Pozłacane wilki
Roshani Choksi

 "Pozłacane wilki" to książka, która bardzo mnie zaskoczyła. Negatywnie. Z trudem przebrnęłam przez tą historię, mimo że zapowiadała się bardzo ciekawie.

Akcja dzieje się w Paryżu. XIX wiek się kończy i świat wchodzi w nową erę. Miasto tętni życiem. Gdy Severin i jego ekipa zostają poproszeni przez tajną organizację Wieżę Babel o pomoc, nie mogą odmówić, bo inaczej na cały świat może spaść śmiertelne zagrożenie. Szykuje się napad stulecia. Jednak zamiast  ciekawych tajemnic, intrygi i akcji dostaliśmy wątki na średnim poziomie. Akcja była okej, ale nie specjalnie wciągająca. W dodatku jest tam dużo nudnych opisów, przez które akcja.

Z opisu i opinii, które czytałam, spodziewałam się wciągającej młodzieżówki z ciekawymi bohaterami i mnóstwem akcji. Niestety, pierwszym problemem okazały się dla mnie postacie. Młodzi bohaterowie po prostu nie wydawali mi się realni - byli zbyt przerysowani, ich kreacje zbyt przesadzone. Nikogo nie dałam rady polubić, nawet Severina, po którym spodziewałam się dużo, z racji porównań tej serii do mojej ukochanej "Szóstki Wron". Życiorys postaci i ich historie w połączeniu z nabytymi nie wiadomo jak umiejętnościami po prostu tworzą wrażenie niekompletności.Ciekawym elementem była obecność magi w tym świecie i kształt, który przybrała. To było coś oryginalnego.

Autorka chciała by książka była intrygująca i tajemnicza, ale z powodu natłoku mitologi, opisów, symboliki nie wyszło nic zbyt ciekawego. Książka może spodobać się fanom Paryża, bo miasto i panujący w nim styl życia są dość ładnie opisane, ale brakuje jej czegoś, bym nazwała to dobrą lekturą.

Pozłacane wilki Autor: Roshani Chokshi Jest to historia pełna zagadek, tajemnic i niespodziewanej akcji. Poznajemy Séverina, Zofię, Laile, Enrique, Hypnos i Tristana. Akcja toczy się w Paryżu 1889 roku, Séverina jest właścicielem hotelu Eden gdzie wszyscy mieszkają i podejmują ważne decyzje.Séverin, który jest przywódcą całej grupy . Założył ją by odzyskać swoje dawne pozycję wśród Zakonu Babel. Chce sprawiedliwości. Zofia jest Polską Żydówką z geniuszem matematycznym z długiem do spłacenia u Séverina, więc mu pomaga. Jest to naprawdę ciekawa postać ,wszystko ona doprowadza do matematyki i liczb. Jest ona przeciwieństwem Laili. Laila jest tancerką o ponurej przeszłości i przyjechała do Paryża by znaleźć pewną ksiegie, która uratuje jej życie. Jest bardzo kobieca.Jest najbardziej ciekawa postać. Enrique jest historykiem ,który nie może powrócić do domu i poszukuje celu w swoim życiu. Chce osiągnąć sukces w swoim życiu,więc dołączył do Séverina. Jest jeszcze jeden członek grupy Tristan jest najważniejsza osoba dla Séverina uważa go z brara mimo ,że nie łączą ich więzi krwi. Razem się wychowali i Séverin obiecał go chronić. Jest to najmłodszy członek grupy. Hypnos jest sprawcą całego zamieszania i sam wprosił się do zespołu. W powieści jest element magiczny zwanym : Formowaniem to moc, która pozwala tworzyć rzeczy za pomocą umysłu. Ocena 💜💜💜💜💜💜💜 7 /10 To co mi przeszkadzało jest to ,że zostajemy wrzuceni w środek akcji i bardzo mało jest nam wytłumaczone. Książka charakter tajemniczy lecz jest go aż za dużo. Czułam się jakbym nie czytała pierwszego tomu lecz zaczęła od środka. Chciałabym się dowiedzieć więcej o tym jak poznali się bohaterowie. Magi w książce jest mało i o niej jest tylko mowa lecz my nie wiemy jak są tworzone te rzeczy tylko wiemy ,że są i mają super funkcje 🤔 Każdy z bohaterów ma swoje rozdziały i żadnego zbyt dobrze nie znamy.

Mimo starań autorki jak dla mnie jest to kolejna przeciętna pozycja fantasy, której kontynuacji nie mam najmniejszej ochoty czytać, a i tę ledwo doczytałam.
Owszem, ma "swój" system magii, zwany formowaniem, ale moim zdaniem jest on dość naciągany, jak i cały koncept fragmentów Babel. Opisy niektórych magicznych wynalazków wydają się niejasne i podporządkowane danej sytuacji ("potrzebowałam, aby bohater wtopił się w tło więc dałam mu magiczny przedmiot, by dopiąć swego").
Ale już pal licho magię, niech sobie będzie magiczna i niejasna, taka jej rola. Problemem dla mnie w tej książce są bohaterowie. Nie zdołałam zbytnio ich polubić. Najbardziej do gustu przypadła mi zdecydowanie Zofia, po której widać jasny charakter, Enriqe i Hypnos też są ok. Ale para głównych bohaterów - Severin i Laila - są trudni do zniesienia, zaś Tristan to nic tylko chłopiec do bicia i próba przypisania mu jakiejś ważnej roli jest co najwyżej mało zabawna. A trudny romans między parą głównych bohaterów (to raczej nie spoiler, jest zasygnalizowany bardzo szybko), jest po prostu niestrawny, podobnie jak niezrozumiałe są ich decyzje i czyny.
Jeśli ktoś tu trafił przez porównanie do "Szóstki dla wron" to trafił źle, bo "Pozłacane wilki" są wyraźnie gorsze. Moim zdaniem, oczywiście. Jednakże nie polecam.

