Sanato
Marcin Szczygielski

Ja już na piątej stronie tej książki wiedziałam, że przepadłam! Na dzień dobry mamy zajawkę z przyszłych zdarzeń także nie da się tej książce oprzeć! Po prostu chce się tę historię poznać od początku.

Zachwycona jestem bogatym językiem tej książki a także nieźle oddanym klimatem z 1931 roku.

Akcja dzieje się w luksusowym sanatorium na uboczu w Zakopanem, w którym leczą się chorzy na gruźlicę. Do sanatorium przyjeżdża młody niemiecki lekarz wraz z narzeczoną, która jest zarazem pacjentką... Doktor wprowadza eksperymentalne leczenie, zastrzyki z płynnym roztworem ze złota... kilkoro pacjentów zgadza się być królikami doświadczalnymi... i zaczynają się dziać dziwne akcje...

Te eksperymenty na pacjentach bez żadnej pewności wyleczenia... po prostu przerażające! Do tego to wszystko na uboczu, trochę klaustrofobicznie niczym w pułapce bez wyjścia... te opisy korytarzy skojarzyły mi się z filmem "Dom na przeklętym wzgórzu" ze szpitalem psychiatrycznym.

Dochodzi do ciekawych dyskusji między pensjonariuszami, które dają do myślenia, rozważania religijno, ewolucyjne aż po eugeniczne.

Smaczku tej historii dodaje fakt, że budynek Sanato dla gruźlików w Zakopanem istnieje, który obecnie niszczeje... Oparta jest na wspomnieniach jednej z pacjentek Niny, więc książka wzbogacona jest w czarno-białe fotografie... Ci ludzie istnieli... Pytanie ile jest w tej historii prawdy a ile fikcji...

Mroczna z czarnym humorem, momentami psychodeliczna... Dawno mi tak książka na wyobraźnię nie zadziałała, te korytarze, ci pacjenci z wizjami...

I nie mogę pominąć wzmianki o futuroskopie, przerażającej zabawce, której ciężko się oprzeć a dodaje tej całej historii uroku.

Polecam!

Jestem pod wielkim wrażeniem! Cóż to jest za historia! Oparta na faktach historia pensjonariuszy zakopiańskiego sanatorium „Sanato” przenosi nas do roku 1931.

Świetnie oddany klimat epoki, środowisko ludzi nieuleczalnie chorych, daje się wyczuć kruchość życia, zbliżający się jego koniec. I nagle pojawia się szansa na wyzdrowienie – nowatorskie leczenie złotem. Któż by odmówił? Nasi bohaterowie też nie odmawiają, ale okazuje się skutki uboczne leczenia są nieprzewidywalne… Więcej nie napiszę, żeby nie zdradzać zbyt dużo fabuły.

Szczygielski sprawił, że kilka razy naprawdę się wystraszyłam, świetny klimat grozy (choć horrorem bym tego nie nazwała), mieszanie się snu i jawy.

Polecam, ale tylko czytelnikom o mocnych nerwach, wrażliwych i bojących się krwi uprasza się o nieczytanie ?