Z jej powodu Goliarda Sapienza niemal straciła zmysły, wpadła w ubóstwo, a nawet trafiła do więzienia. Odrzucona przez największych włoskich wydawców. Przeleżała w skrzyni dwadzieścia lat, czekając na lepsze czasy, aż do śmierci autorki.
Historia opowiada losy Modesty, kobiety urodzonej na Sycylii w 1900 r., której seksualna wolność i intelektualna niezależność były obrazą dla ówczesnej moralności. Libertynki przesiąkniętej ogromnym pragnieniem życia, która nigdy nie przestała uwodzić kobiet ani mężczyzn. Wychowana w ubóstwie Modesta wierzy, że pisane jest jej lepsze życie. Dzięki swoim wdziękom i inteligencji przechodzi drogę z biednej wiejskiej rodziny, przez pobyt w klasztorze, aż do pełnego uciech życia u boku arystokraty w królewskim zamku.
To wnikliwe spojrzenie na XX wiek, najważniejsze wydarzenia polityczne i zmiany społeczne, widziane oczami niezwykłej kobiety, która upaja się łamaniem reguł przesiąkniętego faszyzmem patriarchalnego społeczeństwa.
Arcydzieło.
„Guardian”
Niekwestionowane odkrycie. Nadzwyczajna pisarka.
„Le Monde”
Wydawnicze wydarzenie lata. Arcydzieło tak nieposłuszne, niepohamowane i porywające jak kobieta w głębi swojego serca.
„The Independent”
Są książki, które spadają na nas jak meteory, oślepiają, a później spalają nas na popiół. Sztuka radości to hymn na cześć zmysłowości, wywrotowej inteligencji oraz seksualnego i uczuciowego nieposłuszeństwa.
„L'Express”
Informacje dodatkowe o Sztuka radości:
Wydawnictwo: Kobiece
Data wydania: 2018-10-26
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 0
Kup książkę Sztuka radości
Zobacz także
Sztuka radości - opinie o książce
Przeczytane:2018-11-12, Ocena: 5, Przeczytałam, Mam, recenzenckie,
„Sztuka radości” – cóż takiego innowacyjnego i interesującego ma pierwszy tom sześćset stronicowej powieści? Z powodu książki autorka, nieżyjąca już Goliarda Sapienza niemal postradała zmysły, wpadła w ubóstwo, a nawet trafiła do więzienia? „Sztuka radości” przeleżała w skrzyni dwadzieścia lat, czekając na lepsze czasy, bo żaden z wydawców nie podjął się publikacji. Autorka niestety nie dożyła momentu, w którym ją wydano. Dlaczego nikt nie chciał jej wydać? Co takiego zawiera, że uznawano ją za powieść przeklętą?
Bohaterką książki jest Modesta, autorka przewrotnie, bo nie ma większej charakternej i manipulatorskiej dziewczyny, nadała jej imię oznaczające skromność. Kobieta urodziła się na Sycylii w 1900 r., to Libertynka przesiąknięta ogromnym pragnieniem życia. Jej seksualna wolność i intelektualna niezależność była obraza dla ówczesnej moralności a sama Modesta nawet na chwilę nie przestawała uwodzić kobiet i mężczyzn. Wychowana w ubóstwie kobieta wieży, że jest jej pisane lepsze życie. Sprytem i siłą swych wdzięków przechodzi drogę z biednej wiejskiej rodziny poprzez pobyt w klasztorze do pełnego uciech życia w królewskim zamku. Jak jej się to udało?
Choć nie jest to lat twa lektura, zasługuje na wielkie uznanie. Nie czyta się jej łatwo, potrzeba pełnego skupienia, ponieważ narracja przechodzi z pierwszoosobowej w trzecioosobową, zdania są urwane, niedokończone, pojawiają się powtórzenia i zawieszenia głosu. Standardowa włoszczyzna miesza się z dialektami, język wysoki z prostym. Taki sposób mówienia odzwierciedla jednak wewnętrzne przemiany bohaterów, a my mamy wrażenie, jakbyśmy obserwowali barwny spektakl teatralny. Sama Modesta czerpie z życia garściami, nie potrzebuje do tego mężczyzny. Żyje pełnią życia i walczy o wolność swoją i bliskich. Jest odzwierciedleniem sycylijskiej „Caruso tosto”, w której zlewają się cielesność i intelekt, która idzie przez zamieć historyczną i burze sentymentalne chroniona przez niezawodny talizman wewnętrzny: „sztukę radości”.
Śmiałe opisy seksu, kazirodztwa, moralne dwuznaczności, makiaweliczne intrygi oraz faszyzm i feminizm – te wątki znajdziemy w „Sztuce radości”. Oprócz podzielonej na cztery części powieści książkę rozpoczyna wstęp „Od tłumacza” oraz „Długa droga Sztuki radości” napisana przez męża Angelo Pellegrino. Książkę uzupełniają dwa bardzo ważne teksty, które pomagają zrozumieć, kim była autorka. Są to „Nie zmieniając niczego”(Domenico Scarpa) oraz „Portret Goliardy Sapienzy” (Angelo Pellegrino). Nie jest książką dla każdego, ale na pewno zachwyci wymagającego czytelnika, który nie boi się tematów tabu i lektury łamiącej stereotypy.