Szczęście w nieszczęściu
Izabella Frączyk

Są takie historie, przy których się człowiek po prostu odpręża. Zapomina o otaczającym świecie, problemach, obowiązkach. Dlatego tak bardzo uwielbiam pióro Izy. Jej opowieści są lekkie, przyjemne, wywołują uśmiech na ustach, sprawiają, że robi się człowiekowi ciepło w sercu. Idealne na każdą pogodę, na wypad na plażę, na deszczowy wieczór, na chandrę.

Autorka za każdym razem wciąga w życiowe perypetie postaci. Czytelnik razem z nimi przeżywa rozmaite wzloty i upadki, potyka o wszelakie przeszkody, a trzeba przyznać, że w ,,Szczęście w nieszczęściu'' autorka nie szczędzi głównej bohaterki. Sprawdza jej wytrzymałość, ile będzie w stanie wytrzymać, nim całkowicie się podda. Jednak w jej życiu nie zabraknie osób, które będą starały się wyciągnąć do niej pomocną dłoń. I to jest piękne. Iza pokazuje, że z każdej opresji jest jakieś wyjście, wystarczy tylko się nie poddawać, gdy kolejny raz wali się świat na głowę i że na prawdziwych przyjaciół zawsze można liczyć. Jej historie napawają wiarą, że po każdej burzy wyjdzie słońce, że nie warto rezygnować, gdy pojawiają się niepowodzenia, bo one mogą wnieść do życia nieco bólu, ale za to więcej radości. Bo często boimy się podejmować niektóre decyzje o zmianach, a te potknięcia pozwalają nam złapać byka za rogi i zmienić, czasami na lepsze, nasze życie.

Co do bohaterów, są bardzo sympatyczni, życzliwi, nie sposób ich nie polubić. Czytając o ich losach, czułam się, jakbym siedziała razem z nimi w kawiarni, piła gorącą kawę, zajadała się przepyszną szarlotką i słuchała ich wciągających opowieści okraszone smutkiem, zwątpieniem i radością. Pióro autorki jest lekkie, plastyczne i człowiek nim się obejrzy, historię ma dawno za sobą. Polecam każdemu, kto potrzebuje wytchnienia, odprężenia, poczucia humoru i miło chce spędzić czas z lekturą. Gorąco polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Szczęście w nieszczęściu" to jak sam tytuł wskazuje, opowieść o szczęściu, które żeby osiągnąć trzeba czasami swoje wycierpieć.

I tak jest w przypadku Klary. Odeszła jej ukochana  babcia, kariera zawodowa legła w gruzach, rozstała się z narzeczonym. Dużo tego jak na jedną osobę. Na szczęście Klara ma u swego boku przyjaciółkę, na którą zawsze może liczyć.

Jest to świetna lektura do zabrania ze sobą na urlop.

Bardzo imponował mi upór głównej bohaterki, która pokazuje, że pomimo tego, że życie sypie się jak domek z kart, to los potrafi być przewrotny. Klara nie poddała się i zawalczyła o siebie.

