Róże mają kolce
Luanne Rice

Kontynuacja losów Lily i Marisy znanych z powieści "Ta jedna letnia noc". Po 9 latach od ucieczki do Kanady, Lily zostaje odnaleziona przez detektywa i postanawia wrócić do domu by zaopiekować się babcią, która zapadła w śpiączkę. Powrót Lily sprawia, że kobieta musi zmierzyć się z demonem o ludzkiej twarzy - byłym mężem Edwardem, który przez lata maltretował ją psychicznie, odzierając ją po kawałku z bycia sobą. Towarzyszy jej ukochany mężczyzna Liam i córeczka Rose. W tym samym czasie Marisa bierze udział w organizacji festiwalu muzyki celtyckiej i skrycie liczy na pojednanie z młodszą siostrą. Między nią, a detektywem, który przyjechał odnaleźć Lily powoli rodzi się uczucie i to on sprowadza Samanthę. Lily i Marisę łączy nie tylko to, że samotnie wychowują córki i starają się powrócić do normalności, obie były związane z tym samym mężczyzną, który je zniszczył. Wyposażone w broń, jaką jest wrodzona dobroć i miłość najbliższych, zjednoczone stają do walki z Edwardem i wychodzą z tej walki jeszcze silniejsze. Luanne Rice ma niesamowity sposób kreowania historii, które poruszają czytelnika. W swoich powieści dotyka trudnego tematu przemocy domowej, ucieczki i wieloletniego ukrywania się, strachu przed zagrożeniem, które może w każdej chwili uderzyć. Uroku dodają powieści wspaniałe krajobrazy Hubbard's Point i Cape Hawk, więź łącząca kobiety różnych pokoleń i wsparcie okazywane przez właściwych mężczyzn.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka naprawdę cudowna, jest to szczerze rzetelna literatura kobieca- ta jak najbardziej odległa od stereotypu "romansidła". Każdy napomknięty temat porusza czytelnika głęboko ("struny serca..."), wszystko o czym autorka pisze w ogromną wprawą i wyrozumiałością dla ludzkich spraw, nieraz trudnych i bolesnych- staje się bliskie. Po książkę sięgnęłam po przeczytaniu "Zatańcz ze mną" i uważam że poziom tejże jest jeszcze wyższy. Polecam szczególnie miłośnikom "Powrotu na wyspę" Elin Hilderbrand, natomiast dla mnie jest to taka "Ostatnia piosenka" Sparksa dla dojrzałych ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnio sięgnęłam po kolejną już powieść Luanne Rice – jednej z moich ulubionych autorek. Tym razem zdecydowałam się na książkę „Róże mają kolce”. Mój wybór to prawdziwy „strzał w dziesiątkę”. Lektura okazała się ciekawa, zaskakująca i pełna emocji. Autorka podjęła  tu niezwykle ważny temat,  często bagatelizowany w dzisiejszym świecie, a dotyczący przemocy w rodzinie.
 
Mara Jameson wyszła za mąż za uroczego i czarującego mężczyznę – Edwarda Huntera, który swoją czułością i opiekuńczością zdobył jej serce. Niestety zaraz po ślubie wyszła na jaw jego prawdziwa natura. Mężczyzna okazał się zimnym i wyrachowanym psychopatą, który traktował Marę jak swoją własność , szantażował ją emocjonalnie, wzbudzał w niej poczucie winy i manipulował jej uczuciami. Kiedy dowiedział się, że żona oczekuje dziecka posunął się nawet do próby zabójstwa i upozorowania wypadku na górskim szlaku. Z takim mężczyzną jak Hunter trudno jest walczyć. Jego spryt i precyzja każdego ruchu, umiejętność dobrego kamuflażu i wzbudzanie zaufania wśród otoczenia powodowało, że ufano właśnie jego słowom i zapewnieniom, a żona była tą niedobrą, winną wszelkich niepowodzeń, stroną. Kiedy Mara wreszcie przejrzała na oczy i zrozumiała co ją czeka u boku męża, postanowiła uciec od niego ratując w ten sposób życie swoje i  dziecka.

Będąc w ósmym miesiącu ciąży, w tajemnicy przed całym światem i obawie przed okrutnym mężem, kobieta postanowiła opuścić rodzinny dom w Hubbard’s Point w Nowej Anglii i ukochaną babcię Maeve i uciec pod zmienionym nazwiskiem za granicę, aby w Kanadzie bezpiecznie żyć i wychowywać swoje dziecko. Mara Hunter została uznana za zaginioną, a Edward był nawet podejrzany o jej zamordowanie. Pomimo wieloletniego śledztwa nie udało się odnaleźć Mary, która żyła jako Lily Malone wraz ze swoją córeczką Rose w małym Cape Hawk w Nowej Szkocji, z dala od przeszłości i okrutnego Huntera, mając u swego boku oddanego przyjaciela – Liama Neilla .

Jak się później okazało decyzja Mary była jak najbardziej słuszna, a Edward Hunter okazał się prawdziwym psychopatą, którego przeszłość skrywała wiele ciemnych sekretów…

Po dziewięciu latach, na wiadomość o chorobie babci, Lily postanowiła wrócić wraz z Rose i Liamem do rodzinnego domu i stawić czoła przeszłości. Chciała zaopiekować się ukochaną babcią, która leżała pogrążona w śpiączce w miejscowym szpitalu. Zdając sobie sprawę z niebezpieczeństwa Lily zdecydowała się podjąć ryzyko i  zmierzyć się z Edwardem. Jej pojawienie się w Hubbard’s Point pociągnęło za sobą lawinę zdarzeń, a ponowne spotkanie z mężem przywołało dawne lęki i obawy. Mając za sobą prawo oraz oddanych przyjaciół Lily udaje się pokonać Edwarda, który, ani przed laty, ani teraz, nie przebierał w środkach, aby osiągnąć zamierzony cel.

Na szczęście złe uczynki Huntera zostały ukarane, a krzywda jaką wyrządził swoim kobietom doczekała się sprawiedliwego osądu, na światło dzienne wyszły wszystkie jego ciemne sekrety i ujawniono prawdziwą osobowość psychopaty, który przez tyle lat tak zręcznie manipulował ludźmi i czuł się bezkarny wobec prawa.

„Róże mają kolce” to przejmująca i mądra książka o ludzkich dramatach, o tym jak trudno wyrwać się z sideł zła. Piętno, z którym żyjemy ciągnie się za nami póki nie rozprawimy się z przeszłością i nie stawimy mu czoła. Ucieczka przed problemem to nie rozwiązanie, a jedynie półśrodek, oddalenie w czasie tego, co nieuniknione. Autorka pokazała złożone relacje międzyludzkie, wniknęła w głąb psychiki bohaterów. Nazwisko Edwarda zostało wspaniale dopasowane do jego osobowości – Hunter to łowca, zdobywca. Dynamiczna akcja i żywy język przesycony emocjami powoduje, że chętnie kontynuujemy lekturę. Zbyt duża  szlachetność charakterów pozostałej reszty bohaterów powodowała, że momentami byli oni mało realni, ale nie przeszkadzało mi to w ogólnym odbiorze.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)