Trzej muszkieterowie
Aleksander Dumas

Powieść Trzej muszkieterowie to klasyka literatury francuskiej. Należy do gatunku powieści historyczno przygodowej. Autor wykreował swych bohaterów na tle ważnych i dziejowych wydarzeń historycznych. Genezą do powstania dzieła były natomiast pamiętniki gaskońskiego muszkietera Charlesa de Batza - którego de facto pierwowzorem w powieści jest d'Artagnan. To z owych pamiętników Dumas czerpał przede wszystkim wiadomości na temat ówczesnego życia i obyczajowości żołnierzy królewskich. Innym źródłem inspiracji powstania Trzech muszkieterów były wskazówki historyka Augusta Maquet'a. Po raz pierwszy powieść w całości została wydana we Francji w roku 1844. Akcja rozgrywa się we Francji i Anglii. Czas natomiast obejmuje pierwszą połowę XVII w. , czasy Ludwika XIII, kardynała Richelieu i Anny Austriaczki. Wydarzenia rozpoczynają swój bieg od momentu, jak Gaskończyk d'Artagnan opuszcza rodzinną miejscowość Tarbes, aby wstąpić w szeregi muszkieterów królewskich. Na pożegnanie dostaje od ojca szpadę oraz ważny list, który d'Artagnan ma dostarczyć kapitanowi de Tréville. Odtąd jego życie to pasmo niezliczonych przygód i wielu trudności do pokonania. Nie wszystko przybiera zaplanowany bieg i w pewnej karczmie w Meung nieznajomy drwi z d'Artagnan'a i jego konia i razem ze współtowarzyszami napadają na bohatera, łamiąc mu szpadę podarowaną przed wyjazdem przez ojca. Również polecający list do kapitana de Tréville'a zostaje skradziony. Wkrótce pojawia się do tego tajemnicza milady. Jak z trudnościami poradzi sobie d' Artagnan? Czy uda mu się pokonać klopoty, czyhające na niego w formacji królewskich muszkieterów? Czym zakończy się spotkanie z Atosem, Portosem i Aramisem? Koniecznie przeczytajcie. Owszem jest to powieść, jak już wspomniałam historyczna, ale również przygodowa i obyczajowa. Bardzo wyraźnie autor rysuje tutaj obraz stosunków panujących na ówczesnym dworze królewskim. Dla czytelnika bohaterowie zostali dobitnie przedstawieni. Np. kardynał Richelieu - jako pozbawiony wszelkich morali intrygant rywalizujący o władzę ze "słabym" królem. Wrogość między Richelieu, a Ludwikiem XIII przekłada się tu także na skłócenie ze sobą formacji muszkieterów: królewskich i kardynalskich. Poruszonych jest mnóstwo wątków - to prawda. Niech to jednak nie przeraża, ponieważ całą powieść czyta się bardzo szybko i percepcyjnie bezproblemowo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego!! A recenzja tu: http://magicznyswiatksiazki.pl/trzej-muszkieterowie-aleksander-dumas/ ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Aleksander Dumas rozkochał mnie powieścią Hrabia Monte Christo, do której wciąż namiętnie wracam myślami. Po Trzech muszkieterów, kolejne z jego dzieł, sięgnęłam bez wahania. Fabułę książki miałam już szansę mniej-więcej poznać (oglądałam kiedyś starszą ekranizację, niestety nie jestem pewna, z którego była roku), więc niektóre elementy nie były dla mnie specjalnym zaskoczeniem. Ponadto jestem przekonana, że wielu z Was słyszało już słynny i najbardziej kojarzony z tą książką cytat, zawołanie muszkieterów: Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.  Trzej muszkieterowie to powieść spod znaku płaszcza i szpady - mnóstwo tu pojedynków i elementów typowo awanturniczej historii. Przyznam szczerze, że dawno (a może nawet nigdy) nie spotkałam się z tak ekscytująco-pięknymi opisami walk, których mógłby pozazdrościć Aleksandrowi Dumasowi niejeden współczesny (i nie tylko!) pisarz powieści przygodowych oraz fantasy. Zawiść w wielu twórcach bez wątpienia mogłyby wzbudzić również łatwość w planowaniu intryg oraz fascynujące sylwetki postaci i nie mam tu na myśli jedynie głównego bohatera oraz tytułowych trzech muszkieterów - ambitnych i gotowych do poświęceń młodzieńców. Największym zaskoczeniem dla mnie była fenomenalnie wykreowana postać kobiety, czarnego charakteru, a konkretnie... Milady de Winter. To najprawdziwsza femme fatale, znacznie mroczniejsza i bardziej zła od uwielbianej przeze mnie Lydii Gwilt z powieści Armadele Collinsa. Takiego portretu kobiety po Dumasie się zdecydowanie nie spodziewałam... 
