Pestilence
Laura Thalassa

Jeszcze przed premierą tej książki, natrafiłam na jej 'reklamowe' zdjęcia na instagramie. Nie ukrywam, że od razu moją uwagę przykuła ta bajkowa i piękna kolorystycznie okładka. A to, że tytułowy Pestilence wygląda jak Jamie Campbell Bower, nie miało tu nic do rzeczy. NIC A NIC...

Planowałam ją zamawiać z bookdepository, ale nie ukrywam, że cena nie należy do najniższych jak za tak cienką lekturę, więc zdecydowałam się na wersję elektroniczną.

Wiadomo - różnie to bywa z naszymi oczekiwaniami. Raz rzeczywistość je przerośnie, a czasem się srogo zawiedziemy. Nieco się obawiałam, że skoro "jaram się" tą książką aż tak bardzo, to pewnie okaże się fatalna. A jak było? Zostałam poważnie sponiewierana emocjonalnie, a to chyba jedyne czego nie brałam w ogóle pod uwagę. Nie spodziewałam się takiej swojej reakcji na książkę z gatunku new adult paranormal romance...

Książka opowiada o czasach biblijnej apokalipsy, kiedy to na Ziemię zstąpiło 4 jeźdźców apokalipsy z zadaniem uśmiercenia całej ludzkości. W tym tomie mamy do czynienia z Zarazą, który jedzie na swoim nieśmiertelnym rumaku i rozprzestrzenia plagę, która nieubłaganie zaczyna trawić wszystkich ludzi. I w tym momencie wkracza główna bohaterka - Sara Burns, która postanawia zabić Zarazę - więc zaczaja się na niego z shotgunem, strzela do niego i jeszcze go podpala... Tyle, że dziewczynie nie przyszło nawet do głowy, że Zaraza jest nieśmiertelny i nic nie może go zabić.

Jak łatwo się domyślić, mężczyzna postanawia się na niej zemścić. Ale nie zabija jej, a chce by "ciągle cierpiała". I tu patrząc po okładce można by zakładać, że czeka nas już ckliwy, cukierkowy romans.

Otóż nie. Tu się zaczyna chyba najbardziej okrutna i brutalna część książki. Kiedy to Sara faktycznie cierpi. Psychicznie i fizycznie. Jest dosłownie katowana przez Zarazę, ale ten cały czas pozwala jej wyzdrowieć, żeby móc przysparzać jej cierpienia od nowa. W końcu dziewczyna jest jego więźniem...

Przeczytałam tony książek, w tym ogrom kryminałów, horrorów i thrillerów, gdzie krew i wnętrzności nieraz lały się strumieniami... Ale jeszcze nigdy nie przyszło mi czytać tak okrutnej i brutalnej powieści. Ale jaka miałaby być książka o masowej zagładzie całej ludzkości? Powiedziałabym, że ta lektura jest słodko-gorzka. Słodka gdy powoli, zarówno Sara jak i Zaraza, zaczynają coś do siebie czuć i pod wpływem tych uczuć stają się lepszymi wersjami samych siebie, a gorzka w każdym innym aspekcie...

Główna bohaterka jest niesamowicie silną osobowością z bardzo ciętym i mocno wulgarnym językiem, co często po prostu rozładowywało atmosferę tej książki. Bo gdyby nie te wstawki, to z tej powieści wylewałby się sam mrok, a tak chociaż czasem można było się zaśmiać (nieco nerwowo, biorąc pod uwagę fabułę, ale zawsze to coś...). Zaraza z kolei to piękny przykład książkowej postaci, która przechodzi największą wewnętrzną metamorfozę.

Pokochałam ich oboje, a ich historia mnie zarówno oczarowała jak i cholernie zdołowała. Naprawdę spodziewałam się wszystkiego, ale nie takiego nawału przytłaczających mnie emocji.

To nie jest łatwa lektura. To nie jest tani i ckliwy romans. Wydaje mi się, że ta książka będzie dla mnie odkryciem roku.