Panna Nikt

Ocena: 5 (3 głosów)
Książka zaczyna się od pierwszego krwi płynienia, ale seksu w niej niezbyt dużo, dużo natomiast namiętności, potężnych i niszczących. Bo wcale nie potrzeba szekspirowskich królów, władczyń ze sztyletem i rękami we krwi, zazdrosnych dusicieli, żeby takie namiętności pokazywać, wystarczy podstawówka w niedużym mieście i kilka dziewczątek. Zresztą wiadomo, że z siłą młodocianych uczuć żadne późniejsze żary nie mogą się równać, że to właśnie jest wiek przysiąg, rozczarowań, rozpaczy i dramatów. Właściwie to nie tyle trzy bohaterki, ile jedna, dwa razy pogrążona w zakochaniu i nie rozumiejąca, co się z nią dzieje. Inaczej można to ująć jako perypetie zamaskowane urokiem i słodyczą. Bo utwór ten jest i powieścią, i średniowiecznym moralitetem, ognie piekielne buchają co chwila z gruntu wstrząsanego podziemnym drżeniem, szybują w powietrzu demony i odprawiają całe przedstawienia w snach. Czesław Miłosz

Informacje dodatkowe o Panna Nikt:

Wydawnictwo: Czarna Owca
Data wydania: 2010 (data przybliżona)
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 978-83-7554-232-5
Liczba stron: 468

więcej

Kup książkę Panna Nikt

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Panna Nikt - opinie o książce

