„Dobrze wiemy, jaki wyrok czeka śmiałków podważających powszechne przekonanie, zgodnie z którym bycie żywym jest w porządku. Mówiący nie normatywnej pogodzie ducha naszej rasy winni oczekiwać chłosty za swoją niewdzięczność, przygany za tchórzostwo, traktowania z góry za płytkość myśli... Spisek przeciwko ludzkiej rasie rzuca zapewne najtrudniejsze jak dotąd wyzwanie szantażowi intelektualnemu, nakładającemu na nas obowiązek wieczystej wdzięczności za dar, o który nie prosiliśmy. Bycie żywym nie jest w porządku: to proste niezawiera w sobie zuchwałość myśli dojrzalszej aniżeli wszelkie komunały o tragicznej szlachetności życia odznaczającego się przesytem cierpienia, frustracji oraz samooszustw. Nie ma przyrody wartej czci, z którą warto na powrót się zjednoczyć; nie ma jaźni, która wróciłaby na tron jako kapitan okrętu własnego losu; nie ma przyszłości, ku której warto by zdążać, na którą warto by mieć nadzieję. Życie jest, jak stwierdza dobitny stempel niezgody Ligottiego, chorobliwie bezużyteczne.”
– Ray Brassier
„Spisek przeciwko ludzkiej rasie to pierwsza niebeletrystyczna książka znanego pisarza grozy, Thomasa Ligottiego. Szeroko omawiając oraz kontemplując literackie i filozoficzne dzieła o charakterze pesymistycznym, pokazuje, że największa zgroza nie jest wytworem wyobraźni. Najgorsze, najliczniejsze koszmary to domena rzeczywistości.”
– David Benatar, autor Better Never to Have Been: The Harm of Coming into Existence
Thomas Ligotti (ur. 1953) – kultowy amerykański pisarz weird fiction, autor m.in. zbiorów Songs of a Dead Dreamer oraz wydanego w Polsce Teatro Grottesco, a także minipowieści Jeszcze nie skończyłem. Wielokrotnie nominowany i nagradzany między innymi Bram Stoker Award oraz International Horror Guild Award. Doceniony również przez główny nurt, jako jeden z niewielu żyjących pisarzy został uhonorowany publikacją zbiorów Songs of a Dead Dreamer oraz Grimscribe w prestiżowej serii Penguin Classics.
SPIS TREŚCI:
PODZIĘKOWANIA
PRZEDMOWA
WSTĘP. PESYMIZM I PARADOKS
KOSZMAR ISTNIENIA
KTO TAM?
MANIACY ZBAWIENIA
CHORZY NA ŚMIERĆ
KULT UŚMIECHNIĘTYCH MĘCZENNIKÓW
AUTOPSJA MARIONETKI: ANATOMIA NADPRZYRODZONEGO
PRZYPISY AUTORA
DZIEŁA CYTOWANE
PODZIĘKOWANIA TŁUMACZA
Informacje dodatkowe o Spisek przeciwko ludzkiej rasie:
Wydawnictwo: Okultura
Data wydania: 2015 (data przybliżona)
Kategoria: Horror
ISBN:
Liczba stron: 274
Tytuł oryginału: The Conspiracy against the Human Race: A Contrivance of Horror
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Mateusz Kopacz
Kup książkę Spisek przeciwko ludzkiej rasie
Zobacz także
Spisek przeciwko ludzkiej rasie - opinie o książce
Pieśni umarłego marzyciela to zbiór opowiadań Thomasa Ligottiego, który zapewnił mu miano klasyka nadnaturalnego horroru, wymienianego jednym tchem obok...
Teatro Grottesco to zbiór najlepszych opowiadań mistrza współczesnych opowiadań grozy, którego niezwykła wyobraźnia ukazuje horror...
Przeczytane:2018-09-21, Ocena: 5, Przeczytałem, Mam, Książki XXI wieku, 26 książek 2018,
Thomas Ligotti tym razem nie w formie opowiadań, a pewnego rodzaju eseju o pesymizmie i tym, że życie jest chorobliwie bezużyteczne.
Miałem problem z tą książką, nie tylko dlatego że ze względu na inne zapatrywania jest dla mnie li tylko ciekawostką i wglądem w podejście autora. Nawet nie chodzi o to, że w ten postmodernistyczny sposób usiłuje obalić wszelkie fundamenty - religię, rodzinę, tradycję, narodowość et cetera jako nieważne i wydumane kotwice. Cóż, dla jednego kotwica, dla innego korzenie. Problemem był tu - również postmodernistyczny - niespójny i sprzeczny bełkot, przynajmniej na początku. Wygodne ustawienie wszystkiego jako względne, a nazwanie samobójstwa konsekwentnym dla pesymistów - prostactwem, traktowanie nie-pesymistów jako uwięzionych w ułudzie zgrabnie zamyka pole dyskusji i krytyki. Jakby w ogóle takowe miały jakieś znaczenie. Odarcie wszystkiego z sensu i celu - nie przemawia to do mnie, ale można i tak.
Poza tymi zastrzeżeniami ten specyficzny rzyg emocjonalny w miarę postępu lektury układa się we w miarę konsekwentną całość. Nie jest to przecież rozprawa naukowa, a bardzo emocjonalny i subiektywny monolog, z którym można się zgodzić lub nie - i ponownie, nie ma to znaczenia. Daje za to, przez rzut oka na pisma Zappfego, Mainlandera, Ciorana i innych, ogląd antynatalistycznej filozofii będącej podszyciem twórczości Samotnika z Detroit. Nie musiał mnie przekonać, ale z pewnością do ponownej lektury Teatro Grottesco i innych opowiadań podejdę lepiej przygotowany.
Nawet nie wiem, czy chcę się tu bardziej rozpisywać. Kto chce poznać twórczość Autora, powinien zacząć od opowiadań (gdyby mnie nie zauroczyły, nie wiem, czy przebrnąłbym 1/3 Spisku), kto pozna i polubi, będzie chciał po to sięgnąć. Odrębnie - nie widzę chyba potrzeby, ale w końcu weird fiction jest samo w sobie dość hermetyczne, a co dopiero rozważania o tym, że ludzkość powinna się wygasić.