Miłość to najbardziej egoistyczna ze wszystkich namiętności.
Akcja powieści rozgrywa się we Francji i w Anglii, za czasów Anny Austriaczki i Ludwika XIII. Nie brakuje tutaj nawiązań do historii - na kartach Trzech muszkieterów możemy uszczknąć sporo informacji o Francji w XVII wieku, przede wszystkim o jej polityce. Wiedza ta i nawiązania są jednak wyjątkowo zgrabnie wplecione w całości i absolutnie nie nudzą - w zasadzie to scena polityczna zdaje się nakręcać akcję powieści, czego przykładem jest chociaż postać makiawelicznego kardynała Richelieu, ukazanego przez Dumasa raczej w niepokojących barwach... Ale o czym tak naprawdę są Trzej muszkieterowie? Ciężko odpowiedzieć mi na to pytanie, cokolwiek przychodzi mi na myśl - zdradza zawrotną intrygę, która stopniowo rozwija się wśród pojedynków i przygód głównych bohaterów. Mam wrażenie, że już samym wtrąceniem o Milady de Winter jako femme fatale powiedziałam zbyt wiele. Dodam jedynie, że to powieść najpiękniej ukazująca lojalność, przyjaźń i poświęcenie, z jaką kiedykolwiek miałam do czynienia. Nie brakuje tutaj również wątków miłosnych i pełnych humoru. Zachęcam Was do zapoznania się z opisem tej książki i sięgnięcia po nią. Tak, jak w przypadku Monte Christo, to prawdziwa uczta słowa!    
Ach, panowie, bierzmy rzeczy, jakimi są. Życie jest różańcem złożonym z drobnych utrapień, które filozof przesuwa z uśmiechem. Bądźcie filozofami jak ja, panowie, siadajcie do stołu i pijmy; nigdy przyszłość nie ukazuje się w piękniejszych kolorach niż wówczas, gdy patrzymy na nią przez szklankę chambertina!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przenieśmy się do XVII wieku do Francji i Anglii. Osiemnastoletni Gaskończyk d'Artagnan opuszcza swoją rodzinę i wyrusza do Paryża by wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów królewskich. Po drodze natrafia na nieznajomego, który kpi z jego konia. Wściekły młodzieniec wyzywa człowieka na pojedynek, jednak ten wysyła swoich ludzi by d'Artagnana pobili i nagle w tajemniczych okolicznościach ginie jego list polecający do kapitana muszkieterów de T?ville'a. Wkrótce po przybyciu do miasta zaraz popada w kłopoty i tak poznaje Atosa, Portosa i Aramisa. Ich losy połączą się i razem odbędą wiele niebezpiecznych przygód. "(...)O mój drogi d'Artagnanie - rzekł Aramis z lekkim odcieniem goryczy w głosie - wierzaj mi, ukrywaj swoje rany. Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych; strzeż się, by ktokolwiek poznał twoje cierpienie, bo ciekawość ludzka pije nasze łzy jak muchy krew rannego jelenia." Książka o której naprawdę wiele się dobrego nasłuchałam. Książka o wielkiej przyjaźni i o niesamowitych przygodach. Czy rzeczywiście jest taka wspaniała jak wszyscy mówią? Zdecydowanie TAK! Żałuję, że dopiero teraz zapoznałam się z tą cudowną książką! Wciągnęłam się w nią niesamowicie, a wszystkie przygody przeżywałam równie mocno jak bohaterowie. Wiadomo akcja powieści opiera się na Gaskończyku, który chce być muszkieterem. Musi wiele przejść by na to miano zasłużyć. Dodatkowo zakochuje się i z tej miłości pojawiają się nowe wyzwania. Powiem Wam, że mimo porywczego charakteru bardzo polubiłam głównego bohatera. Robił czasami głupie rzeczy, ale to młoda postać, więc ma prawo do błędów. Pozostali muszkieterowie byli świetni i bardzo się z nimi zżyłam. Byli wobec siebie lojalni, do tego mają poczucie humoru, swój honor i dumę. No i oczywiście świetnie walczą! Co bardzo też mi się podobało i było dla mnie wielkim zaskoczeniem, to język. Spodziewałam się, że skoro jest to książka dość dawno napisana to język będzie dla mnie trudny do przyswojenia, a było wręcz przeciwnie! Bardzo mi się spodobał styl pisania Pana Dumas. Był on prosty, a jednocześnie