Świat według Kiepskich. Zwariowana historia kultowego serialu Polsatu
Paweł Łęczuk

Jako typowa sroka okładkowa z wielkim zapałem zabrałam się za lekturę książki "Świat według Kiepskich. Zwariowana historia kultowego serialu Polsatu", lecz mój zapał nieco zbladł po kilkunastu stronach. Owszem, nieźle się czyta, ale muszę przyznać, że spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Tak naprawdę nie znalazłam w tej książce nic nowego, może oprócz mniej znanych anegdotek dotyczących serialu i bohaterów, lecz poza tym jest to w zasadzie relacja z życia scenarzystów i producentów połączona wspomnieniami bohaterów serialu. "Świat według Kiepskich" był dla mnie odskocznią od codziennej rutyny, chociaż dawało się zauważyć w tym serialu świetnie połączoną mieszankę kiczu z rzeczywistością, i choć niektórzy uważają tę produkcję za wręcz debilną, to pewnie oni nie serialu oglądali tak naprawdę. A oglądalność była naprawdę wysoka, nawet porównywalna z Wiadomościami... Film ten znakomicie obrazuje nas samych, śmiejemy się z Ferdka i Halinki, ale przecież wiele rodzin tak właśnie funkcjonuje. Sama mam takich znajomych, żona pracuje od rana do nocy a mąż ciągle z piwem siedzi przed telewizorem i... szuka dla siebie odpowiedniej i dobrze płatnej pracy. 

"Nie wiem, czy kiedyś zastanawiali się Państwo, jaki byłby Kraków bez Smoka Wawelskiego. Albo Wrocław bez uroczych krasnali. Ja owszem: byłby jak Polska bez Świata według Kiepskich, niekompletne."
Zbyt mało informacji o samym serialu, lecz bardziej o jego powstawaniu, mimo to czyta się nieźle, chociaż wiele razy powtarzane są te same wątki.
Trzeba oddać twórcom serialu, że obsadę mieli świetnie dobraną i chociaż niektórzy dziwili się, jak tak znakomici aktorzy zdecydowali się na grę w czymś takim, to przecież, jak mówił Andrzej Grabowski - aktorstwo jest praca a nie hobby. Zespół stworzył niejako wielką i zgraną rodzinę, wszyscy czuli się dobrze na planie serialu.
Andrzej Grabowski wspomina: "Pamiętam, jak po pierwszych zdjęciach szedłem z Darkiem Gnatowskim, czyli serialowym Boczkiem, przez wrocławski rynek.
- Zobaczysz, Andrzej, za parę miesięcy będą nas tu zaczepiać.
- Czyś ty zwariował?
- Zobaczysz."
Spełniła się jednak przepowiednia serialowego Boczka i po kilku miesiącach zaczęła działać jakby klątwa, bo podczas różnych występów ustawiały się komitety powitalne do Ferdka.
Zresztą do tej pory Andrzej Grabowski kojarzony jest z tą postacią.
Wzruszyło mnie jego pożegnanie, które kończy tę książkę, jest naprawdę dobre, zupełnie niekiepskie...

Dobrym pomysłem są również zamieszczone Niekiepskie cytaty, które wielu zapadły w pamięć i używa się ich w codziennym języku.
Myślę, że warto przeczytać książkę choćby w uznaniu za pracę wszystkich aktorów, którzy stworzyli genialne postacie, ale także dla osób biorących udział w tworzeniu serialu.
Ta książka jest dość dobrym zakończeniem historii Kiepskich i ich sąsiadów.

"Dawka humoru - nie mogło stać się inaczej - jest tu potężna. Ale nie brak też sentymentalnych refleksji i słów nadzwyczaj mądrych."

A ja miałam okazję poznać tę książkę dzięki wygranej nagrodzie organizowanej przez Wydawnictwo SQN i portal Lubimy czytać.pl

Nie sądzę, aby był ktoś kto by nie znał i nie obejrzał chociaż jednego odcinka „Świata według Kiepskich”. Serial od 1998 roku króluje na antenie Polsatu i jest bezlitośnie powtarzany na każdej stacji należącej do polsatowskiej grupy. Dziś już wiadomo, że Kiepscy to nie tylko swoiste uniwersum zlokalizowane w obrębie wrocławskiego Trójkąta Bermudzkiego, ale także pewna marka, ikona sitcomu, zjawisko socjologiczno-medialne. Serial, w przaśnej, pełnej abstrakcji i odrealnienia konwencji, pokazuje życie bardzo przeciętnej polskiej rodziny „z niskiego szczebla społecznego”, na granicy jego marginesu i patologii. Przekaz jest prosty, a nawet prymitywny, język bohaterów nacechowany nieprawdopodobną siermiężnością, czasem prostactwem, często niekulturalny i ordynarny, a najczęściej po prostu pospolity. Twórcy sami przyznają, że dialogi to w dużym stopniu przeniesienie do scenariusza mowy ulicy. Odcinki, w zamyśle twórców, w sposób satyryczny i „z przymrużeniem oka” miały ukazywać polską rzeczywistość tamtych czasów, w zabawny sposób komentować życie społeczne, kulturalne czy polityczne, a każdy odcinek miał się kończyć śmieszną, ale adekwatną do sytuacji puentą. Czy tak było, czy zamiar się powiódł? O tym najlepiej świadczy fakt, że przez lata miliony widzów zasiadały przed ekranem, by śledzić losy rodziny Kiepskich. Już samo to świadczy o fenomenie tej produkcji. Jak by to powiedział Ferdynand Kiepski – „to się nawet fizjologom nie śniło”…

