Poltergeist. Przypadek z Enfield
Guy Lyon Playfair

Zjawiska paranormalne wzbudzają wiele sprzecznych emocji wśród ludzi, często prowadząc nawet do konfliktów. Jedna strona uparcie twierdzi, że każdy przejaw działania nieznanego to sprytnie uknuta mistyfikacja, drudzy z kolei świat duchów, zjaw i demonów uważają za równoległy do naszego. Jest także trzecia grupa- badaczy, starających się obiektywnie zbadać zjawiska i wykorzystując naukę, wytłumaczyć. Jak sprawy potoczyły się w słynnym Enfield? Która strona konfliktu wygrała?

Enfield, Londyn

31 sierpnia 1977 r. na spokojnych przedmieściach Londynu zaczyna rozgrywać się koszmar, który nie opuści rodziny przez długie miesiące. Zaczyna się niewinnie, bo od tajemniczego pukania. Jednak z każdym kolejnym dniem tajemnicze wydarzenia eskalują. Początkowo dzieje się niewiele -przedmioty zmieniają miejsce, ruszają się meble, poduszki latają po pokojach, jednak w ciągu kolejnych dni zaczynają dziać się rzeczy straszne, brutalne i niewyjaśnione. Ciężkie stoły przewracają się z głośnym hukiem, dziewczynki wyrzucane są z własnych łóżek, a w udręczonych pokojach słychać głos starca. Guy Playfair wszystkie te wydarzenia starannie dokumentuje i przytacza, gdyż sam brał w nich udział jako badacz. Nie narzuca jednak jednego wytłumaczenia czytelnikowi i nie upiera się tylko przy pojęciu poltergeist, lecz przez cały okres badań szuka racjonalnego wyjaśnienia i zakończenia problemów rodziny. Jest dla udręczonej rodziny wsparciem i ostatnią deską ratunku, bo wierzy, że potrzebują pomocy. Dlatego też angażuje różne środowiska - od psychologów, psychiatrów, mediów, aż po fizyków, specjalistów z zakresu medycyny, a na medium kończąc. Stopniowa eskalacja tajemniczych zdarzeń uświadamia czytelnikowi, jak ciężka i przepełniona bólem była wówczas egzystencja rodziny. Szczególnie, że wiele osób uważało ich za króliki doświadczalne, a nie rodzinę szukającą pomocy. Podczas badań powstały setki godzin nagrań, wykresów z profesjonalnego sprzętu badawczego, filmy oraz notatki dokumentujące poszczególne wydarzenia. Wszystko po to, aby jak najrzetelniej przedstawić wydarzenia i odpowiedzieć na pytanie: co nęka rodzinę? W Internecie dostępnych jest także wiele zdjęć z tej sprawy.

Czy poltergeist jest książką dla fanów o mocnych nerwach? - Myślę, że nie do końca. Tutaj akcja jest bardzo wolna, dokumentalny styl z licznymi komentarzami autora i powtarzalnością działań nieznanego pewnie wielu osobom wyda się nudnymi. To są wciąż te same zagrywki, te same poruszane przedmioty i tak samo mozolne próby badawcze. Poltergeist dla czytelnika może wydawać się nudny, jednak nie mogą tego samego powiedzieć uczestnicy. I to jest tutaj najstraszniejsze i najsmutniejsze. A także fakt, jak człowiek może się do tego wszystkiego przyzwyczaić. To nie jest hit kina z jumperscareami, lecz studium konkretnego przypadku. Udokumentowane, zbadane i poświadczone przez wiele niezależnych osób (np. policję).

Podsumowanie

,,Poltergeist. Przypadek z Enfield" jest moim zdaniem świetnym dziennikiem, który od początku do końca prowadzi czytelnika przez wydarzenia tamtych kilkunastu miesięcy. Nic nie narzuca, wiele tłumaczy (w szczególności obecność głosów) i szuka prawdy. Ci, którzy nie wierzą w takie rzeczy - nadal nie uwierzą, że w Enfield miało miejsce coś niesamowitego. Fani takich teorii będą zadowoleni. Jednak książka Guy Playfaira to nie tylko opowieść o ruszających się przedmiotach, lecz także o naszej rzeczywistości. Czytając trzeba zastanowić się nad tym co niematerialne oraz fizyką, którą określamy licznymi prawami, a w każdej chwili mogą zostać one rozbite w pył. Mi książka bardzo się podobała, bo nigdy tak dokładnie nie przyjrzałam się sprawie z Enfield. Polecam każdemu, kto nie zna tej historii i interesuje się sprawami nadprzyrodzonymi.