Uległość
Michel Houellebecq

Opis miłosnych przygód znudzonego życiem profesora-singla, który zafascynowany światem arabskim przechodzi na islam. Okazuje się, że w zasadzie tylko po to, by móc całkowicie legalnie być związanym z więcej niż jedną kobietą. Tylko dlatego, że książka bardzo mnie rozczarowała, opinia jest skrótowa, gdyż nie zamierzam poświęcać tej marniźnie więcej czasu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jakoś niekoniecznie przypadła mi do gustu. Najpierw nie mogłam przekonać się do języka, jakim została napisana, takim filozoficznym, naszpikowanym nieraz trudnym słownictwem. Kiedy już w końcu jakoś się w tym odnalazłam, moją uwagę przyciągały głównie ironicznie przedstawione historie erotyczne. Reszta niemiłosiernie mi się dłużyła, była ciężka do przełknięcia. Sporo odniesień do dawnych pisarzy i filozofów, rozważań, porównań, wyrażania różnych poglądów politycznych podczas dyskusji choćby z pracownikami uczelni. Trochę ta książka przeraża - samotnością człowieka w społeczeństwie i tym, czym może skończyć się nieograniczony napływ imigrantów do danego kraju. To obraz zniewolenia, przymusu podporządkowania się oczekiwaniom innych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W powieści tej da się wyczuć doświadczenia autora jako pisarza. Bardzo dobrze prowadzona postać głównego bohatera, choć mnie osobiście rozczarowało zakończenie tej książki. A konkretnie jego wybór. Książkę tą, mając na uwadze dzisiejsze czasy, a szczególnie zamachy terrorystyczne Państwa Islamskiego do jakich doszło we Francji, czyta się z lekkim bólem w sercu. Fabuła toczy się w 2022 roku we Francji, w której do władz dochodzi Bractwo Muzułmańskie. Główny bohater jest profesorem na jednej z uczelni, i aby zachować na niej posadę, musi przejść na Islam. Co ostatecznie robi. Jego rozczarowanie jakby zachodnim życiem, które sam sobie zgotował (samotny, opuszczony, bez przyjaciół) próbuje zastąpić czymś co jest sprzeczne z jego zasadami. Ma się wrażenie, że tylko po to, aby ktoś pokierował jego życiem za niego, bo jemu się nie udało. Nasz bohater był ateistą i jego przejście na Islam bardzo mnie rozczarowało. To nie była "uległość" a "sprzedajność". Chociaż mając na uwadze to, jak autor poprowadził bohatera, książka ta nie mogła się inaczej skończyć. Pozycja skłaniająca do dyskusji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W nowej książce Houellebecqa wszystko dzieje się niepostrzeżenie. Podczas gdy intelektualiści trwonią siły na teoretyczne rozważania, cielesne przyjemności i restauracyjne dania, do władzy dochodzi opcja, która z dnia na dzień może przewrócić do góry nogami cały ich świat. Jak i kiedy się to stało? Skąd przyszło i co teraz z tym zrobić? Przewrotnie o tym, że wzruszanie ramionami, obojętność i krótkowzroczność może mieć nieoczekiwane konsekwencje i to co wydaje się niemożliwe czasem staje się realnością, z którą albo można walczyć, albo się dostosować, znaleźć miejsce dla siebie i wygodnie się na mim umościć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dość szokująca książka, szczególnie że patrzę na nią z polskiej perspektywy. Identarystów u nas co niemiara. A groźne to wszystko, bo właśnie mają władzę. I oczywiście nie akceptują islamu, ale budują nam państwo wyznaniowe na zdewaluowanym katolicyzmie. Wszystko oprócz tego się zgadza. Narcystyczni panowie, o wielkim ego chcą nam stworzyć świat oparty na tzw. tradycyjnych wartościach. A społeczeństwo? Uległość w wydaniu wręcz karykaturalnym - byle płacili (w Polsce: nie zabierali 500+). Kobiety do dzieci i garów. Wszyscy mizogini (a są ich setki tysięcy) już zacierają łapy. Przerażająca wizja, u nas w trakcie realizacji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zainteresował mnie opis książki, ale oczekiwałam czegoś innego. Głównego bohatera nie da się lubić. Pod warstwą intelektualisty znajdujemy podstarzałego mężczyznę o braku zainteresowań oprócz dziedziny, którą się zajmuje, uwodzącego studentki, bez wyraźnego celu i miałkiego. Drażnią jego wywody na temat sflaczałych kobiecych ciał i jego penisa. Dla mnie to nieco za mało, jeśli chodzi o główną akcję. Zastanawiam się, czy ten niezbyt imponujący bohater, bez charakteru, kręgosłupa moralnego i celu, jest poprostu metaforą współczesnych Francuzów według autora? Tłumaczyło by to dużo, ale trudno mi to ocenić, nie znając zbyt dobrze Francji.

Polityka jest tutaj ciekawie i przystępnie opisana nawet dla osoby nie znającej zupełnie francuskich realiów. Ukazany w książce scenariusz przyszłości Francji wydaje się logiczny a w zestawieniu z płytkim, głównym bohaterem - możliwy, choć oczywiście, nie jedyny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)