Się żyje. Kora. Biografia
Katarzyna Kubisiowska

 Biografia zawsze jawiła mi się jako wchodzenie do intymnego, prywatnego świata ludzi publicznych, znanych, cenionych, w świat odrębny, unikatowy, artystyczny, o podłożu innych myśli, wrażeń, z całą ekspresją emocji, blichtru, pogrążeń w depresjach, moczenia duszy na dnie butelki, sięgania po prochy, zrozumienia osoby opisanej która staje się ikoną, przykładem zachowań, wpisaną na karty historii. Dla mnie bohaterka o której chcę Wam opowiedzieć była celebrytką przez duże ; C ; niebanalność formy nad treścią, niesztampowa, nietuzinkowa i niebanalna, odkrywała siebie w latach które zamknięte były dla świata zachodu, zamknięta w cenzurze, walcząca o wolność słowa, z przekazem, żyjąca na wysokich obrotach, dająca z siebie wszystko, wymagająca i czarująca, magiczna, ekscentryczna, kochliwa i zdradziecka, uciekająca i przywołująca wszystko co nowe, nie znane, głos - jak dzwon, stojąca u boku Marka Jackowskiego któremu urodziła dwóch synów, uzależniona, drażliwa, śmieszna, mądra i głupia, prosta i złożona, uciekająca w nowe związki, szukająca poklasku i pochwał w ich ramionach. Trudne dzieciństwo, brak zrozumienia dla pokolenia utrudzonego czasami PRL -u, życie które powinno uczyć pokory i chylić kaszkiety za dar jaki posiadała, czasem lekko uciekająca od odpowiedzialności. Biografia Kory, Olgi Sipowicz, z domu Ostrowskiej, ikony muzyki rockowej, liderki, performerki, matki, byłej żony, idolki, kochająca poezję Marii Rilkiego i Edgara Lee Mastersa. Czytając biografię, nawet nie myślę ile materiałów z życia musiała przejrzeć jej autorka Katarzyna Kubisiowska ujawniając kulisy z życia artystki, te bolesne, ciemne strony piosenkarki, te demony które niszczyły a zbudowały ją na silną i zbuntowaną kobietę która parła do celu niczym taran, nie bawiła się w domysły, dla mnie? odważna, kochająca życie, wszystko co inne, posiadała moc głosu, przekazu, teksty które ukazywały wszelką prawdę o czasach w których żyła i egzystowała, pamiętam jak w 1994 r. zgrywałam z list przebojów piosenkę balladowo - rockowo Róża, kiedy pokochałam słowa, muzykę, była plastrem na duszę, co odkrywam na nowo siebie w jej tekstach, delikatnych i surowych.

Na twoich ustach kładę dłoń
Rozkwita jak róża
Zabierz wszystko to, co chcesz
Lecz nie zabieraj róży
Róża to twoja wierność
Zdrada i wniebowstąpienie
Zadaje cios bezbłędnie 
Kiedy narasta znużenie

Bez pruderyjnie podchodziła do wielu kwestii związanej z życiem, dokładała cegiełkę z której dziś można czerpać w formie luźnych myśli, cytatów, podaje nam do przeanalizowania swój tok myślenia, zaczerpnięte doświadczenia, dla mnie ta biografia to nie tylko przenikanie do jej świata, materiałów dostępnych na użytek powstania książki, autorka pokazuje w niej fotografie z życia prywatnego artystki, to przenikanie w której czytelnik utożsamia się z trasą koncertową, staje z boku jako obserwator, krytyk lub fan i podziwia sztukę jaka rozgrywa się na scenie, w codziennych zmaganiach ze sobą. Kora dla mnie była zawsze kolorowym ptakiem, artystką przez duże ; A ; jej styl, gust, charakter i temperament to każda płyta, to każda piosenka, to żywioł, sprawcza, bezkompromisowa, waleczna, pokazała mi że bycie kobietą to nie tylko kafelki ułożone pięknie w łazience, to nie bycie tylko matką, żoną, ale kobietą która walczy i pokonuje własne bariery. Jej siła jest heroizmem, zmienia świat poprzez to kim jest, a często osobą pogubioną, samotną, zalęknioną. 

; Się żyje ; to precyzyjny obraz obiektywny portret Kory, jej historii, otoczenia i rodziny, myślę że każdy w tej książce znajdzie coś dla siebie, pokonanie trasy koncertowej od podszewki, od początków czasów powstania zespołu Maanam, od reliktów PRL - owskich, ZOMO, Jarocin, przez Opole, Sopot, powiew Zachodu...Polecam.

Prawdziwym czytelniczym wyzwaniem jest przeczytanie książki o życiu odważnej, bezkompromisowej wokalistce o czarującym głosie, podążającej dzielnie za marzeniami nie tylko tymi muzycznymi.

Z twórczością autorki książki pt. ''Kora. Się żyje. Biografia'' Pani Katarzyny Kubisiowskiej nie miałam okazji do tej pory się poznać, ale ze względu na to, że lubię, czytać książki biograficzne zechciałam się zagłębić to, co miało największe znaczenie u Kory głównej bohaterki, czy miała autorytety, czym się interesowała w wolnych chwilach, który z autorów najczęściej pisał dla niej teksty, z kim się przyjaźniła, czy miała wyznaczone cele do osiągnięcia, czy potrafiła walczyć ze słabościami, czy lubiła życie towarzyskie, co sprawiło jej radość, jak reagowała na popularność, czy miała ulubione piosenki, na które tematy lubiła rozmawiać, czy lubiła powroty do lat dzieciństwa, czy jednak wolała żyć tym, co jest tu i teraz tego właśnie chciałam się dowiedzieć oraz innych nieznanych sekretów, które nigdy nie ujrzały światła dziennego, ponieważ mogły być chronione fakty z życia zawodowego i prywatnego.

Aby, napisać książkę biograficzną należy mieć ogromny talent i wyczucie to, co czytelnik chciałby uzyskać wiedzę o ludziach, którzy pozostawili po sobie ślad w świecie kultury czy chociażby artystycznej poznać zalążek historii o nich, jaki wpływ mieli na nią, co było wówczas modne, na co zwracano szczególną uwagę, co drażniło, a co było kultem w królujących wówczas gatunkach na scenie muzycznej rocka.

Zależało mi na przeczytaniu tej książki, aby zrozumieć, jakie przesłanie miała Kora, która angażowała się muzycznie, była znakomitą obserwatorką życia scenicznego, wiedziała, o czym śpiewa, jak ma wyglądać na scenie pod względem ubioru, lubiła krytykować jako jurorka. Z moich osobistych obserwacji wywnioskowałam, że miała wówczas zachowaną kamienną twarz i drobny uśmiech, ale co on oznaczał, tego nie udało mi się rozszyfrować.

Każdy czytany rozdział uświadamia tak naprawdę, że nie zna się życia Kory w momencie wczesnego dzieciństwa, dorastania i czym był dla niej prawdziwy dom, jakiego nie poznała i zbyt dużą ufność wobec mężczyzn, jaką ich obdarzała.

Książka ta została bardzo ładnie wydana, nie posiada rozdziałów.

Znające osoby z otoczenia Kory wypowiadają się o niej tak, jak ją postrzegali naprawdę.

Warto przeczytać tę książkę.