Twoja światłość
Annalie Grainger

Nastolatki to tykające bomby, jeden niewłaściwy gest, jedno niewłaściwe słowo i gotowe są śmiertelnie się obrazić na cały świat. Podobnie było w przypadku siostry głównej bohaterki powieści "Twoja światłość". Melly po kłótni w domu wybiega i ślad po niej ginie. Choć wszelkie ślady wskazują, że Mella nie wróci, jej szesnastoletnia siostra Lily nie traci nadziei. Pewnego dnia jadąc rowerem, zauważa leżącą na ziemi, ranną dziewczynkę. Udziela jej pomocy i zabiera do domu. Kiedy dziewczynka odzyskuje przytomność, okazuje się, że należy do tajnego stowarzyszenia służącego Światłości. "Twoja Światłość" to powieść dla młodych czytelników. Zawiera wiele nastoletnich problemów (w tym również pierwsze zauroczenia) oraz pokazuje, jak niebezpieczne mogą być konsekwencje nie do końca przemyślanych zachowań. Kierowania się impulsem. To również zapis działania sekt, które wyłapują takie zagubione dzieciaki, a kiedy już przejdą nabór, funduje im się pranie mózgu, by uwierzyły w głoszoną ideologię i były gotowe do największych poświęceń w jej imię. Przerażający proceder, o którym warto rozmawiać - nawet jeżeli uważamy, że nas nie dotyczy - a "Twoja Światłość" może być do niej ciekawym wstępem.  W powieści widzimy, jak zaginięcie wpływa na rodzinę Lily, na nią samą. Jak bardzo sprzeczne uczucia targają dziewczyną, co pozwala nam totalnie wczuć się w nią, postawić na jej miejscu. Od poczucia winy, po nieustanną nadzieję, bo choć często między siostrami dochodziło do sprzeczek, to były dla siebie ogromnym wsparciem, łączyła je bardzo mocna więź. Nawet po zaginięciu siostry Lily nadal słyszy w głowie jej głos, prowadzi dialogi, co pozwala jej nie zwariować do końca (tak paradoksalnie).

"Twoja Światłość" to moim zdaniem bardzo udana książka i, mimo że tematyka nie jest lekka, to sposób, w jaki jest napisana, nie przytłacza. Po prostu się przez nią płynie. Polecam.

Tańczę z ogniem w sercu, w duszy, w żyłach. Tańczę, aż zbudzi się dla mnie. Tańczę w Jasności. W Światłość. W Światłość.
Szesnastoletnia Lil jest zrozpaczona, ponieważ jej siostra zaginęła przed czterema miesiącami. Pewnego dnia dziewczyna poznaje Alice. Nowa znajoma należała do niedawna do pozornie pokojowej wspólnoty nazywanej Siostrzeństwem Światłości. Tylko dlaczego się ukrywa? I przed kim – lub przed czym – ucieka? Czy Alice może naprowadzić Lil na trop jej siostry? Dotarcie do prawdy będzie się wiązało ze śmiertelnym niebezpieczeństwem, ponieważ Siostrzeństwo jest gotowe na wszystko, by nie pozwolić swoim członkiniom odejść ze wspólnoty…
Z „Twoją światłością” mam jeden problem: była dobra. TYLKO dobra. Czytało mi się tą historię naprawdę przyjemnie, ale wiem, że za kilka dni wyparuje ona z mojej pamięci. Dlaczego? Głównie przez wzgląd na fakt, że jak na thriller nie było w niej nic zaskakującego. Autorka szła dokładnie w takim kierunku, jakim się spodziewałam.
Akcja płynie dość powoli. Momentami czułam, że niektóre kwestie mogłyby zostać pominięte bo nie były ani ciekawe, ani nie wnosiły nic istotnego do fabuły. Cała historia była co prawda otoczona pewną aurą niepewności, strachu, ale w takim umiarowym zakresie. Brakowało mi choć jednej akcji w której moje serducho zabiłoby szybciej, a w głowie pojawiło się tysiąc myśli na minutę.
Bohaterowie byli sympatyczni, choć nie na tyle, by mną zawładnąć i zostać w mym sercu na dłużej. Tak jak i tempo akcji, czy emocjonalny wymiar tej opowieści, w moim odczuciu oni także wypadli neutralnie.
Autorka na ostatnich stronach książki opowiada o swojej pracy w organizacji Missing People, która zapewnia wsparcie zarówno osobom zaginionym, jak i ich rodzinom. Przeżycia jakie dostarczyła jej ta praca skłoniła ją do napisania tej powieści. Pokazuje w niej jak wpływa zaginięcie osoby na jej najbliższych.
Bardzo spodobała mi się wyjątkowa więź między Lil a jej siostrą. Między nimi nie zawsze układało się najlepiej (jak chyba w każdym rodzeństwie), ale dla dobra tej drugiej potrafiły zrobić wszystko.
Myślę, że ta historia trafi głównie do nastolatków, ale być może spodoba się starszym czytelnikom, zwłaszcza rodzicom. Nie jest to jakaś nadzwyczajna pozycja, która w jakimś znaczącym stopniu na mnie wpłynęła, nie mniej jednak uważam, że jest ona warta Waszej uwagi.

Moja ocena: 6/10