla mnie most Golden Gate w San Francisco- opisywany jako najbardziej romantyczne miejsce na pożegnanie się ze światem.
Autor przytacza również historię największego zbiorowego samobójstwa (909 osób) w historii, które miało miejsce w Jonestown za sprawą Jima Jonsa znanego szerzej jako Wielebny Jones.

Książkę ogólnie czyta się bardzo dobrze, nie jest ona obszerna, więc dużo czasu również nie zajmie, a zostanie w głowie na długo. Uczuli na otaczającą nas rzeczywistość, zmusi do refleksji i rozmowy ze swoimi bliskimi.
Poniżej podaję numery, które pomogą w kryzysowych sytuacjach.
Pamiętajcie jeśli potrzebujecie pomocy, a wstydzicie się o tym mówić, nie wiecie, jak pomóc swojemu bliskiemu tutaj znajdziecie pomoc.

TELEFON WSPARCIA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY 116 111
KRYZYSOWY TELEFON ZAUFANIA DLA DOROSŁYCH 116 123 (czynny od 14.00- 22.00)
TELEFON ZAUFANIA DLA OSÓB STARSZYCH 22 63509 54

Z każdej sprzedanej książki "Umysł Samobójcy" autor przekazuję 5 zł na działalność inicjatywy "Życie Warte Jest Rozmowy", która stara się dotrzeć z pomocą do jak największej liczby osób znajdujących się w kryzysie psychicznym.
Książka dostępna na www.ulek4.com.pl

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To ważny głos, wiele ważnych informacji zawartych w jednym miejscu. Każdy z nas powinien sięgnąć po tę książkę!

POLECAM...

"Śmierć nie dotyka nas wcale, albowiem póki jesteśmy, nie ma śmierci, a odkąd jest śmierć, nie ma nas."

"Umysł samobójcy" to książka specyficzna, ale w pozytywnym znaczeniu.
Autorem jest osoba młoda, będąca niedoszłym samobójcą, być może minęliśmy ją kiedyś na ulicy...
To książka napisana przez kogoś kto zna problem społeczny jakim są samobójstwa i zdecydował się o tym napisać.
Początek książki to historia dwóch kultowych już miejsc, gdzie najczęściej popełniane są samobójstwa.
Pierwsze to "Golden Gate" czyli most łączący San Francisco z hrabstwem Marino.
Drugi to "Las samobójców zwany potocznie "Jukati ". Polecam film, który świetnie obrazuje to miejsce.
Autor przytacza historię największego zbiorowego samobójstwa, które miało miejsce w Jonestone. Jeden człowiek przekonał do tego ponad 900 osób.
Autor porusza temat pandemii i tego jak wpłynęła na ludzi, przedstawia nam dane statystyczne samobójstw.
Porusza problem związany z brakiem fachowej opieki, zbyt mało psychiatrów czy psychologów.
Obrazuje nam jak złudne są social media i jak pozornie idealny świat może być przyczyną samobójstw młodych ludzi.
Ogniskiem zapalnym może być szkoła, brak zrozumienia, przyjaciół czy wykluczenie z grupy.
Dostajemy porady na co zwrócić uwagę w przypadku dzieci, jak ważną rolę odgrywa rodzina.
Reasumując bardzo ciekawa książka związana z tematem samobójstw, dużo faktów, ciekawych historii.
Napisana w przyjazny i zrozumiały sposób.
Dodatkowo podzielona na przejrzyste rozdziały.
Samobójstwo to przede wszystkim czyjaś trudna do zrozumienia tragedia po części symbol osamotnienia, niezrozumienia, a po części poddania się sytuacji, która towarzyszy każdego dnia takiej osobie.
Dlatego czasem warto zatrzymać się, pogadać, zwrócić uwagę, nie być obojętnym, bo być może całkiem przypadkiem komuś pomożemy.

"Człowiek nie popełnia samobójstwa dlatego, że chce umrzeć, tylko dlatego, że nie może już dłużej żyć" - Brunon Hołyst

 Książka "Umysł samobójcy", autora o tajemniczo brzmiącym pseudonimie Ulek Cztery, to bardzo osobista pozycja. Napisana z perspektywy młodej osoby "która przeszła tę drogę i zdecydowała się o niej opowiedzieć". Problem popełnianych samobójstw, to właściwie temat rzeka, istniejący chyba od początku świata. Wyobrażam sobie, że w obecnych czasach, każdy coś tam na ten temat, wie, słyszał, czy czytał, przecież dostęp do wszelkich informacji jest właściwie niemal nieograniczony. Sama do takich "każdych" należę.

