Sięgając marzeń
Maja Chmiel

"- (...) Jak to stwierdził, że nie pasujecie, a co, wy to puzzle czy dwie połówki jabłka? W jakim on świecie żyje? Nie ma dziś par idealnie dobranych do siebie tylko lekko pokrywające się pod różnymi względami. Facet rzadko do tych spraw podchodzi z miłości, czy jak on to mówi - dopasowania. Dopasować to on sobie może krawat do koszuli. Większość związków w tej brutalnej rzeczywistości jest z rozsądku." Gdy pewnego dnia otrzymałam wykaz wrześniowych zapowiedzi Wydawnictwa Psychoskok, od razu zwróciłam uwagę na powieść obyczajową "Sięgając marzeń". Głównie za sprawą wielobarwnej okładki, od której z jakiegoś konkretnie niesprecyzowanego powodu nie mogłam oderwać wzroku. Im intensywniej się w nią wpatrywałam, tym wyraziściej dostrzegałam w niej jesienną aurę. Pomyślałam wówczas, że zapewne opowiada smutną historię, a na takową nie miałam wtedy za bardzo ochoty. Jednak, gdy zapoznałam się z jej opisem, który sugerował, że to powieść optymistyczna, stanowiąca odskocznię od ponurej rzeczywistości, postanowiłam po nią sięgnąć. Jakie zatem są moje wrażenia po lekturze powieści "Sięgając marzeń"? Zapraszam na krótką opinię :) Maja Chmiel zadebiutowała powieścią "Sięgając marzeń" poruszającą ważne aspekty życia z dużą dozą humoru. W tym samym roku wychodzi kolejna powieść autorki "Zespół Downa... Trudniejsze życie, piękniejszy świat " - przepiękna i bardzo osobista historia o chłopcu z Zespołem Downa oparta na faktach. (źródło: http://www.wydawnictwopsychoskok.pl) Jola, Izka i Ewa przyjaźnią się od kilku lat. Uwielbiają spędzać czas w swoim towarzystwie, pomagać sobie nawzajem i podejmować rozmowy na rozmaite tematy. Pewnego dnia, wczesnym rankiem u Jolki zjawia się Izka, informując ją, że zamierza odszukać swoją biologiczną matkę i poznać odpowiedź na dręczące ją od wielu lat pytanie: dlaczego? Trzy przyjaciółki postanawiają zatem wyruszyć do Jaworzna, dokąd prowadzą ślady. Kobiety mogą liczyć na wsparcie Marka - policjanta, kolegi Ewy ze szkolnych lat oraz jego brata Sebastiana, który dołącza później do grupy. Jola, Izka i Ewa nie zdają sobie sprawy, że ta wyprawa w pewnym stopniu odmieni życie każdej z nich już na zawsze... Czy przyjaciółki odnajdą matkę Izki? Czy Izce uda się porozmawiać z matką i uzyskać odpowiedzi na pytania, które od lat kotłowały się w jej głowie? Co tak naprawdę łączy Ewę i Marka? Co wydarzy się w trakcie podróży? Jakie życiowe decyzje podejmą przyjaciółki? Jak potoczą się ich dalsze losy? Główną bohaterką, a jednocześnie narratorką jest Jolka. Cała historia i wyprawa w poszukiwaniu Pani Kulczyńskiej (matki Izki) przedstawiona jest z jej perspektywy. Jolka to trzydziestosześcioletnia kobieta, która nie ma szczęścia do mężczyzn. Wszystkie jej związki niestety kończyły się porażką. Jak sama twierdzi, cierpi na Zespół Pecha Wielopokoleniowego. Kobieta kilkakrotnie rzucała studia, aby następnie udać się na kurs reklamy i marketingu. Mieszka sama, pracuje w jednej z firm, spłaca kredyt, uwielbia palić papierosy, a wieczorami imprezuje. Jest jedynaczką i oczkiem w głowie matki, która za wszelką cenę pragnie znaleźć odpowiedniego mężczyznę dla córki, bawiąc się w swatkę. Czy Jolka znajdzie w końcu swoją drugą połówkę? Czy zazna miłości i szczęścia? Izka Kulczyńska (Ruda) jest kobietą energiczną, sympatyczną, pozytywnie nastawioną do świata i niesamowicie pomysłową. Przeszła w swoim życiu wiele trudnych momentów, a mimo to z uśmiechem spogląda w przyszłość. W wieku sześciu lat została porzucona przez matkę. Wychowała się w domu dziecka. Ojca niestety nigdy nie poznała. Jej związek z chłopakiem nie przetrwał próby czasu i się rozpadł. Po rozstaniu okazało się, że Izka jest z nim w ciąży. Jednak mężczyzna nie poczuwał się do odpowiedzialności i zwyczajnie zwiał. Gdy kobieta dowiaduje się, że będzie mamą, podejmuje decyzję o odnalezieniu swojej biologicznej matki. Pragnie zamknąć wreszcie przeszłość i rozpocząć życie na nowo. Czy Izka odnajdzie matkę? Czy będzie w stanie kiedykolwiek wybaczyć kobiecie, że ta kilkanaście lat temu pozostawiła ją w domu dziecka i już nie wróciła? Czy były partner Izki do niej powróci? Ewka (Mała) jest mężatką i oddaną matką trójki chłopaków. Zajmuje się wychowywaniem synów oraz domem. Chłopcy są dla niej wszystkim, kocha ich najbardziej na świecie. Jej małżeństwo niestety nie należy do udanych i szczęśliwych. Mąż nieustannie przebywa w delegacjach, rzadko bywa w domu, nie interesuje się swoimi dziećmi. Ewa podejrzewa męża o zdradę. Uświadamia sobie, że nie tak wyobrażała sobie ten związek, a tym bardziej życie rodzinne. I wtedy podejmuje decyzję... Czy rzeczywiście mąż Ewki ją zdradza? Czy kobieta da mu jeszcze jedną szansę? A może dojdzie do wniosku, że najlepszym rozwiązaniem będzie rozwód? Czy Mała postanowi zmienić swoje życie? Od początku obdarzyłam sympatią zarówno Jolkę, jak i jej