plastyczny. Nie nudziły mnie opisy i o dziwo było też dużo dialogów. Oczywiście czasami były używane francuskie słowa i nie było ich tłumaczenie, i to mi trochę przeszkadzało :/ "Moja siła jest w mej słabości." Podsumowując książka bardzo mi się spodobała. Najśmieszniejsze dla mnie jest to, ze ja nigdy filmu nie oglądałam i cieszę się, że najpierw zapoznałam się z wersją papierową, a teraz mogę obejrzeć spokojnie ekranizację :) Świetny styl pisania autora, wartka akcja i wiele wątków to idealne połączenie. No i wiecie coś co ja lubię, to intrygi królewskie i to bardzo podstępne i złożone ? Cudny klasyk, który powinien znać każdy!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o przygodach D'Artagnana, Atosa, Portosa i Aramisa. ,,Trzej muszkieterowie" autorstwa Aleksandra Dumasa to najsłynniejsza powieść z gatunku płaszcza i szpady zaliczana już do klasyki literatury. Francja, 1625 rok. Osiemnastoletni Gaskończyk D'Artagnan opuszcza rodzinny dom, by wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów królewskich. Na pożegnanie otrzymuje od matki przepis na maść leczącą wszystkie rany, zaś od ojca szpadę, list polecający do kapitana muszkieterów de Tréville'a, a także polecenie, żeby pojedynkować się z każdym, kto go obrazi. W przydrożnej karczmie zaczepia człowieka, który naśmiewa się z jego konia. Nieznajomy nie chce jednak walczyć i wysyła swoich ludzi, którzy biją d'Artagnana i łamią mu szpadę ojca. Tajemniczy człowiek kradnie list polecający do kapitana, a na drodze chłopaka pojawia się tajemnicza kobieta. Tak rozpoczynają się niezwykłe przygody młodego D'Artagnana i jego nowych kompanów w Paryżu i innych miejscach. Aleksander Dumas pokazuje jak wyglądały stosunki panujące na dworze królewskim. Ludwik XIII rywalizował z kardynałem Richelieu o wpływy i władzę, a ich wrogość przenosiła się na konkurencyjne oddziały muszkieterów kardynalskich i królewskich. Kardynał Richelieu ukazany został jako ambitny, ale bezwzględny intrygant pozbawiony wszelkich moralnych hamulców. Król natomiast jest słaby, często nieudolny i ma skomplikowane relacje z piękną i dumną królową. Autor stworzył wspaniałych bohaterów, których połączyła prawdziwa męska przyjaźń. ,,Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego"- to zawołanie muszkieterów nieustannie kojarzy się z powieścią Aleksandra Dumasa. D'Artagnan, Atos, Portos i Aramis wspólnie przeżywają niejedną niebezpieczną przygodę, ale zawsze mogą na siebie liczyć. Odważni, szlachetni, honorowi gotowi są w każdej chwili ruszyć na pomoc towarzyszowi i stanąć do pojedynku z wrogiem. ,,Trzej muszkieterowie" to wspaniała, klasyczna opowieść historyczno-przygodowa, która niezmiennie zachwyca kolejne pokolenia czytelników. Liczne ekranizacje sprawiły, że przygody muszkieterów są bardzo znane, niemniej warto sięgnąć po pierwowzór i poznać mistrzowski styl Dumasa. Książkę oczywiście polecam:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

MUSZKIETEROWIE CZTEREJ Można się sprzeczać czy ,,Trzej muszkieterowie" to najbardziej znane dzieło Aleksandra Dumasa (ojca) czy może jest nim ,,Hrabia Monte Christo", ale chyba nikt nie powie, że istnieje utwór bardziej reprezentacyjny dla gatunku płaszcza i szpady niż przygody młodego d'Artagnana. Tym bardziej nikt nie zaprzeczy ich wielkości i miejscu w historii literatury. Dlatego niezależnie czy jest się miłośnikiem książek historyczno-przygodowych czy też nie, warto je poznać i przekonać się przy okazji, że mimo upływu ponad 170 lat, jakie minęły od powstania powieści, wciąż ma ona wiele do zaoferowania, a styl, jakim została napisana urzeka i fascynuje. Akcji ,,Trzech muszkieterów" chyba nikomu nie trzeba przybliżać. Ponad dwadzieścia filmowych