Uczniowie Hippokratesa. Doktor Anna
Ałbena Grabowska

Z powieściami Ałbeny Grabowskiej mam tak, że przedstawiane historie są zawsze ciekawe, jednakże sposób ich przedstawienia już niekoniecznie. Tym razem było tak samo…

Skupmy się zatem na tym, co dobre, a więc historia! Poznajemy perypetie pewnej ambitnej kobiety. Anna Tomaszewicz. Tak, pragnęła studiować medycynę. To marzenie spełniła. Tak, pragnęła prowadzić praktykę lekarską…. I o to marzenie przyszło jej stoczyć niemałą walkę. Bo skończenie studiów to jedno, a nostryfikacja dyplomu i praktyka lekarska to drugie. Już same studia w Zurychu były kosztowne i wymagały wielu wyrzeczeń. Anna musiała w końcu zacząć zarabiać na własne utrzymanie. Fach w ręku już ma. Teraz wystarczy przychylna decyzja warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego i zorganizowanie praktyki, ale… Decyzja Towarzystwa Lekarskiego nie pozostawiła Annie złudzeń. Kobieta i praktykujący lekarz? Cóż za fanaberia! Po początkowym załamaniu się los się do niej uśmiechnął. Pewna życzliwa dusza podpowiedziała jej, co należy robić. Ania wyrusza do Petersburga! Tak, przecież jeżeli tam otrzyma pozwolenie na praktykę warszawskie Towarzystwo Lekarskie będzie musiało ustąpić. Cel został osiągnięty… Czas na realizację kolejnego!

Ałbena Grabowska ciekawie wplotła losy bohaterów w ówczesne realia historyczne. Należy pamiętać, że w owym czasie Polska znajdowała się pod zaborami. Warszawa była jednym z prowincjonalnych miast potężnej Rosji. W Petersburgu należało uważać na każde słowo, kalkulować każdą wypowiadaną na głos myśl. Czasem trzeba było ukorzyć się przed zaborcą… Ale cel ostateczny był tego wart!

Świadomość znaczenia higieny w życiu codziennym. To była główna walka doktor Anny. Ileż to chorób brało się z brudu! Ileż niepotrzebnych zgonów po zabiegach czy porodach, bo nie zachowano podstawowych zasad higieny. Antyseptyka? Kolejna fanaberia! Doktor Anna musiała walczyć na wielu polach: zawsze musiała być dwa razy lepiej przygotowana, aniżeli jej koledzy po fachu. Narażając się na szyderstwa i bunt swojego personelu nie ustępowała w sprawach czystości i antyseptyki. W kółko cierpliwie tłumaczyła swoim pacjentom jak ważna jest higiena osobista! Tak, poświęcała się bez reszty dla innych, szczególnie dla tych wykluczonych, biednych, pozostawionych samym sobie. Edukacja! Szkoła położnych to kolejno dzieło jej życia. Trzeba robić wszystko, aby poród i połóg przebiegały bez wszelkich komplikacji!

W swoich walkach nie była osamotniona. Zawsze była otoczona życzliwymi ludźmi, a z czasem stworzyła zgrany zespół, na który mogła liczyć…

Książkę polecam szczególnie tym, którzy lubią twórczość Ałbeny Grabowskiej :)

W drugiej części "Uczniów Hipokratesa" Ałbena Grabowska przybliża postać pierwszej polskiej lekarki Anny Tomaszewicz-Dobrskiej. Pokazuje, z jakimi przeciwnościami musiała się ona mierzyć, nie tylko jako lekarka w tamtych czasach (druga połowa XIX wieku: szaleje gruźlica, umierają pacjenci po operacjach, kobiety w połogu, mycie rąk wydaje się śmieszne nawet medykom), ale przede wszystkim jako kobieta, która chciała leczyć. To, jak widziało ją męskie wówczas środowisko lekarskie, jak bardzo broniło się przed wpuszczeniem kobiety do swojego świata, budzi czasem uśmiech politowania. Jednocześnie przeraża mnie to, że przez tyle lat w umysłach niektórych niewiele się zmieniło, jeśli chodzi o postrzeganie kobiet.
Ciekawy zabieg przedstawienia naukowców, którzy mieli wpływ na rozwój ówczesnej medycyny. Zawsze z zainteresowaniem czytam takie historie.