przyjaciółki. Wszystkie trzy są bardzo sympatyczne, ciepłe, żywiołowe i serdeczne. I pomimo, iż nieustannie borykają się z pewnymi życiowymi problemami, że muszą podejmować trudne decyzje, które tak naprawdę wpłyną na ich dalsze życie, to nadal z uśmiechem, pełne wiary i nadziei spoglądają w przyszłość. Fabuła jest banalna, ale w miarę ciekawa, lekko wciągająca, a akcja toczy się bardzo szybko. Uważam nawet, że za intensywnie. Nie miałabym nic przeciwko temu, aby powieść była bardziej rozbudowana, a ukazane wątki zostały rozszerzone. Książkę czyta się z ogromną lekkością i przyjemnością. Nie odczułam ani jednego momentu znudzenia i znużenia. Od pierwszej do ostatniej strony na mojej twarzy gościł uśmiech. Jej lektura pozwala na oderwanie się od codzienności, otaczającej rzeczywistości oraz własnych dylematów. To powieść optymistyczna i pełna pozytywnej energii. Ponadto napisana jest prostym, nieskomplikowanym i łatwo przyswajalnym językiem. Owszem, zdarzały się pojedyncze błędy interpunkcyjne czy literowe, ale szczerze mówiąc, w żadnym stopniu nie przeszkadzało mi to w odbiorze powieści. Książka traktuje o porzuceniu, zdradzie, nadopiekuńczości, utracie bliskiej osoby, macierzyństwie oraz małżeństwie. Opowiada o nieszczęśliwej miłości, wyjątkowej przyjaźni, poczuciu osamotnienia, radzeniu sobie z traumatycznymi wspomnieniami, porażkach, rozczarowaniach, poszukiwaniu drogi do szczęścia i miłości, realizowaniu własnych planów, dążeniu do wyznaczonego celu, spełnieniu marzeń, wybaczaniu oraz nadziei na pełne spokoju i radości życie. "Sięgając marzeń" to moim zdaniem całkiem udana debiutancka powieść, która - mimo poruszanych niełatwych zagadnień - stanowi doskonałą rozrywkę oraz dostarcza sporą dawkę humoru. To idealna propozycja na miłe i przyjemne spędzenie jesiennego popołudnia lub wieczoru. Zachęcam do jej lektury :) http://wielbicielka-ksiazek.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Sięgając marzeń" - nieprzewidywalna książka o stosunkach nie tylko damsko-męskich... Ostatnim czasem ukazała się w sprzedaży debiutancka powieść Mai Chmiel ,,Sięgając marzeń", przedstawiająca perypetie trzech przyjaciółek uwikłanych w problemy życia codziennego. Książka lekka oraz dowcipna, którą czyta się z niezwykłą przyjemnością. Autorka ukazuje w niej świat widziany oczyma swoich bohaterek wychowanych w różnych środowiskach. Podejście do życia każdej z nich jest inne, podobnie jak cele do osiągnięcia, czy marzenia do spełnienia. Opierając się na autorytetach, mocno zakorzenionych jeszcze w dzieciństwie, obierają drogi, które nie zawsze prowadzą do poszukiwanego szczęścia. Jolka - główna bohaterka, wręcz obnaża przed nami swój, jakże precyzyjnie ułożony świat, w którym określenie ,,ułożony" dalekie jest od ładu... Tworzy obraz matki wraz z jej destrukcyjną nadopiekuńczością i pozwala wkroczyć czytelnikowi w progi własnych, mało budujących przekonań na temat mężczyzn. Ewka to przykład ułożonej żony oraz matki, która nie chce przyznać sama przed sobą, że jej małżeństwo istnieje jedynie na papierze. Wrażliwa, całym sercem oddana dzieciom, choć marząca o trochę innym życiu. Pochodzi z dobrej rodziny... o takim dzieciństwie, jakie miał wielu może tylko pomarzyć. Rodzice są dla niej przykładem prawdziwej miłości, troski, bezpieczeństwa i wspierają ją na każdym kroku. Izka jest przeciwieństwem Ewy, a raczej jej życia, które całkowicie odbiega od jakichkolwiek przyjętych norm. Pozbawiona matczynej opieki, porzucona w wieku kilku lat i mająca nadzieję, że stworzy kiedyś wspaniały dom, którego ona nigdy nie miała. By zbytnio nie myśleć o swoim dzieciństwie rzuca się w wir pracy, co pozwala jej zapomnieć i jest pewnego rodzaju odskocznią od resztek wspomnień, jakie pozostały. Niestety przeszłość nie chce odpuścić. Pewnego dnia Izka postanawia odnaleźć matkę, by się dowiedzieć, dlaczego wtedy po nią nie wróciła. Każda z nich ma za sobą nieudany związek, co sprawia, że z dystansem podchodzą do stosunków damsko-męskich. Paradoksalnie jednak podczas swojej podróży są zdane na pomoc takowych osobników płci przeciwnej. ,,Sięgając marzeń" to książka o pragnieniu tego, co tak oczywiste: miłości, szczęścia, rodziny. To pragnienie bycia dla kogoś kimś ważnym, wyjątkowym. Traktująca o sprawach zwykłych, ale nie błahych, stosunkach międzyludzkich oraz konfliktach, do których dochodzi z racji różnicy między pokoleniami. Ciekawa i tak naprawdę do końca nieprzewidywalna lektura, którą polecam każdemu kto w zwyczajności dnia chce szukać własnego szczęścia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każdy z nas ma jakieś marzenia. Niektóre drobne, realizowane wręcz od niechcenia, inne głęboko ukryte i chowane przed światem. Jak dobrze byłoby spełnić chociaż część z nich! Jak bardzo bylibyśmy wtedy szczęśliwy! Ale czy aby na pewno? A może część z nich, tak naprawdę nie jest tym... o czym marzyliśmy?

