Przypadki Agaty W.
Sandra Borowiecky

Historia o poszukiwaniu siebie, o walce z depresją, trudnym dorastaniu, o miłości. Powieść o budzącej się chęci do życia.

Chciałam zniszczyć swoją przyszłość i zrobiłam to, żeby uwolnić się od przeszłości. Wybrałam samochód i wbiegłam prosto pod jego koła. Zaplanowałam to. Napisałam list pożegnalny.

Pisk opon! Huk! Trzask! I po wszystkim… Czy aby na pewno? Młoda dziewczyna żyje. Ma wiele obrażeń. Została przewieziona do szpitala. Tam jest operowana. Przeżyje. Wszyscy uważają, że to był wypadek samochodowy, że to kierowca ponosi winę. Jednak prawda jest zupełnie inna. Ale wiedzą o tym tylko dwie osoby. Poszkodowana i pewien mężczyzna… Nasuwa się pytanie – co takiego wydarzyło się w życiu Agaty W., że zdecydowała się popełnić samobójstwo? Bohaterka ma zaledwie 23 lata, stoi u progu życia i ma już go dość; nienawidzi domu, rodziców, siebie. Dlaczego? Co się stało? O tym w e-booku Sandry Borowieckiej.

Próbowałam się zabić nie dlatego, że mam depresję, ale dlatego, że nie mam siły już walczyć z życiem.

Problemów w życiu młodej bohaterki nie brakowało. Wszystko tak naprawdę zaczęło się w dzieciństwie. Autorka „podświadomie” podkreśla czytelnikowi, daje mu znać między słowami, co tak naprawdę wpływa na człowieka i jego dorosłe życie, jak ważne są dzieciństwo i młodość spędzone w domu rodzinnym. Jednak najważniejsze w tym wszystkim jest wychowywanie małego człowieka przez rodziców, kształtowanie jego osobowości, zalet i wad. Bohaterka wspomina swoje dzieciństwo i okrucieństwo, z jakim miała do czynienia od małego. To w największym stopniu naznaczyło jej dalszy los, a w dorosłym życiu nawarstwiało problemy, jakby jeden problem ciągnął za sobą drugi i nie było końca. Nawarstwiło się ich wiele – problemy finansowe i miłosne. Nic dziwnego, że Agata nie wytrzymała. W swoim dzienniku pisze, że jej nie ma, bo zgubiła się dawno temu…

Czas, zaskoczony tragedią, zatrzymał się na kilka sekund, by popatrzeć.

Piękne zdanie, zaskakujące swym brzmieniem i treścią. W życiu Agaty musiało być wiele takich dramatycznych, tragicznych momentów, w których czas zatrzymywał się. Dziewczyna przeżyła wiele – przemoc fizyczna i psychiczna, brak zrozumienia i wsparcia ze strony rodziców i rówieśników, gwałt, molestowanie seksualne, wyzysk, brak środków finansowych, długi, kompleksy… Można by jeszcze wymieniać. Bohaterka nie miała w życiu łatwo i autorka o tym pisze wprost, barwnie i dosadnie, nie oszczędza czytelnika, wręcz sprawia swym plastycznym językiem, bardzo soczystym chwilami, by i on poczuł i przeżył to, co Agata W. Kobiety na pewno bardziej wejdą w skórę bohaterki, tym bardziej że jest tu zastosowana narracja pierwszoosobowa. Emocji na pewno nie zabraknie z obu stron.

Są trzy rodzaje miłości: Agape, Eros i Filos. Agape to miłość do życia, spełnienie, pasja, wiara i nadzieja.

Dużą rolę w nowym życiu Agaty W. odgrywa starszy pan, lekarz Anton Perdiaux. To jemu zawdzięcza wiele. Ich relacja, wspólne mieszkanie, spędzanie czasu różnie jest odbierane przez otoczenie. Lecz przede wszystkim Anton jest psychiatrą, terapeutą, którego pacjentką jest Agata ze swoimi wielkimi problemami emocjonalnymi. Rozliczanie się z przeszłością, bycie w teraźniejszości, kształtowanie przyszłości Ich znajomość zaczęła się dość nietypowo. W każdym razie od tamtej pory słowo „agape” często pojawia się w myślach Agaty. Brzmi ono jak mantra. I dobrze. Dla Was niech też stanie się mantrą, np.: „W twoich żyłach płynie Agape”.

Ty jesteś wyjątkowym przypadkiem.

Język powieści jest zmienny – zależy od bohatera, a nawet jego stanu psychicznego i sytuacji, w której się znajduje. Szczególnie jest to zauważalne w przypadku głównej bohaterki. Dominuje język potoczny, często dosadny, nasycony wulgaryzmami czy przekleństwami, charakterystyczny dla osób z temperamentem i z niewyparzonym językiem, którzy szybciej mówią, niż myślą, charakterystyczny dla osób młodych. W dodatku czasami ich wydźwięk i moc sprawcza są dodatkowo wyróżnione graficznie – napisane wersalikami. Zaskakują nietypowe porównania, np. „ślimaczy mi się w majtkach jakbym nalała sobie oleju”. Do tego klimat powieści. Ale Agata potrafi się też ładnie wysłowić, niestety rzadko. Piękno jej języka i duszy widać w jej przemyśleniach, refleksjach, rozmowach samej z sobą. Można się wtedy zdziwić, że to ta sama osoba. Na pewno całość napisana jest bardzo obrazowo i realistycznie.