Pozycja obowiązkowa dla miłośników Thorwalda.

Doktor Anna powraca do Warszawy po zakończeniu nauki na Uniwersytecie w Zurychu. Po wielu bataliach udało jej się uzyskać dyplom lekarza, który jednak nie jest honorowany na terenach pod zaborami Rosji. Jedynym marzeniem Anny jest zostać pełnoprawnym lekarzem i pomagać najbardziej potrzebującym, ale wszyscy jej to utrudniają, ponieważ jest kobietą i ukończyła medycynę na wrogim terenie. Udaje jej się jednak znaleźć sposób na nostryfikację dyplomu i rozpoczyna praktykę w Warszawie. Kobieta jednak nie zamierza iść na łatwiznę i wykorzystywać koneksji do zdobycia wygodnej posady, ale postanawia wyjść naprzeciw najbardziej potrzebującym, czyli ubogim, których nie stać na leczenie. Czy jej pionierskie spojrzenie na medycynę będzie miało szansę bytu w środowisku zdominowanym przez zamkniętych na zmiany mężczyzn?

***

Bardzo lubię książki Ałbeny Grabowskiej oraz te, które poruszają tematy medyczne, dlatego od początku wiedziałam, że sięgnę po tę książkę, tym bardziej, iż czytałam poprzednią część cyklu. I tym razem autorka mnie nie zawiodła i zdecydowanie stanęła na wysokości zadania przybliżając czytelnikowi sylwetkę niezwykłej kobiety, jaką była doktor Anna Tomaszewska.

Książka oparta jest na prawdziwej historii pierwszej lekarski w Polsce pod zaborami, która mogła legalnie praktykować. Autorka w sposób bardzo obrazowy pokazuje, w jak trudnym położeniu znajdowały się kobiety lekarki w tamtych czasach, a także jak bardzo zamknięte na nowości było środowisko lekarskie. Zdecydowanie jest to niezwykła podróż zarówno pod względem historycznym, jak i mentalnym, która wnosi wiele ciekawych informacji do życia czytelnika. Ja jestem pod wrażeniem zarówno głównej bohaterki, która była niezwykle silną i twórczą kobietą, ale także autorki bardzo dogłębnie ukazującej realia tamtejszych czasów. Czyta się bardzo przyjemnie mimo faktu, iż pozornie książka sprawia wrażenie bardzo czasochłonnej. Ja zatapiałam się w tej historii i nie wyobrażam sobie jej pominięcia. Już teraz wiem, że jeżeli ukaże się kolejny tom tej powieści, to ja z pewnością po nią sięgnę. Jest to książka bardzo wartościowa, na którą zdecydowanie warto zwrócić uwagę. Wywołuje wiele emocji, zwłaszcza jeżeli czytelnik także jest kobietą, ponieważ żyjąc w obecnych czasach niejednokrotnie współczułam ówczesnym przedstawicielkom płci żeńskiej, które musiały walczyć o wszelkie swoje prawa i niewiele miały do powiedzenia w jakiejkolwiek kwestii. Dla osób współczesnych rzeczą oczywistą jest fakt, że kobieta może poprowadzić swoje życie w sposób, jaki zapragnie i może uprawiać niemal każdy zawód nie zwracając uwagi na pozwolenie mężczyzn w tej kwestii. Natomiast książka Ałbeny Grabowskiej ukazuje, jak ogromne batalie dawniej musiały prowadzić kobiety, aby móc postępować w zgodzie ze sobą. Uważam, że jest to książka bardzo wartościowa i ja jestem nią zachwycona.