 

   

 

Trzy przyjaciółki, trzy różne charaktery i osobowości. Każda jest inna, każda znajduje się na zupełnie różnym etapie życia. Ale łączy ich jedno, wielka przyjaźń. Jedna za drugą skoczyłaby w ogień. Kiedy więc Iza zjawia się z samego rana w sobotę i ogłasza akcje poszukiwania jej biologicznej matki, dziewczyny nie mają wątpliwości, trzeba pomóc. I tak zaczyna się szalona podróż, nie tylko po Polsce, ale też w przeszłość naszych bohaterek. Nawet spełnianie marzeń ma swoją cenę, a konfrontacja ze wspomnieniami nie zawsze bywa łatwa. Czy wrócą z tej przygody bogatsze o nowe doświadczenia? A może ich przyjaźń zostanie wystawiona na prawdziwą próbę?

 

Już kilka razy wspominała, że nie potrafię zastosować się do zasady nieoceniania książki po okładce. Nie i już! I tym razem pierwsze skojarzenia miałam po pół sekundzie od wzięcia w dłonie powieści. Moda! Tak, definitywnie jest to książka o dziewczynach, które chcą być modelkami. To skojarzenie było tak silne, że nawet opis książki zupełnie nie zmienił mojego podejścia. A początkowo było one... sceptyczne. Odkładałam jej czytanie wciąż na później, a kiedy w końcu się zabrałam, cała książka zajęła mi raptem dwa dni! Zdziwieni? Ja również.

 

Już od pierwszych stron polubiłam się z główną bohaterką. Jest szalona, nieprzewidywalna, ma cięty język i specyficzne podejście do życia. A przede wszystkim nie jest typem głupiutkiej trzpiotki. Chociaż nie raz wyłącznie z własnej winy wpada w opały, jej sceptyczna ocena rzeczywistości to dla czytelnika „niezły kabaret”. Nie raz wybuchałam śmiechem, a prawie przez całą książkę uśmiech nie schodził mi z twarzy. Ale uwaga. Dziewczyna to niezłe ziółko. Jej myśli pędzą w każdą stronę, a narracja nie raz odbiega od głównego tematu. Z tych powodów bardzo przypominała mi Lucy z Klubu miłośniczek czekolady.

 

Niesamowicie podobało mi się, że bohaterki książki tak bardzo się od siebie różnią. Każda ma w sobie coś, co sprawa, że jest wyjątkowa, a to bardzo uatrakcyjnia książkę. Również poruszane problemy skłaniają czytelnika do refleksji. I chociaż nie raz temat przedstawiany jest humorystycznie, to bardzo często jest to uśmiech przez łzy.

 

Akcja powieści jest wartka i porywająca. Z zapartym tchem śledzi się losy dziewczyn, które zarówno w swoim śledztwie, jak i kreowaniu absurdalnych sytuacji, nie zwalniają ani na chwilę. Jest miłość, marzenia, plany i demony z przeszłości. A wszystko to wymieszane i doprawione soczystą garścią dowcipu i humoru sytuacyjnego.

 

Sięgając marzeń to lekka, zabawna opowieść o tym, co w życiu najważniejsze. Jest ciekawa, napisana w oryginalny sposób, który z jednej strony bawi, a z drugiej... porusza. Powieść do samego końca trzyma w napięciu i skłania do refleksji. Jednym zdaniem: bardzo udany debiut.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)