Pociąg do Tybetu
Maja Wolny

Autorka książki zabiera nas w fascynującą podróż do Tybetu, wraz z nią docieramy na Dach Świata do Lhasy. Jest to bardzo wymagająca trasa, Maja Wolny przebyła ją pociągiem, korzystając z Kolei Transsyberyjskiej, potem Transmongolskiej i na końcu Tybetańskiej. W sumie pokonała dziesięć tysięcy kilometrów, przemierzyła dwa kontynenty, pięć przejść granicznych i osiem stref czasowych. Dzięki barwnym opisom i notowanym na bieżąco wspomnieniom, możemy doświadczyć tego podróżniczego życia. Oczyma wyobraźni widzimy niewygodne miejsca do spania i warunki panujące w kolejnych pociągach. Stajemy się towarzyszami posiłków, chwil odpoczynku i niezwykłych momentów, gdy można podziwiać zmieniające się za oknem krajobrazy. Poznajemy ludzi, których pisarka spotyka w pociągach, na kolejnych dworcach i wreszcie tych, którzy zdecydowali się udzielić jej noclegu lub pełnić funkcję przewodnika po odległych krainach. Chcąc dotrzeć na Dach Świata, Maja Wolny musiała zmierzyć się z wieloma przeciwnościami, zimnem, niewygodą, własnymi wątpliwościami czy chociażby brakiem dostępu do czynnego bankomatu. Jednak na ostatnim etapie wędrówki do tych wszystkich podróżniczych bolączek dołączyła kolejna- wysokość, która jest szokiem dla organizmu i wiąże się z wieloma nieprzyjemnymi dolegliwościami. Omdlenia, brak tchu, bóle głowy , to tylko kilka z nich, które dotknęły także autorkę książki. Jednak mimo tych wszystkich trudności, Maja Wolny dotarła do celu podróży, pokonała własne słabości i przezwyciężyła ograniczenia jakie stawiał jej organizm.
To wciągający zapis podróży, który oprócz wielu interesujących miejsc, przybliża nam poruszające ludzkie historie. Autorka poza odkrywaniem niezwykłych miejsc przedstawia czytelnikowi trudną rzeczywistość ludzi, którym przyszło tam żyć. Narracja i bogate opisy sprawiają, że możemy wyobrazić sobie te wszystkie miejsca, do których dotarła Maja Wolny. Jest to publikacja, która poszerza horyzonty i otwiera oczy na świat. Pozwala odkryć piękno podróżowania ze wszystkimi jego blaskami i cieniami.

Cudowna podróż, którą trzeb odbyć! 

Pamiętam kiedy byłam jeszcze na studiach i w Krakowskim Centrum Kultury Japońskiej Manggha odbywał się wykład prowadzony przez jednego z działaczy Amnesty International, który dotyczył Tybetu. W czasach kiedy internet dopiero się rozkręcał i dostęp do informacji nie była tak prosty jak teraz, wykład taki był na wagę złota. Od tamtego czasu zafascynował mnie ten region świata. Potem gdy moje życie tak bardzo związało się z literaturą górską, temat Tybetu ciągle się pojawia, dlatego z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po książkę Mai Wolny “Pociąg do Tybetu”.

Książkę tę można odczytywać na kilku poziomach, zarówno jako opis podróż, pociągiem z Warszawy do Tybetu, przez dwa kontynenty i w sumie 10 tyś. kilometrów, ale też jako Tybeteńską Proustowską Magdalenkę ;-) Kupując w Pekinie trzy okrągłe ciastka, autorka wraca do wspomnienia ciastek, które w dzieciństwie piekła razem z Mamą. 

Dla mnie cała ta książką i podróż, to właśnie takie nawiązania do przeżyć i doświadczeń autorki. Oczywiście szkieletem całości jest ten niewiarygodny rytuał podróży, kolejne wagony, przesiadki, stacje, mijane za oknem krajobrazy, ale stanowią one punkt wyjście do wspomnień, anegdot, sytuacji doświadczanych w ciągu życia. 

Ogromną wartością książki, jest rozległa wiedza autorki, która opowiada nam o historii samego Tybetu, o odkrywaniu go przez Europejczyków, a także o ludziach którzy są związani z kolejnymi mijanymi w trakcie podróży punktami (Car Mikoła II, Fiodor Dostojewski, Marczenko, Kapuściński i wielu wielu innych). 

Podróż do Tybetu, który uważany jest za jeden z symboli duchowości, to także podróż autorki w głąb siebie. Na wpół autobiograficzna, anegdotyczna, przedwodnicko - podróżnicza książka Mai Wolny, powinna się znaleźć na wszystkich półkach tych, którzy choć raz zainteresowali się tematem tej odległej krainy u podnóża Himalajów. Polecam! Namaste!