Ślady wilka
Roland Schimmelpfennig

"W świetle poranka wilk przemykał pod bezchmurnym niebem po rozległych, pokrytych śniegiem polach, aż znalazł się na skraju lasu i zniknął między drzewami."

Zastanawiam się, dlaczego autor zdecydował się właśnie na wilka jako element ubarwiający powieść, finezyjnie i znacząco przenikający przez wątki, jakby cześć wspólna dla wszystkich mini opowieści. Czyżby znaczenie odegrała tu drapieżna natura zwierzęcia, skłonność do długodystansowych wędrówek, zamiłowanie do wolności, poczucie niezależności, jednocześnie zdolność do zachowań społecznych i swoista duma? Jak bliskie są to cechy naturze człowieka, sile i słabościom, pragnieniom i ograniczeniom, ambicjom i godności? Ciekawy, intrygujący, skłaniający do refleksji pomysł na fabułę.

Początkowo ciężko przyzwyczaić się do króciutkich rozdziałów, w zasadzie trafniejszym określeniem wydaje się słowo scenka. Widzimy aktorów odgrywających rolę w migawkowym rytmie, sytuacyjnym szkicu, zaś do czytelnika należy wypełnienie przestrzeni między konturami kolorami, tonacjami i interpretacjami. Z czasem lepiej odnajdujemy się w zamyśle autora, przyjemnie poddajemy frapującej propozycji książkowej rozrywki, osobliwej grze nasyconej niedopowiedzeniami i niepewnością. Dialog z pisarzem, głównym postaciami, jak i czytelnika samym z sobą, pobudzoną wyobraźnią, doświadczeniem życiowym i inteligencją emocjonalną.

I znów okazuje się, jak bogate i fascynujące mogą być losy zwykłych ludzi, jak wiele wnoszą relacje międzyludzkie do jakości życia, jak często przypadki i zbiegi okoliczności wyznaczają kurs przeznaczeniu. I jak bardzo zmieniło się współczesne społeczeństwo, nastawione bardziej na życie obok niż razem, nieustanną niezaspokojoną pogoń niż spokojną celebrację codzienności. Wyszła tkanina życia, gdzie każdy bohater ma wkład we wzór, gdzie nicie wzajemnie przeplatają się, niby osobne i wyraźne, a jednak zależne i będące fragmentem całości. Dostrzeżemy paletę temperamentów, zderzenie marzeń, aspiracji i motywacji z gorzką lub słodką rzeczywistością. Oryginalna propozycja czytelnicza, ukazująca ludzkie dramaty, zagubienia, rozterki i wahania.

bookendorfina.pl

Jestem zaskoczona tą książką, chociaż po Serii z Żurawiem przecież można się spodziewać dobrej literatury. W tym przypadku mamy lekturę na jedno popołudnie. Książka czytała mi się błyskawicznie, napisana jest krótkimi zdaniami, bardzo minimalistycznie. Właściwie treść wydaje się powierzchowna, a wszystko jest do odczytania między wierszami. I właśnie tam mamy mnóstwo emocji, smutku, samotności, tęsknoty. Historie bohaterów wiją się własnymi ścieżkami, dość krętymi, każdy ma swój bagaż. Łączą ich Berlin i wilk. Berlin, bo tam stykają się ich losy, i wilk, bo.... no właśnie. Bo wilk jest tutaj symbolem, każdy chyba wie, co symbolizuje to zwierzę. I ślady wilka możemy odnaleźć w każdym z bohaterów, w każdym znajduje się inny jego odcień. I w sobie. Wszyscy nosimy w sobie ślady wilka. Warto je odkryć. Dla siebie. I tak w malutkiej książeczce autor podarował nam maksimum treści i ładunku emocjonalno - refleksyjnego. Dlatego warto.