No mocno się zdziwiłam zakończeniem tej książki.... MOCNO.

Słyszałam już co nieco o niej wcześniej i te wszystkie porównania do Szóstki Wron jednocześnie mnie wabiły jak i zniechęcały na starcie.

I muszę przyznać, że kilka pierwszych rozdziałów to była dla mnie istna męka, bo widziałam ZA DUŻO nawiązań do Szóstki...
Severin? - Kaz z domieszką humoru i sarkazmu Nikolaia
Laila? - Inej z kulinarnymi słabościami Niny
Zofia? - Wylan z domieszką Jaspera i jego zamiłowania do 'rozrób'

Mogłabym tak porównywać w nieskończoność... Ale spróbowałam wyłączyć w sobie takie myślenie i skupić się typowo na samej książce, bo naprawdę wydawała mi się DOBRA. I jak już faktycznie udało mi się wyłączyć to myślenie w stylu: "a przecież tak samo było w Szóstce!", to zaczęłam się dobrze bawić.

Chociaż i tak coś mi nie pasowało w tym, wykreowanym przez Roshani, świecie. Wydawał mi się trochę za bardzo przekombinowany i udziwniony na siłę.

Ale postacie okazały się bardzo interesujące, akcja gnała na łeb na szyję, przez całą książkę (chociaż ta 'wielka' tajemnica, wyjawiona na końcu, nie była dla mnie w ogóle tajemnicą, bo autorka za bardzo, już na samym początku książki, akcentowała pewną rzecz, żeby "to" mogło być faktycznym zaskoczeniem).

Ale jednak dałam się zaskoczyć pod innym względem... Spodziewałam się lekkiej i pozytywnej młodzieżówki, może z jakimś szokującym zwrotem akcji, ale nie spodziewałam się, że Severin zacznie się tak zachowywać na końcu... No i moje największe zaskoczenie - "TO MA MIEĆ KONTYNUACJĘ?!" Nie wiem, skąd we mnie było takie przekonanie, że to pojedyncza powieść, która się ładnie skończy i będę mogła o niej od razu zapomnieć? Dosłownie opadła mi szczęka, kiedy przy końcowych stronach sobie uzmysłowiłam, że to najwidoczniej musi być seria!

Znalazło się w tej książce parę irytujących mnie elementów, kilka nieścisłości, ale nie mogę powiedzieć, że ta książka mi się nie podobała. Zdecydowanie będę czekać na kontynuację, bo ta historia musi się dobrze skończyć!

Ostatnio mam szczęście do dobrych książek – kolejną taką powieścią okazały się „Pozłacane wilki” Roshani Chokshi.
Paryż, 1889 rok. Do zamożnego poszukiwacza skarbów Séverina z prośbą o odnalezienie starożytnego artefaktu zwraca się potężna organizacja, Zakon Babel. W zamian oferuje mu jego stracone dziedzictwo. Aby podołać zadaniu, Séverin będzie potrzebował pomocy ze strony matematyczki Zofii, tancerki Laili, historyka Enrique oraz Tristana, swojego brata we wszystkim oprócz krwi. Jak sobie poradzą?
Dostajemy w książce dużo dobrego. Ogólnie wszystkiego tutaj jest dużo. Dużo fantastyki, dużo akcji, dużo zwrotów akcji, dużo zagadek, dużo tajemnic, dużo rozbudowanej fabuły, dużo bohaterów, dużo emocji... No dzieje się! Ale wszystko po kolei.
O tym, że to fantastyka (i to na całego!) chyba nie trzeba mówić. Ale wypadałoby wspomnieć o tym, ile tam się dzieje. Akcja pogania akcje, napięcie nie odpuszcza ani na chwilę. Dodajcie do tego zaskakujące zwroty akcji i dostajemy książkę, której nie da się od tak odłożyć. Komuś to za mało? Proszę, są jeszcze tajemnice i zagadki. I to nie tylko takie matematyczne ♥ Nie są one głupie czy nieprzemyślane, ich poziom jest na tyle wysoki, że udało mi się zabłysnąć na matmie na temacie o ciągu Fibonacciego!
Jak wspomniałam, dużo jest też rozbudowanej fabuły. Jestem pod wrażeniem tego, jak autorka dokładnie ją przemyślała. Absolutnie wszystko jest dokładnie zaplanowane. Intryga z książki zalicza się do z tych z wyższej półki. Nie brakuje nawet zwrotu akcji na samym końcu, który powoduje mimowolne opadanie szczęki.
Wspomniałam jeszcze, że jest dużo bohaterów. Na początku się gubiłam się w tym, kto jest kim. Jednak każdy jest na tyle wyrazisty, że szybko połapałam się w tożsamości danych osób. Naprawdę, każdy z nich jest niesamowicie zarysowany i rozbudowany. Tak samo świetnie są relacje między nimi. No, może oprócz pewnego wątku romantycznego, który strasznie mnie irytował (co jest zresztą jedynym minusem książki). Mam nadzieję, że w kolejnej części się on poprawi.
„Pozłacane wilki” skradły moje serce. Z niecierpliwością czekam na drugi tom, a Wam polecam zaznajomić się z pierwszym!