Gdy Europa wciąż pogrąża się w politycznej dyskusji nad problemem imigrantów, pobliskich wojen, sporów religijno-kulturowych, zwykli ludzie żyją obok siebie coraz baczniej obserwując sąsiadów, współpracowników, czy mijanych na ulicy ludzi.
Strach i niepewność wkrada się w ich serca... Czy ten czarnoskóry chłopak córki sąsiadów nie przysporzy jakiś problemów? Może wychowany jest w jakiejś dzikiej kulturze, w końcu pochodzi z Afryki... A ten nowy dyrektor w szkole syna, przecież jest muzułmaninem – a co jak każe usunąć krzyże ze szkoły i zabroni dzieciom nosić na szyjach świętych medalików? Tysiące pytań, narastający strach, obawy... Czy słuszne? Czy rodowici Europejczycy stają się nietolerancyjni? Czy to już jest rasizm? I najważniejsze pytanie – co będzie za 10, czy 20 lat? Pytasz sam siebie, w jakiej Europie przyjdzie żyć nam i naszym dzieciom? W którym kierunku to wszystko zmierza...?
Można pokusić się o wiele scenariuszy, bo tak naprawdę jeszcze wszystko jest możliwe. Jeszcze... Wyobraź sobie, że budzisz się za 20 lat i spełnił się najgorszy scenariusz, suma wszystkich strachów, najgorsze proroctwa pesymistów. Jest rok 15. Tak, czas odlicza się od nowa! Jesteś w Europie innej, niż ta, którą znasz. Europie zdominowanej rządami radykalnych islamistów. Nic nie jest takie same i trzeba stanąć po którejś ze stron. "Albo jesteś z nami, albo przeciwko nam". Słyszysz to wszędzie. Czy w tym nowym świecie znajdzie się miejsce dla kogoś, kto nie chce tak żyć? Czy można być neutralnym?
To największe wyzwanie, przed którym przyjdzie stanąć Sarze. Młodej kobiecie, która nie zna tej Europy, w której żyjemy teraz. Świat się zmienił. Czy jednak bezpowrotnie...?
Joanne Dragonfly to pseudonim 36-letniej, początkującej pisarki. Swoją pasję do literatury, a następnie do pisania odkryła już w czasach wczesnego dzieciństwa. Brała z powodzeniem udział w szkolnych i regionalnych konkursach poetyckich i literackich, ukończyła warsztaty dziennikarskie dla młodzieży, a także pisała hobbystycznie poezję i opowiadania. Niemniej długo nie mogła zdecydować się na wydanie swojej twórczości, pisząc głównie dla przyjaciół i „do szuflady”. Pierwszą publikacją jest książka „Rok piętnasty”, skierowana pozornie do kobiet, jednak traktująca głównie o nietolerancji i konfliktach religijnych.
Prywatnie autorka pracuje w handlu, bardzo ceni sobie czas spędzany z rodziną i kocha podróże, szczególnie te, podczas których może podziwiać cuda przyrody. Pasjonują ją też ludzie, zgłębianie ich wyborów, poglądów, obaw. Skomplikowaną ludzką naturę uważa za swoją największą inspirację literacką.
Informacje dodatkowe o Rok piętnasty:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2018-02-09
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 185
Kup książkę Rok piętnasty
Zobacz także
Rok piętnasty - opinie o książce
Przeczytane:2018-06-10, Ocena: 4, Przeczytałam, Mam, czytam regularnie, E-book,
Joanne Dragonfly to pseudonim trzydziestosześcioletniej początkującej pisarki. Swoją pasję do literatury, a następnie do pisania odkryła w czasach wczesnego dzieciństwa. Z powodzeniem brała udział w konkursach literackich i poetyckich. Ukończyła warsztaty dziennikarskie dla młodzieży. Pisała poezję i opowiadania, ale głównie do szuflady. Rok piętnasty to jej literacki debiut.
Jest rok 15. Czas wystartował od nowa. Nastąpiła islamizacja Europy. Ziściły się najgorsze sny. Miejsce obecnej Europy zajmuje Druga Europa (mało oryginalne). Tych, którzy się nie podporządkowali nowej rzeczywistości czeka śmierć, albo pobyt w obozie. Właśnie w jednym z takich obozów, gdzieś w Bawarii rozpoczyna się akcja tej książki. Poznajemy Sarę, osiemnastoletnią dziewczynę, która praktycznie nie zna innego życia, niż to obozowe. Jest tutaj już piętnaście lat. Świat na zewnątrz praktycznie dla niej nie istnieje. Wspomnienia ciotki pobudzają jej wyobraźnię, ale nie potrafią wydobyć z pamięci żadnych obrazów. Jako trzylatka straciła obojga rodziców. Została sama z bratem. I taki jest początek, który daje nadzieję na ciekawą książkę. A później…
Romeo i Julia Drugiej Europy? Trochę tak. Ona – Sara, chrześcijanka, „niewierna”. On – Aleksander, wyszkolony wojownik, islamista. Czy to możliwe, aby coś połączyło tę dwójkę, tak bardzo różnych od siebie młodych ludzi? Ale los przewrotny bywa i w pewnym momencie drogi Sary i Aleksandra krzyżują się. Może to wydawać się dziwne, że wychowani w nienawiści do siebie i do swoich kultur młodzi zakochują się w sobie. Rok piętnasty pod tym względem trochę przypomina Romeo i Julię, gdzie wbrew wszystkiemu i wszystkim dwójkę młodych bohaterów połączyło głębokie uczucie. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że historia Joanne Dragonfly będzie miała inny finał.
Co myślę o tej książce? O ile możliwy wydaje mi się podobny scenariusz, o tyle nie sądzę, aby islamiści „restartowali zegary”. Dla nich najważniejsze są podstawy wiary i prędzej byłabym w stanie zaakceptować fakt, że czas liczony jest dalej od 610 r.n.e. czyli od objawienia wersetów Koranu Mahometowi. Ale to w końcu fikcja literacka, choć mnie się wydaje w tym punkcie mało prawdopodobna.
Ogólny zarys powieści przypomina przepowiednię Nostradamusa, który to przewidział najazd islamu na Europę w dwudziestym pierwszym wieku. Myślę, że autorka mocno zainspirowała się tą wyrocznią. Czyli ja to widzę tak: Joanne Dragonfly wzięła trochę z dramatu Williama Szekspira i z przepowiedni Nostradamusa; połączyła to i powstała książka.
Książkę czyta się szybko, co jest zasługą nieskomplikowanego stylu początkującej pisarki. Zakończenie można traktować jako otwarte i bardzo możliwe, że będzie jakaś kontynuacja. Tylko, czy będą chętni żeby ją poznać? Ja w obecnym momencie naprawdę nie wiem. Rok piętnasty mnie nie zachwycił, ale jest napisany lekko i jestem pewna, że znajdą się chętni (a raczej chętne – bo ta książka kierowana jest przede wszystkim do kobiet). Za dużo w niej romansu, za mało zarysu historycznego, o którym mowa. A szkoda. Powieść Joanne Dragonfly jest przewidywalna i z całą pewnością nie jest niczym odkrywczym.
Czy polecać? Oto jest pytanie. Rok piętnasty może się podobać wielbicielom romansów, do których ja niestety nie należę. Chociaż książka mnie nie zafascynowała, to nie mogę też napisać, że czas z nią spędzony jest całkowicie stracony. Sami więc podejmiecie decyzję czy dać szansę debiutantce czy nie.