Powrót Wilka
Mirosław Tomaszewski

"Powrót wilka" Mirosława Tomaszewskiego to powieść należąca do literatury obyczajowej, akcja dzieje się w 2005 roku. Książka Pana Tomaszewskiego zdobyła nagrodę Gdańskiego Konkursu Literackiego im. Bolesława Faca w 2020. Opowiada historię, "Załogi" po dziewiętnastu latach od ich ostatniego spotkania, "Załogi" czyli dawnych przyjaciół i działaczy "Solidarności". Wilk przypływa z emigracji w Kanadzie na zjazd w rodzinnym Trójmieście, w którym przed wieloma laty zostawił wiele niedokończonych spraw; m.in. pierwszą miłość, został posądzony o zdradę w grupie, przez co musiał uciekać z kraju, ale czy to na pewno on? Może został wrobiony? Komu z przyjaciół udało się w życiu, a kto poniósł klęskę? Co przyniesie ze sobą zjazd w "Korsarzu" i spotkanie po dziewiętnastu latach?

"Powrót wilka" to opowieść o dawnych przyjaciołach, których relacje nie wytrzymały próby czasu i tragicznych wydarzeń. Większość z nich zajęła się własnym życiem, utrzymując zdawkowy kontakt lub całkowicie odcinając się od reszty. Ludzie, którzy żyli w czasach końca PRL i walczyli w "Solidarności" kiedyś mieli wspólny cel, marzenia i poglądy, teraz po dziewiętnastu latach negują słuszność przedsięwzięć z młodości, zastanawiają się, czy to w ogóle miało sens. Autor dokładnie porusza rozterki tych doświadczonych ludzi, którzy podczas młodości żyli w strachu, cierpieniu, musieli walczyć o prawa i wolność. Jednak, czy upadek komunizmu i późniejszy kapitalizm rozwiązał ich problemy, uczynił życie szczęśliwym? Jest to szczera do bólu książka pokazująca decyzje i błędy bohaterów w młodości, to one powodują wiele konsekwencji, które pojawiają się po latach w ich przyszłości. Zmieniają losy bohaterów i kładą cień na ich życiu. To opowieść o tym, jak żyć, jak przezwyciężyć ból i codzienność, ale także jak wybaczać i być człowiekiem. Styl autora jest bardzo przyjemny, a fabuła intrygująca i ciekawie poprowadzona, do ostatniej strony nie jesteśmy pewni niczego, dlatego lektura pochłania czytelnika, wywołując w nim masę emocji. Dodatkowo narracja, każdego bohatera z osobna pozwala nam lepiej poznać ich emocje, odczucia i refleksje, czego jestem wielką fanką. W książce pokazany jest, również rozłam między "nowym" a "starym" pokoleniem, młodzi ludzie nie potrafili sobie wyobrazić wielkich kolejek do sklepów, oraz pustych półek, na których był tylko ocet i sól. Nie mogli w to uwierzyć, gdyż tego nie doświadczyli, a dla nich pełny sklep Lidl i Tesco to normalność. "Powrót wilka" był dla mnie podróżą w czasy moich dziadków i rodziców, czuć w niej realność, emocje towarzyszące bohaterom oraz prawdę, gdyż autor nie owija w bawełnę, a pokazuje życie takie, jakim jest, czyli ciężkie i trudne. Jest to naprawdę genialna lektura, która jeśli tylko chcemy, może być dla nas bardzo pouczająca, polecam.

oto BLURB książki (cytuję z okładki)

Leszek Kopeć – dyrektor Gdyńskiej Szkoły Filmowej i festiwalu FPFF Gdynia napisał o książce
------------------------------------------------------
„Powrót Wilka” zważywszy na temat, oryginalną perspektywę narracyjną, głównego bohatera i jego perypetie, ale przede wszystkim kompozycję powieści jest świetnym materiałem wyjściowym dla filmu, który byłby dla starszego pokolenia wzruszającą podróżą w czasie, a dla młodszych generacji wspaniałą lekcją z najnowszej historii Polski. 

"Powrót Wilka" Mirosława Tomaszewskiego. E-book, ale również wersja papierowa i audio-book, pod adresem https://www.edumuz.pl/produkty/808.
Znakomicie napisana powieść z czasów, o których niektórzy wiedzą niewiele, a młodsi od nich, wkrótce, nie będą wiedzieć nic, gdyż w dzisiejszych czasach, w obecnym systemie chorej władzy, takie treści będą, z pewnością, zakazane. A szkoda, bo autor w doskonałym stylu, pokazuje, jaki ogromny wpływ miała na nas epoka komunizmu, czyli za rządów twardej ręki, szpiegowania, donoszenia, piętnowania, przemykania się ukradkiem..., a potem rozliczania, ale nie do końca, poszukiwania prawdy przez lata z marnym skutkiem, konsekwencje tego gigantycznie rujnujące ludzi, rodziny, przyjaciół. Książka pisana szczerze, z pewnością zawiera elementy autobiograficzne, gdyż prawda wyziera z każdej strony, przez co czyta się jednym tchem, nie mogąc oderwać. Charakterystyczny układ rozdziałów, przeplatające się w nich losy poszczególnych osób, znakomita psychologia postaci, nie oderwana od surowej, ale nie bezpośredniej krytyki tamtych czasów, bolesne przeżycia bohaterów, budzą silne emocje, tak było ze mną, gdyż jestem dzieckiem rodziców uwikłanych, w tamtych czasach, w walkę o swoje prawa. Tym bliższa więc zdała mi się historia zawarta w książce, historia opisująca losy pojedynczej grupy ludzi, a jednak również i całego społeczeństwa polskiego czasów zza czerwonej kurtyny i tych, które nastąpiły tuż po jej opadnięciu. Jako żywo przypomniały mi się szare ulice, puste lodówki, patrole milicji, a potem wysiłki ludzi, aby się z tego podnieść i rozpocząć mozolną odbudowę wiary, nadziei i lepszej przyszłości dla mnie i moich rówieśników. Takich książek, pisanych szczerze, bez ubarwiania, prawdziwie, pokazujących, jak być człowiekiem, jak przebaczać, jak żyć, wciąż jest za mało. Tym chętniej namawiam do lektury, jednocześnie dziękując autorowi za prawdę i odwagę, pisać i uczyć, pokazywać, jak powinno się żyć i wychowywać, w dzisiejszej rzeczywistości kłamstw, intryg i pomówień, nie jest łatwo.