Spacer po szczęście
Lucy Dillon

Wzruszająca opowieść o uczeniu się radzenia sobie z utratą bliskiej osoby, a jednocześnie, o mądrym wsparciu bliskich i nowopoznanych osób oraz o nieocenionym, terapeutycznych kontakcie ze zwierzętami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo spodobały mi się opisy żałoby głównej bohaterki, to jak ją przeżywa, jak się czuje, jej rozpacz i umartwianie się, ale i jej próba powrotu do normalnego, zwyczajnego życia. Autorka pokazała, że trzeba doceniać i cieszyć się z rzeczy małych. To niezwykle ciepła i wbrew pozorom optymistyczna powieść. Powinny sięgnąć po nią osoby, które stanęły w "martwym punkcie" i myślą, że już nic dobrego ich nie czeka. To taka trochę książka terapeutyczna, która tchnie nadzieją na lepsze jutro. Powieść niezwykle wzruszająca. Przy 345 stronie bardzo się wzruszyłam. W książce bardzo często przebijają się zwierzęta, co od razu skojarzyło mi się z panią Katarzyną Michalak. W jej książkach też ich pełno.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie ukrywam tym razem oceniłam książkę po okładce i tytule - od razu mi się spodobała i wiedziałam, że muszę ją mieć w swojej kolekcji. Nie znałam autorki Lucy Dillon wcześniej i dlatego spodziewałam się,że będzie to lekka opowieść o kobiecie jej wiernym przyjacielu psie i poszukiwaniu szczęścia i miłości. Po części tak jest, ale nie jest to wcale typowa lekka opowieść, a wręcz przeciwnie. Juliett to młoda kobieta, lekko po trzydziestce, ale już bardzo doświadczona przez los. Cierpi po śmierci ukochanego męża, a opisy przeżywanej przez nią żałoby są tak prawdziwe,że chwytają za serce i wyciskają łzy. Jak można sobie poradzić w czasie żałoby? Recepta jest prosta wystarczy wyjść z domu, bo " świeże powietrze na wszystko pomaga". Juliett na wiele szczęścia, bo jej kochająca rodzina wspiera ją w tym trudnym czasie, a jej mama wpada na pomysł jak ją wyrwać z domu. Zaczyna się od niewinnej prośby o wyjście na spacer z psem Coco tak przy okazji gdy Julliet będzie wyprowadzać swojego psa Mintona (prawda,że ładne imię dla psa?) I tak zaczyna się historia Julliet, Na prawdę warto przeczytać i zobaczyć jak potoczą się losy Juliett i czy i jak poradzi sobie z żałobą po mężu.Koniecznie z paczką chusteczek pod ręką. A na koniec cytat z książki, który mi się bardzo spodobał: ,,Życie to nie jest długi wiersz. To książka, która składa się z wielu rozdziałów. Co jakiś czas robi ci się smutno a potem odwracasz stronę, żeby zobaczyć, co będzie dalej''.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała opowieść!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kocham książki o psach. Bo w zdecydowanej większości są to opowieści o ludziach;) Tak jest i w tym przypadku. Kiedy słyszymy o wdowie, wyobrażamy sobie starszą, siwowłosą, nobliwą panią. Ale tu jest inaczej - wdową zostaje całkiem młoda kobieta. Po nagłej śmierci męża Juliet nie może dojść do siebie, tylko opieka nad psem jakoś pomaga jej przetrwać. Rodzice i siostra starają się pomóc Juliet, ale zupełnie im to nie wychodzi.... Dopiero pomysł "podrzucania" zwierząt na przechowanie i do opieki powoduje, że Juliet wyrywa się z otępienia /i coraz rzadziej odczuwa palące wyrzuty sumienia wobec nieżyjącego męża/. Poznaje nowych ludzi, w tym hałaśliwych sąsiadów, którzy zupełnie niepostrzeżenie stają się jej przyjaciółmi i są katalizatorem pozytywnych zmian w życiu Juliet. "Spacer po szczęście" to wartościowa książka, którą warto przeczytać w ciężkich życiowych okolicznościach. Uwaga - przy czytaniu można się popłakać, warto mieć chusteczki na podorędziu ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Delikatna powieść z łezką w oku, nutką humoru.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)