Avatar użytkownika - awiola
awiola
Przeczytane:2015-01-20, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2015, Mam,
"Nie wolno dać mi się ogłupić tymi wszystkimi morałami, bo wymyślili je silni dla słabych, żeby im służyli. Muszę być silna i mądra. I niekiedy ustąpić, ale ustąpić tylko po to, żeby tym mocniej po chwili uderzyć. Nie patrzeć na nic, nie oglądać się do tyłu, tylko uderzyć ze wszystkich sił. I walczyć, dopóki nie przyjdą robaki". Podczas czytania po kilkuletniej przerwie niektórych książek, nasze wrażenia mogą się diametralnie różnić od tych, jakich doznawaliśmy za pierwszym razem. Ponowne wgłębianie się w fabułę dzieła może nas bowiem ostatecznie drugi raz zachwycić, bądź też po prostu rozczarować. W przypadku "Panny Nikt" nie mam najmniejszej wątpliwości, że rozczarowanie to ostatnie uczucie, jakie żywiłabym do tego dzieła. Tomek Tryzna to polski pisarz, scenarzysta i reżyser filmowy. To właśnie debiut powieściowy pt. "Panna Nikt" przyniósł mu ogólnonarodową rozpoznawalność. Książka została również wydana i przetłumaczona w wielu krajach na Zachodzie, co w latach dziewięćdziesiątych było nie lada sukcesem. Powieść powstała w trzy miesiące w 1988 r., a wydano ją dopiero w 1994 r. Piętnastoletnia Marysia Kawczak, na dwa miesiące przed zakończeniem szkoły, przeprowadza się z rodzicami oraz rodzeństwem ze wsi Jawiszów do Wałbrzycha. Rodzina w której dorasta nie jest wzorem do naśladowania. Ojciec alkoholik i zaniedbana, otyła matka nie są w stanie zapewnić godziwego bytu dzieciom. Naiwna Marysia, w nowej szkole zaprzyjaźnia się z ekscentryczną Kasią Bogdańską, córką lekarki. Nowa koleżanka wprowadza bohaterkę w zupełnie nowy świat, świat tworzenia muzyki i potwora Dżigiego. Pod wpływem nowej znajomości, Marysia staje się Minką, zdradzając powoli swoje przekonania i zasady. Po kłótni z Kasią, bohaterka pod wpływem kolejnej dziewczynki, bogatej i wyrafinowanej Ewy Bogdaj, dalej zatraca się w sobie, stając się z kolei Majką. Marysia dwukrotnie zdradza samą siebie, tym samym stając się tytułową Panną Nikt. Pozornie, powieść Tomka Tryzny skierowana jest do nastolatków, wkraczających w szaleńczy wiek dojrzewania. Jednakże wiem z własnego doświadczenia, że do tej książki trzeba dorosnąć. Jej wielowątkowość jest bowiem widoczna dopiero, gdy człowiek posiada już ukształtowaną osobowość, gdy zna swoje poglądy i wie jakich zasad trzymać się w życiu. "Panna Nikt" to bowiem proza trudna, naładowana metaforami i alegoriami odnoszącymi się do naszego współczesnego życia. Od jej powstania minęło już dwadzieścia siedem lat, a wymowa tego dzieła jest nadal jak najbardziej aktualna. Wolność jednostki, religia, konformizm to niektóre z poruszanych w książce obszarów. Autor świetnie nakreślił obraz naszego kraju w czasach, w których przemiany ustrojowe wpływały na podział społeczeństwa. Marysia to ewidentnie symbol tej warstwy społecznej, która podczas burzliwych dziejów zagubiła się, nie potrafiąc sobie poradzić, zdradzając swoje ideały i dostosowując się do otoczenia. Kasia to przedstawicielka świata artystycznego, nie zważająca na panujące reguły, przeciwstawiająca się obowiązkom narzuconym z góry, mająca skrystalizowane poglądy na religię. Ewa natomiast jest symbolem nowobogackich rodaków, którzy w nowych realiach potrafili sobie poradzić, bez względu na okoliczności. Wszystkie trzy bohaterki przedstawiają odmienne postawy życiowe, inne modele życia, inne patenty na wolność. Pozornie, jak wskazuje opatrzony przez autora podtytuł "Tajemnicza podróż o dojrzewaniu", jest to książka dla młodzieży. Owszem, w młodzieńczym wieku można ją w ten sposób zrozumieć. Jednak opowieść o naiwnej dziewczynce, która pod wpływem dwóch koleżanek, zatraca swoją osobowość jest metaforą do moim zdaniem czegoś głębszego. I na tym właśnie polega fenomen "Panny Nikt". Powieść po trosze utrzymana jest w konwencji onirycznej, marzenia senna i koszmary Marysi przeplatają się bowiem z rzeczywistością. Fragmenty te nie są łatwe, i muszę tutaj przyznać, że nieznacznie utrudniały mi odbiór tej powieści, wywołując zwyczajnie chęć ich pominięcia. W mojej ocenie to zbędne opisy, które nie wnoszą niczego nowego do fabuły, a wręcz przeciwnie, ułatwiają zgubienie wiodącego wątku. Utwór Tomka Tryzny zainspirował samego Czesława Miłosza, który stwierdził, iż "Panna Nikt" jest "pierwszą prawdziwie postmodernistyczną polską powieścią". Sądzę więc, że warto się zapoznać z tym dziełem. Dla mnie to książka pozostająca nadal niezgłębioną zagadką. "Gesty są tylko gestami. Słowa są tylko słowami. Są tylko po to, żeby naciskać klawisze w mózgu. Klawisz z napisem PRZYJAŹŃ, klawisz z napisem SZCZĘŚCIE. Ciach... już przebrzmiały dźwięki. I człowiek musi odejść, bo już nie ma kogo kochać i musi umrzeć, choć przecież będzie żył jeszcze tak długo, jeszcze tak długo, jeszcze tak długo, jeszcze tak długo".
Link do opinii
Avatar użytkownika - violabu
violabu
Przeczytane:1994-11-15, Ocena: 5, Przeczytałam, 2012 i wcześniej,
Panna Nikt to piętnastoletnia Marysia, która ze wsi przeprowadziła się z rodzicami do wielkiego miasta. Nieśmiała dziewczynka poznaje pewne siebie koleżanki, które "zaprzyjaźniają" się z nią. Ta niby przyjaźń tak naprawdę jest grą, w którą nieświadoma bohaterka zostaje wciągnięta. Z jednej strony przez emocjonalną artystkę, a z drugiej przez zimną pannę z bogatego domu. Pod wpływem nowego towarzystwa Marysia zmienia się nie do poznania. Niestety, nie na lepsze. Tomek Tryzna w "Pannie Nikt" bardzo ciekawie, barwnie i wyraziście przedstawił młodzież, głównie dwie koleżanki głównej bohaterki. W ekranizacji Andrzeja Wajdy niezwykle ciekawie postaci te zostały wykreowane przez Anię Wielgucką, Anię Muchę i Anię Powierzę. Polecam tę książkę młodym dziewczynom ku przestrodze, do czego może doprowadzić bezkrytyczne poddawanie się manipulacji i ku zastanowieniu się, co tak naprawdę życiu jest najważniejsze dla młodego człowieka: przychylność rówieśników czy rodzice, bycie na topie czy własne zdrowie. Zakończenie powieści jest odpowiedzią na te pytania.
Link do opinii
Avatar użytkownika - mysha
mysha
Przeczytane:2015-12-16, Przeczytałam,
Avatar użytkownika - Michelle
Michelle
Przeczytane:2014-04-16, Przeczytałam,
Inne książki autora
Blady Niko
Tomek Tryzna0
Okładka ksiązki - Blady Niko

Książka Tomka Tryzny "Blady Niko" to ostatnia część trylogii dziecięcej, zamyka śląską opowieść o dojrzewaniu, zapoczątkowaną bestsellerową "Panną Nikt"...

Taniec w skorupkach
Tomek Tryzna0
Okładka ksiązki - Taniec w skorupkach

Tym razem Tomek Tryzna nie tylko słowami dociera do czytelników. W Tańcu w skorupkach posługuje się także obrazami, serią 1266 fotografii. Zupełnie naturalne...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Katar duszy
Joanna Bartoń
Katar duszy
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Klubowe dziewczyny 2
Ewa Hansen ;
Klubowe dziewczyny 2
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy