Sztuka sięgania gwiazd
Chiara Parenti

Mieliście kiedyś tak, że po skończeniu książki chcieliście o niej rozmawiać z każdą osobą, którą spotkacie na swojej drodze? Bo ja właśnie tak mam w przypadku „Sztuki sięgania gwiazd” Chiary Parenti. Ta historia wywarła na mnie tak pozytywne wrażenia, a zagłębiając się w historie Sole miałam przeczucie, że uśmiecham się przez łzy, bowiem tak wielki wpływ miała na mnie ta powieść.

Sole unika w życiu wszelkich niebezpieczeństw. Tak bardzo boi się lecieć samolotem, że nie przyjmuje zaproszenia od swojej najlepszej przyjaciółki Stelli, by odwiedzić ją w Paryżu. Gdy nagle spada na nią niespodziewany cios od losu, Sole postanawia zrobić listę 100 rzeczy, których się boi i każdego dnia pokonywać jeden ze swoich lęków.

Ten opis powinien wam wystarczyć, ponieważ nie chce zdradzić nic z fabuły książki co może wam odebrać przyjemność z odkrywania tej historii. Dobrze jest odkryć ją samemu.

To przepiękna, ciepła i dodająca odwagi opowieść. Sole może być przykładem dla każdego, kto choć raz nie zrobił czegoś w swoim życiu przez strach. Główna bohaterka na swoim przykładzie pokazuje, że strach jest tylko w naszej głowie i wszelkie ograniczenia stawiamy sobie sami, a wystaczy tylko przekierować swe myśli w pozytywna stronę, zrobić pierwszy decydujący krok i powiedzieć sobie „dam radę”! W tym ciężkim okresie potrzebujemy takich książek, które dodadzą nam otuchy, sprawią, że się uśmiechniemy i pozwolą nam uwierzyc, że jeszcze będzie pięknie! Takie odczucia daje nam książka „Sztuka sięgania gwiazd” 💙 Uważam, że każdy powinien po nią sięgnąć. Nie sądziłam, że kiedyś aż tak utożsamie się z bohaterką, wręcz w niektórych momentach czułam się tak jakbym czytała książkę o sobie🙈 Na przykładzie Sole musimy stawiać czoła swoim lękom, zrobić coś na co od dawna mieliśmy ochotę, ale brakowało nam odwagi! 💙

Dwie przyjaciółki - Sole i Stella, czyli Słońce i Gwiazda. Różnią się od siebie jak... dzień od nocy. Stella - wiecznie niespokojny duch poszukujący nowych wrażeń. Sole - do bólu przewidywalna, kocha rutynę, bo to daje jej poczucie bezpieczeństwa. Pewnego dnia Stella ginie w zamachu terrorystycznym. Sole jest zrozpaczona. Niedługo po pogrzebie brat Stelli przynosi jej paczuszkę zaadresowaną na nią. Robił bowiem porządek w pokoju zmarłej siostry. W paczuszce jest list, w którym dziewczyna woła do przyjaciółki: "Żyj, póki jesteś żywa!". Sole postanawia sporządzić listę stu rzeczy, których zawsze pragnęła, a nie realizowała ze strachu. Zaczyna od skoku ze spadochronem. Potem napięcie jeszcze rośnie. Czy Sole odważy się prawdziwie żyć?

Przygotujcie sobie chusteczki. Lektura nieraz wyciśnie łzy. Nie jest to jednak kiczowaty sentymentalizm, tylko wzruszenie chwytające za gardło.

dr Kalina Beluch 

Kiedy książka pojawiła się w zapowiedziach zwróciłam na nią uwagę ale nie wskoczyła na listę priorytetową. Co więc skłoniło mnie do przeczytania raczej prędzej niż później? Wzmianka, że Chiara Parenti to włoska Jojo Moyes. Nie trzeba było więcej. Pamiętam jak czytałam „Francuskie lato” Catherine Issac. Na tej książce wydawca porównuje Issac do Moyes. Nie zawiodłam się wtedy, postawienie autorek obok siebie to celny ruch. Tak było i tym razem.

Główna bohaterka „Sztuki sięgania gwiazd” to Sole, bardzo strachliwa młoda kobieta. Co sprawiło, że jest właśnie taka? Wychowanie oraz tragiczna przeszłość matki, której złe emocje przeszły na córkę. Wszystko budzi w niej często paniczny lęk i przez to nie żyje w pełni. Nie oddycha pełną piersią. Wiedzie spokojną, dostosowaną do swoich potrzeb, codzienność. Egzystencja dziewczyny zmienia się drastycznie, kiedy ta traci jedną z najbliższych sercu osób. Jak poradzić sobie z przeraźliwą pustką? Jak na nowo stanąć na nogi? Jak żyć? Sole postanawia stanąć twarzą w twarz ze strachem. To jest ten moment. Tworzy bardzo wyjątkową listę. Listę rzeczy, których się boi i zarazem pragnie. Jest ich sto. Daje sobie sto dni na zrealizowanie przedsięwzięcia. Wie, że osoba, którą straciła, byłaby dumna z jej poczynań i to dodaje jej siły do stawiania czoła wyzwaniom. Do czego ją to zaprowadzi?

Strach jest naszym, jeżeli nie stałym to częstym, towarzyszem. Ujarzmiony nie jest zły ale kiedy nie potrafimy go okiełznać, robi się nieciekawie. Dlaczego? Bo odbiera nam życie pełnią. Zamyka nas w swoich szponach. Trudno się z nich uwolnić. Bohaterka świetnie pokazuje, jak można rozpocząć walkę z lękiem. Trzeba wyjść mu naprzeciw, nie chować się.

Odnalazłam siebie w Sole i wiele od niej zaczerpnęłam. Wracam do niej pamięcią ilekroć przyjdzie mi stawić czoła lękowi. Chiara Parenti swoją książką motywuje do działania. Pokazuje, że szkoda życia na lęk, który zabiera tak wiele a nie daje niczego w zamian. Czuję, że nie przekazałam w tej opinii nawet połowy tego, co chciałam a wszystko dlatego, że nie sposób opisać jak rewelacyjna jest ta powieść. Ma w moim sercu i biblioteczce szczególne miejsce.

Polecam serdecznie lekturę tej książki. To doskonały wybór na wakacyjny czas...