Moja pierwsza przygoda z Izabellą Frączyk okazała się bardzo owocna. Świetna fabuła, zabawne dialogi sprawiły, że książkę czyta lekko i przyjemnie. Książka jest dosyć obszerna, liczy ponad 500 stron, ale gwarantuję, że będziecie chcieli więcej. A ja z pewnością sięgnę po pozostałe książki autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Izabella Frączyk zaczęła od razu od wysokiego ,,C". ,,Szczęście w nieszczęściu" czyli debiutancka powieść ,,Pokręcone losy Klary" w nowym, uzupełnionym wydaniu zadziwia tempem i zwrotem akcji, szalonymi pomysłami pary przyjaciółek i humorem rodem z Monty Pythona. Wielbiciele Izy Frączyk wiedzą już, że cechą charakterystyczną jej twórczości jest specyficzny humor przebijający z jej powieści. Nawet w momentach dramatycznych autorka z powodzeniem wplata humorystyczne elementy przez co czytelnik zamiast płakać z nieszczęścia płacze ze śmiechu. Gdyby Iza Frączyk pisała kryminały to bardzo blisko byłoby jej do Joanny Chmielewskiej czy Alka Rogozińskiego. Pod przykrywką humoru autorka przemyca jednak poważne treści, przemyca problemy, z którymi kobiety borykają się na co dzień. W przypadku tej powieści to przede wszystkim zaufanie w relacjach damsko-męskich, obawy przed nietrafionym lokowaniem swoich uczuć, lęk przed odrzuceniem i samotnością, Główne przesłanie powieści sprowadza się do konstatacji, że nie ma tego złego coby na dobre nie wyszło. Klara, główna bohaterka powieści wiedzie ustabilizowane życie. Wydaje się, że ma wszystko o czym może marzyć kobieta: urodę, dobrą pracę, atrakcyjnego, bogatego partnera. Z dnia na dzień okazuje się, że to tylko ułuda. Klara traci pracę, życiowy partner okazuje się niegodnym zaufania oszustem a na dodatek w trybie ekspresowym musi opuścić zajmowane mieszkanie. Chcąc nie chcąc, za namową serdecznej przyjaciółki, Klara zamieszkuje w zrujnowanym domku, który odziedziczyła po babci. I tu następuje zwrot akcji. I choć po drodze przyjdzie jej przeżyć jeszcze ogromne rozczarowanie to happy end jest nieunikniony. Iza Frączyk mówi nam: nasze problemy to nie koniec świata, nie ma sytuacji bez wyjścia, czasami jesteśmy doświadczani żeby zostać wynagrodzonymi. Powieść tchnie optymizmem, bawi humorem, momentami zaskakuje, generalnie niesie nadzieje. Dla mnie miarą dobrej powieści są dialogi. One są solą powieści. U Izy Frączyk dialogi są jakby naturalnym skutkiem sytuacji. Czytelnik ma wrażenie, ze to z nim rozmawia autorka, że w każdej chwili możemy się w ten dialog włączyć a mimo to konstrukcja literacka nie ucierpi. A to dzięki temu, że te dialogi są tak zwyczajnie ludzkie, prowadzone językiem jakim na co dzień mówi większość z nas, bez zadęcia, bez upiększeń, bez wymyślnych figur retorycznych. Pamiętacie program ,,Muzyka lekka, łatwa i przyjemna"???? Wielu z nas się podobał. Myślę, że literatura lekka, łatwa i przyjemna w wydaniu Izy Frączyk też Wam się spodoba. Zachęcam do lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przezabawna książka z Klarą jako główną bohaterką. Tą trzydziestoletnią kobietę poznajemy w momencie kiedy wszystko jej się wali na głowę. Mając jednak wokół siebie przyjazne osoby (jedną z nich jest przyjaciółka Zosia) pomału podnosi się jak feniks z popiołów. Może ktoś mógłby stwierdzić, że takiego fartu w życiu codziennym długo trzeba by wyglądać, ale w książce przecież wszystko jest możliwe. Polecam wszystkim na poprawę humoru. Cóż przekopiowałam swoją opinię sprzed jakiegoś czasu, kiedy to czytałam "Pokręcone losy Klary". Nie wiem czemu autorka przy wznowieniu zmieniła tytuł, losy głównej bohaterki ciągle takie same.