W życiu trzeba umieć zdać się na los, ale trzeba też umieć stanowczo z nim dyskutować. Prowadzić negocjacje. Nie bać się ryzyka.

Dużo w tej powieści psychologicznej jest ciekawych i mądrych życiowo zdań. Nie sposób ich wszystkich wypisać, ale warto je zapamiętać lub choćby ich ogólny sens, wydźwięk. Zgłębianie natury ludzkiej nie jest proste, a autorce wyszło to bardzo dobrze, analizując przypadek, jakim jest Agata W. Zauważcie, że o swej bohaterce autorka wypowiada się jak o przestępcy lub ofierze, co jest charakterystyczne dla języka policyjno-sądowego. I jest jeden wielki smaczek w tej powieści. Dosłownie smaczek – przepis na magiczną czekoladę!

Twój cel jest w tobie. Towarzyszy ci w każdej chwili, prowadząc cię. Tyle że im bardziej próbujesz sterować tym, co się dzieje, tym bardziej nie pozwalasz sprawom się poukładać. Grunt to wiedzieć, co można zmienić, a co należy pozostawić własnemu biegowi. Pewnych rzeczy nie da się kontrolować.

I z tą myślą Marie zostawiam Was na zakończenie. Przeczytać warto, ale wpierw uzbroić się w nieco grubszą skórę.

"Bo człowiek żeby stać się człowiekiem, musi nauczyć się rozróżniać, kiedy udaje szczęście, a kiedy ono jest w nim naprawdę".



W swojej rekomendacji na okładkę tej książki napisałam, że każdy z nas nosi w sobie cząstkę przeżyć Agaty W. Dla każdego z nas bowiem wspomnienia z dzieciństwa, stanowią nieodłączną część tożsamości, budowanej w oparciu o to, co przeżyliśmy. Realistyczny przekaz, jaki niesie ze sobą ten utwór to jego główna wartość dodana.

Sandra Borowiecka już w wielu 16 lat pracowała w Super Expressie, a następnie w Radiu Kolor, telewizjach: TVN, TTV, TVN Turbo i Superstacji. Przez dłuższy czas pisała dla takich mediów, jak "Mieszkańca", "Gazety Bankowej", "Uważam Rze", czy magazynu "Żyj Zdrowo i Aktywnie". Przez pięć lat prowadziła dziennikarskiego bloga, który przekształcił się w magazyn reporterski "Szpalta". Jest autorką dwóch książek "Ani żadnej rzeczy" oraz "Która jego jest".

Agata nie chce już żyć. Dziewczyna nie ma celu w swoim życiu, nie ma szczęścia w miłości, a posiada tylko długi i ogromnie trudny bagaż doświadczeń. Jej nieudana próba samobójcza pozwala jej poznać Pana Perdiaux - byłego terapeutę, który postanawia jej pomóc. Tylko od Agaty zależy, czy da sobie jeszcze jedną szansę.

Sandra Borowiecka rozpoczyna swoją książkę od mocnego Prologu, który stanowi niejako wstęp do dalszej opowieści o życiu kobiety, która niestety nie zaznała w życiu zbyt dużo beztroski i szczęśliwych dni. W trakcie terapii, jaką przygotowuje dla Agaty tajemniczy Pan Perdiaux, czytelnik poznaje jej traumatyczne wspomnienia z najmłodszych lat życia, które są niezwykle dramatyczne - w zasadzie tym, co przeżyła bohaterka można by obdarować kilka osób.

"Przypadki Agaty W." to książka, która niejako wymusza na czytelniku skonfrontowanie się z takimi trudnymi tematami jak molestowanie seksualne, brak wsparcia ze strony rodziców, przyspieszone dorastanie, trudny start w dorosłość i brak motywacji do zmian we własnym zachowaniu. Do tego dochodzi złe postrzeganie własnej seksualności oraz wyniesione z dzieciństwa kompleksy, nad którymi trzeba pracować. Na łamach tego utworu nie odnajdziecie więc beztroski i przyjemności - wręcz przeciwnie - odnajdziecie traumatyczne przeżycia i pytania, na które nie ma łatwych odpowiedzi.

Nie chcę spekulować, ale mam wrażenie, które z pewnością nie będzie odosobnione, że spora część przeżyć Agaty to przeniesione na karty tego utworu, doświadczenia własne autorki. Odczuwalny realizm sytuacyjny oraz emocjonalny, a także fakt, że Sandra Borowiecka pisała tę książkę mając dwadzieścia dwa lata, podpowiadają mi, że "Przypadki Agaty W." to w pewnej części próba oczyszczenia się z toksyn, a nawet swoista spowiedź.

Nie powiem wam, że lektura tej książki jest łatwa i przyjemna. Wręcz przeciwnie - jest nasycona psychodeliczną atmosferą. Sandra Borowiecka odsłania bowiem najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy, pokazując jednocześnie, że zawsze warto szukać światełka w tunelu. Każdy z nas nosi w sobie cząstkę przeżyć Agaty W.