Uczniowie Hipokratesa to seria poświęcona lekarzom. Pierwszym tomem z tej serii była książka o tytule Doktor Bogumił, która bardzo mi się podobała. Kiedy zobaczyłam, że na rynku dostępna jest kolejna część, tym razem o lekarce, wiedziałam, że muszę ją przyswoić.
Anna Tomaszewicz to dla mnie przykład kobiety mądrej, dzielnej i dążącej do obranego celu mimo początkowych niepowodzeń. Anna po zakończeniu studiów medycznych w Zurychu, wraca do Warszawy marząc o tym, by praktykować. Niestety Towarzystwo Lekarskie nie uznaje kobiety jako lekarki. Anna chcąc nostryfikować dyplom udaje się do Rosji, by tam udowodnić, że nadaje się na lekarza. Dzięki posłudze w Sułtańskim Haremie w końcu się jej to udaje. Przyjazd z dyplomem do Warszawy wcale nie jest taki łatwy jak być powinien, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie twierdził, że zawód lekarza jest przeznaczony jedynie dla mężczyzny.
Jestem pod wielkim wrażeniem lektury, że nie ma słów, które mogłyby to wyrazić. Fabularnie, językowo stylistycznie to uczta dla czytelnika. Właśnie takie książki sprawiają, że kocham czytać. Anna jest dla mnie wzorem do naśladowania. Jej determinacja, chęć leczenia ludzi mimo przeciwności z jakimi przyszło jej się zmagać, totalnie mnie ujęło. Ode mnie 10/10. Dla mnie to książka roku.

"Uczniowie Hippokratesa. Doktor Anna" pani Ałbeny Grabowskiej to fabularyzowana opowieść o pierwszej polskiej dyplomowanej lekarce Annie Tomaszewicz-Dobrskiej.
Pod koniec lat 70 XIX wieku Anna Tomaszewicz kończy studia w Zurychu i przyjeżdża do Warszawy, aby zacząć swoja praktykę lekarską. Pomimo pochlebnych opinii na temat swoich publikacji naukowych nie może nostryfikować dyplomu i praktykować ponieważ zawód lekarza według kolegów po fachu nie jest dla kobiety. Anna jest bardzo zdeterminowana aby móc leczyć i pomagać najbiedniejszym. Razem ze swoją służąca Kasią postanawia postawić wszytko na jedną kartę i wyjechać do Petersburga i tam starać się o wstawiennictwo w jej sprawie. Okazuje się jednak, że podejście do kobiet medycynierek w Rosji jest dosyć podobne jak w Warszawie...
Przez swój upór, pracowitość i determinację Annie udaje się jednak założyć własną praktykę lekarską i pomagać najbiedniejszym. Razem ze służąca Katarzyną i swoja przyjaciółką Grażyną toczą bój z zarazą, bakteriami i co chyba najtrudniejsze-mężczyznami, którzy za wszelka cenę chcą umniejszyć osiągnięciom kobiet.
Doktor Anna Tomaszewicz-Dobrska była prekursorką opieki położniczej w Polsce, jedną z najbardziej światłych postaci medycyny XIX i XX wieku. Dzięki swojemu uporowi i konsekwentnemu wprowadzaniu zasad aseptyki i antyseptyki przyczyniła się do uratowania wielu istnień. W czasach kiedy brudny fartuch był wyznacznikiem ciężkiej pracy nie tak łatwo było zmusić personel do mycia rak i prania odzieży. Jednak jej się udało!
Opowieść z życiu Anny przeplatana jest krótkimi rozdziałami o tym jak mogły wyglądać inne, przełomowe odkrycia medyczne. Mamy tu rozdział o wynalezieniu szczepionki przez Luisa Pasteura czy pracach badawczych Charlesa Darwina.
Kiedy zaczynałam czytać tę książkę trochę obawiałam się, że będzie trochę zbyt historyczno-medyczna przez co toporna w odbiorze. Okazało się, że napisana jest bardzo w przystępny sposób i czyta się ja jak wciągająca obyczajówkę z medycyna w tle. Doktor Anna mimo swojego autorytetu i pozycji jawi się nam jako ciepła i serdeczna osoba, której z całego serca kibicujemy, a jej relacja ze służąca- Kasią podkreśla to na każdej stronie.