 Kiedy więc zaistniała okazja pogłębienia mojej wiedzy, zwłaszcza zaczerpniętej u "samego źródła", nie wahałam się ani chwili zamawiając tę pozycję, zwłaszcza że i opis z tyłu książki i bardzo sugestywna okładka, zapowiadała naprawdę profesjonalne podejście do tego trudnego tematu.

Autor rzeczywiście starał się zgłębić zagadnienie samobójstwa niezwykle kompleksowo. Książka jest podzielona na niedługie rozdziały, z których każdy zawiera jeden jakby pod temat, jednak wszystkie one są jak satelity krążące wokół wspólnej kwestii, samobójstwa. Dostajemy naprawdę sporą dawkę wiedzy, skrupulatnie i przenikliwie rozpisanej.

 Najpierw poczytamy sobie o słynnych miejscach "samobójczych", jak na przykład o moście Golden Gate, choć nie tylko, oraz o chyba najsłynniejszym zbiorowym samobójstwie, które pochłonęło 909 ofiar i miało miejsce w 1978 roku w Jonestown. W tym zestawieniu nie może też zabraknąć słynnego z literatury, samobójcy Wertera i "efektu Wertera, czyli "samobójstwa zaraźliwego".

Następnie autor stwierdza, że świadomość nas, czyli społeczeństwa dotycząca rozpoznawania znaków, które mogą dawać osoby myślące o samobójstwie i ewentualnej "pierwszej pomocy", czyli rozmowy na ten temat z potencjalnym samobójcą, jest... żadna. Takoż samo, żadna jest w naszym kraju pomoc profesjonalna, dla osób zagrożonych odebraniem sobie życia.

 Psychologów i psychiatrów, co za ironia, jak na lekarstwo, kolejki na terapie, na NFZ kilkuletnie, a osobie, która straciła sens życia i wiarę w lepsze jutro, pomoc potrzebna jest już, natychmiast. A przecież liczba popełnianych samobójstw, zwłaszcza wśród młodzieży, rośnie zastraszająco szybko, z roku na rok. Wiedzieliście na przykład, że Polska zajmuje niechlubne drugie miejsce (po Niemcach) w Europie, z ilością samobójstw wśród młodzieży.?

 Zresztą różnych wyliczeń i statystyk w tej książce jest jeszcze więcej. Jest w niej też dużo więcej i innych informacji. Na przykład, dlaczego to mężczyźni częściej popełniają samobójstwa, niż kobiety. Jak do aktów samobójczych, wśród młodzieży głównie, przyczynia się internet. Krótki rozdzialik, poświęcił autor nawet pandemii Covid 19 i temu jak narzucone ludziom odosobnienie miało/ma wpływ na myśli samobójcze. Jak sami widzicie, na tę wcale niewielką objętościowo książkę, zawiera ona całkiem sporo informacji. Bo to wciąż jeszcze nie koniec.

W następnych rozdziałach Ulek Cztery, radzi jak rozpoznać i pomóc osobie zagrożonej samobójstwem. Mimo że pisze:

 "Nie jest to żaden poradnik, ani żadna instrukcja jak postępować"

 to czyż zdania typu:

 "Zaproponuj, że pomożesz jej (tej osobie) znaleźć inne rozwiązania sytuacji, z którą się mierzy"

"Możesz użyć delikatnych pytań, np." Co Ci da odebranie sobie życia"? Itd. Itp.

 To nie rady?

 Reasumując, co mi dała ta książka ? Dała mi garść informacji. Nie przeczę, że garść całkiem sporą i pewnie przydatną komuś, kto, jak twierdzi autor, nie posiada żadnej świadomości dotyczącej problemu samobójstw. Natomiast dla mnie to głównie powtórzenie tego co już wcześniej wiedziałam z internetu, z innych książek, z filmów.

 Niewiele, niestety znalazłam w tej książce z tytułowego "umysłu samobójcy". Właściwie, to co mnie bardzo poruszyło i to gdzie dostrzegłam ten "umysł samobójcy", to było tylko te siedem kartek ze skanami notatek samego autora z tamtego "ciemnego" okresu. Z tych właśnie kartek doskonale przebija to splątanie, ten bezgraniczny i niemierzalny smutek, ta beznadziejność i utrata wszelkiej radości życia. Rozpacz i bezsilność, niemożność zaradzenia sytuacji. To jest dla mnie właśnie "Umysł samobójcy".

 W mojej ocenie to nie jest zła książka, jednak pozostawiająca (przynajmniej u mnie) spory niedosyt i absolutnie niewyczerpująca tematu od strony psychiki, umysłu samobójcy, na co liczyłam.

Książka otrzymałam, za co bardzo dziękuję, z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.