adaptacji i niezliczone wersje inspirowane klasyką zrobiły swoje, każdy więc w mniejszym bądź większym stopniu kojarzy treść, nie mniej i tak warto przypomnieć, że powieść przybliża losy osiemnastoletniego Gaskończyka d'Artagnana, który opuszcza dom by przyłączyć się do królewskich muszkieterów. Ojciec na drogę wręcza mu szpadę, list do kapitana i dobrą radę: by bił się jak najwięcej, bo skoro walki są zabronione, podwójnie pokaże swoją odwagę. Matka zaś, oprócz łez i emocji, jakich poskąpił mu ojciec, daje synowi cygańską maść leczącą rany wszelkie, które nie sięgnęły serca. Pierwsze starcie kończy się jednak dla chłopaka w nienajlepszy sposób. Pozbawiony szpady i listu polecającego nadal stara się zostać muszkieterem, pakuje się jednak w kolejne kłopoty, przy okazji znajdując przyjaźń... I właśnie o przyjaźni przede wszystkim opowiadają ,,Trzej muszkieterowie". Nie o władzy, nie o spiskach, nie o polityce i koneksjach, a przyjaźni właśnie. ,,Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego" - ten zwrot zna chyba każdy i to właśnie on najlepiej podsumowuje całą tę przygodową historię. Historię pełną akcji, niebezpieczeństw i legendarnych bohaterów takich, jak Milady, Atos, Portos, Aramis czy kardynał Richelieu. Ten drugi zresztą chyba bardziej kojarzony jest z niniejszą powieścią, niż postacią historyczną stanowiącą jej pierwowzór; to ona w końcu ukształtowana jego charakter, jak i utrwaliła go w kulturze masowej. Najistotniejszym elementem, który po dziś dzień zachował swoją świeżość i niesamowitą siłę jest jednak styl Dumasa. Styl, który klasykom zagwarantował miejsce w historii, a którego najczęściej brakuje współczesnym twórcom, szczególnie tym uprawiającym tzw. literaturę popularną. Na szczęście pisarstwo Dumasa jest pełne, treściwe, soczyste wręcz. Autor nie musi się spieszyć, by wciągnąć, płynie przez treść porywając czytelnika nawet najbardziej statecznymi momentami. Wszystko to sprawia, że ,,Trzej muszkieterowie" to jedna z tych powieści, które przeczytać powinien każdy. Nawet jeśli nie czuje tematu, nawet jeśli ma alergię na reprezentowany przez nią gatunek warto by dał jej chociaż szansę. Wysmakowana rozrywka na wysokim poziomie gwarantowana. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/03/28/trzej-muszkieterowie-aleksander-dumas-ojciec/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trafiłam na książkę przypadkiem - kuzynka pożyczyła mi angielskie tłumaczenie, a ja, mając problem ze słownictwem epoki, sięgnęłam po polską wersję. I nie żałuję! Spodziewałam się nudnawego powieścidła o wydumanych problemach wielkich rycerzy i ich dam. Dostałam barwną opowieść o przygodach czwórki przyjaciół, przenoszącą nas do Francji w czasy króla Ludwika XIII. Być może wartości, którymi się kierowali, nie są już dziś tak żywe. Być może świat poszedł do przodu. Być może zmieniły się mody, obyczaje, styl życia. Ta książka udowodniła mi jednak, że to, co niezmienne, to ludzka natura...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak będę miała czas :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyka, klasyka, klasyka. Któż nie zna historii trójki przyjaciół, do których dołącza młody, porywczy Gaskończyk? Dumas jak zawsze świetnie wprowadza nas w klimat Francji za czasów Ludwika XIII. Pełna intryg powieść doskonale nadaje się na leniwe niedzielne popołudnie, jako oderwanie się od szarej rzeczywistości. Wyrazista, zimna Milady i chciwy i okrutny kardynał Richelieu kontra szlachetni i oddani królowi muszkieterowie. Zdecydowanie zachęca, żeby sięgnąć po kolejne części przygód Atosa, Portosa, Aramisa i D'Artagnana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetnie napisana powieść o przygodach i przeróżnych