Safari. Zapiski przewodnika karawan
Paweł Kardasz

Uwielbiam podróże wszelkiej maści. Uwielbiam długie wędrówki szlakami. Często marzę o dalekich wyprawach. Jednak na drodze moim marzeniom stoją skąpe fundusze. Dlatego zamiast tego pochłaniam całkiem spore ilości literatury podróżniczej. Na „Safari. Zapiski przewodnika karawan” Pawła Kardasza trafiłam przez czysty przypadek na zasadzie „O, tego jeszcze nie czytałam”.

 Na początek może kilka słów o samym autorze. Paweł Kardasz to podróżnik i znawca krajów afrykańskich, specjalizujący się w Afryce Wschodniej i Południowej. Organizacją safari zajmuje się od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Afrykańskiego myślistwa uczył się w Kenii od prawdziwego guru, mistrza nad mistrzami – księcia Eustachego Sapiehy.  Wspólnie napisali pierwszy wydany w języku polskim podręcznik dla myśliwych wyjeżdżających na Czarny ląd pt. „Safari. Polowania w Afryce Wschodniej i południowej”, wydawnictwo Safari Poland, Warszawa 2000.

Paweł prowadził polowania w wielu krajach Afryki: Tanzanii, Zambii, Botswanie, Mozambiku, RPA, Zimbabwe, Kamerunie, ale jego największa miłością pozostaje Namibia. Tam też najczęściej przebywa mieszkając w buszu, w pobliżu miasteczka Otavi i Parku Etosha i uważa ten wspaniały kraj za swój dom.Włada sześcioma językami, w tym dwoma afrykańskimi. Paweł Kardasz jest współautorem książki: “Safari. Polowania w Afryce Wschodniej i Południowej”, autorem artykułów do magazynów podróżniczych jak: “National Geographic Traveller”, “Podróże”, regularnie publikuje w „Łowcu Polskim”. Był gościem programów o podróżach: telewizyjnych Ryszarda Czajkowskiego i radiowych Beaty Pawlikowskiej. (za: http://omalanga.pl/magdalena/wordpress/?page_id=2 )

 „Safari. Zapiski przewodnika karawan” to kilkadziesiąt historii opowiedzianych przez człowieka, który w Afryce spędził pół życia. Wszystkie są prawdziwe; wszystkie zdarzyły się podczas safari prowadzonych przez Autora w latach 1994-2017 w różnych afrykańskich krajach na południe od równika. Nie są to opowieści o samych wyprawach, ale o tym, co wydarzyło się po drodze, przy okazji, niespodzianie, dzięki czemu Afryka staje się jakby bliższa, bardziej naturalna i autentyczna.

 Jeśli ktoś otwierając książkę oczekuje niesamowitych sensacji to nieco rozczaruje się. Czytając ją miałam wrażenie, że siedzę z autorem gdzieś przy ognisku i słucham jego wspomnień Nie ma tu żadnej chronologii, bardziej jest to na zasadzie „co mi się przypomni to powiem”. Ale dzięki temu miałam namiastkę Afryki. Afryki dzikiej, niebezpiecznej, surowej a jednocześnie życzliwej i oddanej. Każda z historii opowiedzianych przez podróżnika daje nam jasno do zrozumienia, że w Afryce nie ma zmiłuj. Każda z podjętych decyzji ma wyraźne konsekwencje. Cieszy mnie to, że autor stara się nie zagłębiać w spory polityczne, chociaż czasami się nie da. Jednak każdy konflikt raczej przedstawia z kilku punktów widzenia, nie opowiadając się zbytnio po żadnej ze stron.

 Książkę czyta się bardzo przyjemny. Kardasz posługuje się prostym, zrozumiałym dla każdego językiem. Całość podzielona jest na rozdziały o zróżnicowanej długości. Jedne są długie, inne zajmują raptem pół strony. Każdy rozdział to inna historia. Dodatkowo wzbogacone są masą przepięknych kolorowych zdjęć przedstawiających zarówno ludność jak i florę oraz faunę afrykańskiego kontynentu. Muszę przyznać, że wydawnictwo Bernardinum jak zwykle postarało się przy przygotowaniu tej książki.

 „Safari. Zapiski przewodnika karawan” Pawła Kardasza to typowy przykład literatury podróżniczej. Jego opowieści wprowadzają nas stopniowo w mentalność ludów Afryki i zwiększają apetyt na więcej. Przynajmniej tak jest w moim przypadku. Myślę, że książka spodoba się wszystkim, nie tylko miłośnikom tego gatunku literackiego. Polecam z całego serca.