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"...prawdziwa miłość zaskakuje człowieka w najmniej odpowiednim momencie i zawsze wtedy, kiedy się jej nie spodziewamy. Nie mamy na nią wpływu, więc szukanie jej na siłę nie ma najmniejszego sensu. Bo wtedy rozczarowanie murowane." Sympatyczna powieść, utrzymana w ciepłym i przyjemnym klimacie, idealna na popołudniowy relaks z książką w ręku, odseparowanie się od problemów dnia codziennego, wprowadzenie w pogodny nastrój. Wiele w niej optymistycznych nut, dobrego humoru, radosnej atmosfery. Choćby nie wiem jak bardzo życie się nam nie układało, wszystko nagle przestawało się sprawdzać, zawsze trzeba trwać w nadziei i ufności, że szczęście się do nas uśmiechnie, że w najbliższym czasie ma nam coś ciekawego i niepowtarzalnego do zaoferowania. Wystarczy dobrze się rozglądać, odpowiednio odczytywać sygnały, w poszukiwaniu tego, co dalekie, nie przeoczać tego, co bliskie i na wyciągnięcie ręki. Książkę czyta się lekko i swobodnie, z uśmiechem przyglądamy się zabawnym perypetiom głównych bohaterek, splotom okoliczności i sytuacjom. Można powiedzieć, że problemy rozwiązują się zadziwiająco łatwo, wręcz bajkowo, jednak dużo zależy właśnie od tego, przez jak bardzo kolorowe okulary patrzymy na świat. W życiu mocno poukładanej i perfekcyjnej Klary zaszły wielkie zmiany, jej świat rozpadł się na kawałki, umarła ukochana babcia, w przykrych okolicznościach rozstała się z narzeczonym, kariera w pośrednictwie nieruchomości załamała się. Pomocną dłoń wyciąga przyjaciółka Zośka, powiernik wszelkich sekretów, smutnych i radosnych myśli. Klara usilnie próbuje na nowo poukładać swoje życie, ale przedtem musi odpocząć od tego, co ją spotkało, zdystansować się od kłopotów i przygnębiających myśli, wyjechać na wieś, gdzie najlepiej łapie się spokój i wyciszenie. Jak bardzo zmieni się los kobiety, kiedy w końcu zdecyduje się na przeprowadzkę do urządzonego w starym stylu domu, który otrzymała w spadku bo babci? Co ją tam czeka, jakie skarby odkryje, do jakich tajemnic dotrze? Czy będzie potrafiła zmierzyć się z kolejnymi wyzwaniami, przedefiniować własną tożsamość, odkryć swoje najskrytsze marzenia, podjąć walkę o własne szczęście i prawdziwe uczucie? A może przeznaczenie nieco ją wspomoże, wskaże właściwy kierunek, podaruje porcję pomyślności i powodzenia? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka „Szczęście w nieszczęściu” to sympatyczna opowieść o przyjaźni dwóch kobiet, których życie układa się na dwa różne sposoby. Pani Izabela Frączyk po raz kolejny zachwyciła mnie swoim stylem pisania wplątując swoją bohaterkę w liczne sploty zdarzeń, emocji i zawirowań losu. Powstała powieść, przy której czas biegnie szybko, mimo że nie brakuje w niej opisów, ale są one ujęte w bardzo plastyczny i barwny sposób, nadając całości dodatkowego uroku. Autorka doskonale oddała atmosferę miejsca akcji, nakreśliła wyraziste postacie, wprowadzając niezłe zamieszanie w życiu głównej bohaterki, u której wciąż coś się dzieje.

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/06/808-szczescie-w-nieszczesciu.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

nie było tak źle, daje 4 ale jest to typowa polska książka, także bez polotu - treść oklepana, spadek miłosc zdrada i wszystko inne co znajduje się w każdej książce polskiej atorki.. Ja się już nie skuszę więcej na żadną książkę polską, którą proponują mi w bibliotece.

Ale moze to tak jak mówią - gusta zmieniają się z wiekiem i to co nie podoba mi się w wieku 30 lat spodoba się w wieku 50? Być może ale jeśli szukacie ambitniejszych pozcyji to nie polecam, a jak lubie nude i romantyzm to przeczytajcie ;) treści nie będę opowiadać ale to już każdy zna ! :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)