perypetiach czwórki przyjaciół. Gdy d'Artagnan wyrusza z rodzinnej miejscowości najbardziej na świecie pragnie zostać muszkieterem, nie wie, że na jego drodze los niedługo postawi trójkę najbardziej znanych ludzi pana de Treville. Świetnie zarysowana akcja, wspaniałe dialogi, walki na szpady, ciekawe wątki, szczególnie miłosny i polityczny, to wszystko za co uwielbiam "Trzech muszkieterów". Całą książkę przeczytałam (a może pochłonęłam?) z zapartym tchem. Nie mogłam się doczekać wyjaśnienia wielu wątków. Zakończenie jest świetne i super dopracowane, ale... No właśnie jest jedno ale, no przecież nie wszystkie książki kończą się tak jak to sobie my-czytelnicy zaplanowaliśmy. Lecz pomimo tego "Trzej muszkieterowie" to książka do której na pewno jeszcze kiedyś powrócę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najlepsza książka na jaką udało mi się natrafić i zdecydowanie moja ulubiona . Polecam gorąco .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyk gatunku powieści historycznej spod znaku "płaszcza i szpady", po prostu KLASYK! Niemal każdy zna z ekranu telewizji, ponieważ książka doczekała się już wielu ekranizacji. Nic to jednak w porównaniu z tym, co daje oryginał! "Jeden za wszystkich - wszyscy za jednego!".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Klasyczna powieść, która jest w naszej kuturze od lat. Dzięki Dumasowi nareszcie rozumiem Ludwika XIII i jego relację z żoną. Przygody Atosa, Portosa, Aramisa i D'Artagnana są porywające, a fabuła nie umywa się do adaptacji filmowych. Frustrujce i zadziwiające poczucie honoru, które nakazuje szlachcicom NIGDY nie łamać prysięgi, podawać rękę powalonemu i ratować damu w opresji. Dodatkowo intryga dworska z Richelieu i Milady na czele dodaje pikanterii i polotu, których brak we współczesnej literaturze. Polecam!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę przyznać, że srogo rozczarowałam się tą książką. Legenda trzech muszkieterów towarzyszyła mi od dzieciństwa w postaci różnych, filmowych adaptacji, jednakże dopiero teraz sięgnęłam po audiobooka. Moje wyobrażenie o Atosie, Portosie i Aramisie legło w gruzach. Otrzymałam opowieść o niezbyt bystrych utracjuszach, których jedyną umiejętnością był fechtunek. Pierwszą częścią książki męczyłam się bardzo. Na plus postać D'Artagnana, który okazał się być zmyślnym młodzieńcem. Zakończenie książki było dla mnie bardzo ciekawe. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka przeczytana przeze mnie po raz trzeci, ale dwa pierwsze razy miały miejsce w dzieciństwie i o ile pamiętam bardzo mi się ona podobała. Tym jednak jednak jestem bardziej krytyczna i muszę stwierdzić, że podczas lektury tej powieści porządnie się wynudziłam. Potwornie mi się dłużyła i czytałam ją bardzo długo. Wciągnęłam się dopiero jakieś 150 stron przed końcem. Być może jest to wina tłumaczenia i absolutnie nie polecam wydania z Bellony anonimowego tłumacza, które jest tragiczne. Zdecydowanie lepsze jest już stare tłumaczenie Joanny Guze.
"Trzej muszkieterowie" to dla mnie spore rozczarowanie. Chyba nie należy ponownie czytać książek, które bardzo nam się podobały w dzieciństwie, aby nie prysł czar.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po książkę sięgnęłam, bo chciałam poznać jak powstały postaci tak często wspominane w różnych historiach znajomych przy cytowaniu „wszyscy za jednego”, więc trzeba było zapoznać się z książką. Ostatecznie po tygodniu dalej mam mieszane wrażenia po jej skończeniu. Momentami była śmieszna, momentami infantylna i trochę taka bez składu. Nie uważam jej za złą książkę, ale nie jest to książka do której będę wracać. Przeczytane, zapamiętane i idę dalej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)