I mnie zdarzyło się obejrzeć trochę odcinków Kiepskich, dlatego miałam nadzieję, że z tej książki dowiem się czegoś, czego jeszcze nie napisano w internecie. Liczyłam też na jakieś „smaczki” z planu filmowego, anegdotki, ciekawe historie, ale, uczciwie mówiąc, trochę się rozczarowałam. Mnóstwo uwagi poświęcono Grupie ATM, czyli pomysłodawcom i twórcom serialu, dowiedziałam się niemal wszystkiego od tzw. zarania dziejów grupy: powstanie, problemy finansowe, walka o wpuszczenie serialu na antenę i w ogóle wszystko o tym, jak to ciężko jest działać w branży filmowo-rozrywkowej. Równie wiele uwagi podarowano scenarzystom, niemocy twórczej, presji czasu, jaka towarzyszyła im podczas tworzenie kolejnych odcinków oraz temu, jak to ciężko godzić taką pracę z życiem rodzinnym i innymi obowiązkami… Cóż… zawsze mnie dziwiło narzekanie na coś, co samemu się wybrało, szczególnie że serial okazał się sukcesem komercyjnym i z książki jasno wynika, że przynosił ogromne zyski.

Książka opisuje również jak kompletowano obsadę i na jaki ostracyzm narażeni byli aktorzy, którzy podjęli się zagrania w serialu. Niemal wyklęci przez środowisko aktorskie, z zarzutami, że rozmieniają się na drobne i sięgają dna grając w tak kiczowatej produkcji, aż po zazdrość, gdy serial odniósł sukces.

Poza kilkoma ciekawymi historiami dotyczącymi Andrzeja Grabowskiego, Marzeny Kipiel-Sztuki, Bartosza Żukowskiego, Ryszarda Kotysa czy Marka Pysia, nie dowiedziałam się niczego interesującego, a na pewno niczego, co by jakoś szczególnie wzbogaciło moją wiedzę o serialu. Owszem, nie znałam historii o Zenonie Laskowiku i nie wiedziałam, że Kiepscy rywalizowali o czas antenowy z serialem „Graczykowie” i „Rodzina zastępcza”, ale to trochę mało, żeby uczynić tę książkę w pełni ciekawą. To, w moim odczuciu, jednak bardziej portret Grupy ATM i scenarzystów, i to oni najczęściej zabierają głos w publikacji.

DOBRA KSIĄŻKA O KIEPSKICH SPRAWACH

- Pani Mario, jeszcze jedno pytanie, pod wpływem czego powstał pomysł realizacji tak wspaniałej powieści?

- Tak prawdę powiedziawszy, to pod wpływem alkoholu.

- dialog z odcinka ,,Romantica"

Przykro jest patrzeć na to, co w ostatnich latach, a szczególnie w emitowanym właśnie sezonie - ostatnim, pożegnalnym, przynajmniej z założenia, bo w praktyce, jakby plującym w twarz wszystkiemu, co dotąd w serialu powstało - ,,Kiepscy" się staczają. Ale wraz z tym finałowym sezonem pojawiło się coś jeszcze - niniejsza książka. Zbiór wspominek, ciekawostek, sentymentów. I jest to rzecz świetna, coś, co każdy fan poznać powinien.

No i chyba o treści wiadomo już wszystko. Bo to wspomnienia, to historie zza kulis, to rozmowy, to wypowiedzi, to zdradzanie faktów i informacji. W większości fanom już znanych, bo przecież były odcinki specjalne pokazujące nam kulisy kręcenia serialu, było też wiele wywiadów i tekstów, ale nie wszystko z książki dotąd odkryliśmy. Bo materiałów jest tu dużo, zdjęć też i każdy, nawet najbardziej zaznajomiony z informacjami fan, znajdzie tu coś nowego.

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/10/swiat-wedug-kiepskich-zwariowana.html