Bardzo dobra książka, reprezentująca sobą coś więcej niż kiepska, wielokrotnie powielana fabuła oraz słabo wykreowani bohaterowie. Doktor Anna to bardzo wciągająca powieść, powiew świeżości wśród innych książek. Zdecydowanie polecam

Ten typ literatury niezmiennie kojarzy mi się z czasami szkolnymi i postacią Tomasza Judyma z "Ludzi bezdomnych". Mamy tu zachowany podobny klimat i tą samą tematykę, ale poza tym autorka ma nam do zaoferowania o wiele więcej!
Kobieta lekarz - teraz to normalne, ale kiedyś było nie do pomyślenia i właśnie opowieść Ałbeny Grabowskiejh przenosi nas w czasy, gdy po wielu trudach i walkach kobiety wreszcie mogły praktykować publicznie ten zawód. Autorka daje nam wspaniałą lekcję jak wyglądały początki pracy lekarza- kobiety. Bohaterowie fikcyjni przeplatają się tu z postaciami historycznymi, a na ich czele wysuwa się doktor Anna. Podobała mi się ta kobieta - prawdziwa babka z krwi i kości, niezwykle odważna i zdeterminowana. Autorka doskonale odtwarza klimat epoki zwracając uwagę na problemy zacofania, braku podstawowej higieny i wiary w postęp. To przykład porządnej prozy historycznej z ciekawą fabułą. Naprawdę nie ma się tu do czego przyczepić.
Książkę można oczywiście czytać samodzielnie, jednak powinniście mieć na względzie, że jest to kontynuacja losów bohaterów z poprzedniego tomu. 

Jestem bardzo ciekawa tej książki. Czytałam dużo pozytywnych opinii na jej temat.
Z pewnością znajdzie się na mojej liście książek do przeczytania:)

Ciekawa fabuła, zapowiada się interesująco. Z niecierpliwością czekam na premierę.

Seria Ałbeny Grabowskiej Uczniowie Hippokratesa jest połączeniem historii medycyny XIX i XX wieku z tłem społecznym tamtych czasów. Tu zdarzenia prawdziwe, odkrycia naukowe, które były przełomowe dla nauki medycyny mieszają się z beletryzowaną historią polskich lekarzy. Tom drugi (każdy tom można czytać oddzielnie!) opowiada historię pierwszej polskiej dyplomowanej lekarki, która leczyła na ziemiach polskich. Mamy lata 70te XIX wieku i Annę Tomaszewicz, która przyjeżdża do Warszawy z dyplomem z Zurychu i na każdym kroku odbija się od ściany sprzeciw polskich lekarzy, którzy jako grupa nie pozwalają jej tu leczyć. Anna to postać niesamowicie zdeterminowana, więc w końcu tę swoją ścieżkę wydeptuje, a czytelnik towarzyszy jej w tej fascynującej drodze. To powieść napakowana wiedzą o tamtych czasach, rewelacyjnie przedstawia pełne życie kobiety, która w tamtych czasach chciała realizować się zawodowo: jak wyglądało, z czym musiała walczyć, z czym się mierzyć. Historia jest niesamowita, a do tego napisana z taką lekkością pióra, że czytanie jej to czysta przyjemność, której nie chce się kończyć. Jestem pod wrażeniem tej książki, jak i całego cyklu, to coś dla tych, których ciekawi spojrzenie na historię poprzez pryzmat jednostki, a i nie zaszkodzi zaciekawienie wątkami medycznymi ;) Gorąco polecam! A sama wpisuję tę serię na listę moich ulubionych!

Kolejna część z serii, a ja jeszcze pod większym wrażeniem. Coś wspaniałego!

Koniec lat 70 XIX wieku. Anna Tomaszewwicz po zakończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie w Zurychu wraca do Warszawy z zamiarem otwarcia praktyki. Jest utalentowana,pełna zapału,ma na koncie publikacje naukowe doskonale przyjęte przez środowisko europejskie,chce pomagać ludziom. Ale Towarzystwo Lekarskie4,do którego zgłasza się niedługo po przyjeździe,nie jest zainteresowane jej kompetencjami,tylko widzi w niej przede wszystkim kobietę - kogoś,kto nigdy nie powinien leczyć.  Anna cały czas jednak uparcie dąży do celu i po to,by w końcu móc pracować w zawodzie,gotowa jest udać się choćby do samego cara.

Tymczasem w stołecznych domach i szpitalach szerzą się choroby powodowane przez brud i nieprzestrzeganie zasad higieny. Zalecenia Josepha Listera,inicjatora aseptyki,nawet jeśli znane,są ignorowane i wykpiwane przez większość lekarzy i personel medyczny. Po przytułkach i kamienicach jak dziki ogień rozprzestrzenia się gruźlica,a na salach operacyjnych wielu pacjentów umiera,mimo udanych zabiegów. Żniwo zbiera też gorączka podłogowa - przypadłość,na którą doktor Anna zwracała szczególną uwagę. 

Jest to oparta na faktach opowieść o pierwszej dyplomowanego lekarce praktykującej na ziemiach polskich. W powieść wplecione są historię postaci,które miały przełomowy wpływ na dzieje medycyny :Elizabeth Blackwell, Louisa Oasteura,Wilhelma Röntgena czy Carlesa Darwina.

Od początku fabuła przenosi czytelnika do XIX wieku i wciąga w medyczny świat. Na plan pierwszy wychodzi historia medycyny - działalność doktor Anny, praca medycynierek, odkrycia i badania naukowe. To obraz kobiet, które walczą z uprzedzeniami, ciemnotą i zabobonami, jako pierwsze przełamują tabu i opór społeczeństwa. W tej powieści nędza, brud, smród, ból, krew, ropa i inne wydzieliny człowieka działają na zmysły czytelnika. Autorka opisuje samo życie i nie szczędzi szczegółów. Nadaje powieści realistyczny wydźwięk, by oddać czytelnikowi powieść jak najbliższą prawdy.

Żelazny charakter, kręgosłup moralny, anielska cierpliwość, wszechstronna wiedza. Doktor Anna jest wzorem do naśladowania, także dla współczesnych kobiet. Kobieta o wielkiej sile wewnętrznej, z aspiracjami, talentem i wiedzą, oślim uporem w dążeniu do celu, z zapałem do ciężkiej pracy. Podziwiałam jej walkę o siebie z warszawskim światkiem lekarskim, urzędnikami rosyjskimi i arabskimi, realiami życia w II połowie XIX wieku.

Ałbena Grabowska jako żywo odmalowała traktowanie lekarki jak dziwoląga, osoby niegodnej zawodu lekarza. To obraz kpin, szykanowania i poniżania. Doskonale przeplata fikcję literacką z prawdą historyczną i odkryciami w medycynie. Umiejętnie połączyła różne tematy, wątki, osoby. Przywołani zostają pisarze pozytywistyczni, zasłużeni lekarze, sułtanka Akun, a w dodatkowych rozdziałach wplecionych w fabułę osoby, które miały ogromny wpływ na rozwój medycyny, m.in. Charles Darwin, Florence Nightingale, Louis Pasteur. Warto zwrócić uwagę na służącą Kasię.

,,Doktor Anna" to powieść o Annie Tomaszewicz, pierwszej dyplomowanej lekarce praktykującej na ziemiach polskich, która zrobiła wiele dobrego dla kobiet. Książka napisana z miłością i pasją oraz ogromną wiedzą o życiu w II połowie XIX wieku, oddająca cześć niezwykłej kobiecie i znanym postaciom ze świata nauki i medycyny, nasączona uprzedzeniami, szykanami, poniżaniem oraz determinacją i uporem.