P. S. Nienawidzę cię
Winter Renshaw

 Maritza Clairborne jest kelnerką w "Naleśniki i kawa" w Brent Wood. Ma sławną babcię i mieszka z kuzynką. Pewnego dnia do restauracji przychodzi Isaiah Torres. Kapral, będący obecnie na przepustce. Arogancki żołnierz.  Po kolejnym przypadkowym spotkaniu spędzają ze sobą cudowne kilka dni. Ale wszystko co dobre kiedyś się kończy. Isaiah powraca do Afganistanu. Przyrzekają do siebie pisać. Listy napływają a on powoli zmienia swoje zdanie co do czarującej dziewczyny. Aż pewnego nadchodzi głucha cisza. Kontakt się urywa a dziewczyna jest załamana. Co się stało? Dlaczego zaprzestał pisać listy? Czy ona o nim zapomni? Czy będzie w staniu mu wybaczyć i ruszyć do przodu? 

   Jak tylko zobaczyłam w zapowiedziach tę książkę to od razu przypomniało mi się "Ps. i love you". Byłam ogromnie ciekawa, czy będzie miała podobną fabułę. Czy autora nie powieliła pomysłu. Zaczęłam czytać i zostałam przyjemnie zaskoczona. Będący na przepustce żołnierz, od którego powiało chłodem i arogancją. No powiem Wam, że pierwsze wrażenie nie było zbyt dobre. Mruk, twardy i pewny siebie. Takie osoby raczej omija się szerokim łukiem, aby sobie na darmo nerwów nie psuć. Ale jak widać, główna bohaterka uwielbia wyzwania. Maritza jest gadatliwa. Buzia jej się nie zamyka. Jest przy tym szczera i prawdomówna. Żywiołowa, wesoła, temperamentna. Taka iskierka. Motorek napędowy. Z przyjemnością obserwowałam ich poczynania przez te kilka dni, kiedy mieli dla siebie czas. Kiedy Isaiah mógł poczuć namiastkę normalności u boku dziewczyny, która działa spontanicznie i która wywołuje radość w sercu. Która pobudza je do życia, bo latach letargu. Autorka fajnie balansowała na emocjach. Mąciła wody spokoju i wprowadzała rozterki oraz niepokój. Cała historia była świetnie i spójnie prowadzona. Naturalność historii jest jej plusem. Tak jak realni bohaterowie. Dialogi nie wiały sztucznością a opisy nie przytłaczały. Tu wszystko jest na swoim miejscu. Autorka pokazała w tej historii, że rodzina jest ważna. Warto zaryzykować. Tak jak los bywa przewrotny. Nigdy nie wiadomo, co się stanie za sekundę czy dwie. Przyjaźń to silna wieź. Warto trzymać się tej odwagi i nadziei. Tak jak główny bohater, który postawił wszystko na jedną kartę. Czy mu się opłaciło? Musicie przekonać się sami. Ja z niecierpliwością będę wypatrywać kolejnego tomu tej wciągającej serii. Ona na serio taka jest. Ma w sobie coś takiego, co wyzwala magnetyzm. Co ściska za serce. Smuci ale i raduje. Zabiera nadzieję, by za chwilę pojawiła się na sekundę ponownie pobudzając tę iskierkę. Dać szansę. Każdy człowiek potrzebuje wsparcia i takiej osoby, która raduje myśli, która powoduje szybsze bicie serca. Dla niej jest się w stanie pokonać wszelkie demony i porzucić wszystko, by tylko z nią być. Jeśli szukacie takiej emocjonalnej i pełnej przewrotności losu historii, to śmiało możecie się brać za czytanie. Ja ją przeczytałam dosłownie w kilka godzin, dzięki lekkiemu i przyjemnemu stylowi autorki. Czyta się ją wręcz ekspresowo, mimo że pokazuje jak niebezpieczne i ryzykowne są misje. Życie. Takie jakim jest naprawdę. Bez ubarwiania. Naszpikowana emocjami historia o miłości, która wzięła się z przypadku.

Polecam.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale czy udane??
Tak, tak, oczywiście, że Tak.

Maritza pracuje jako kelnerka "Naleśnik i kawa" pewnego dnia obsługuje irytującego klienta. Przystojnego żołnierza, a do tego aroganckiego dupka. Marzyła tylko, żeby jak najszybciej sobie poszedł. Jednak Maritza nie wiedziała, że los ma dla niej inne plany. I znowu pojawi się on. Od samego początku ich relacja jest burzliwa. Jednak zawierają między sobą umowę. Jaką? Tego musicie się sami dowiedzieć.

Już sam tytuł książki jest intrygujący, ale nie tylko.
Fabuła jest ciekawa. Mimo, że jest przewidywalna czytało mi się ją przyjemnie. Książka wciąga od samego początku i bardzo ciężko się od niej oderwać. Czytałam ją zachłannie i z dużym zainteresowaniem. Styl autorki uwielbiam. Bohaterowie wyraziści i charakterni, którzy zyskali moją sympatię. A jak już są wojskowi to już w ogóle przepadam.

Jest jeden minus za szybko się skończyła. Człowiek się nie obejrzał i już był koniec.
A to była fajna historia.

Jeśli szukacie lekkiej lektury na "odmóżdżenie" to ta nada się do tego idealnie.

Maritza poznaje Isaiaha w naleśnikarni, w której pracuje. Ryzykując utratę pracy, nagina dla niego najważniejszą zasadę firmy, choć mężczyzna jest dla niej niemiły. Zrządzenie losu sprawia, że spotykają się ponownie i zaczynają spędzać ze sobą czas. Jednak żołnierz niedługo musi wracać do Afganistanu. Jak wpłynie na nich długa rozłąka?

„PS Nienawidzę Cię” wydaje się być idealną lekturą na wieczór. Niestety okazało się, że dla mnie taka nie była. Już dawno żadna książka mnie tak nie rozczarowała. Największy problem miałam z główną bohaterką. Niestety w ogóle nie polubiłam Maritzy i to dość mocno psuło mi odbiór tej historii. Dziewczyna niesamowicie mnie drażniła, jej zachowanie było według mnie irytujące i dziecinne. Isaiah został już trochę lepiej wykreowany, ale też nie trafi do grona boich ulubionych bohaterów.

Sama fabuła była w porządku, choć liczyłam, że jeden z wątków zostanie bardziej rozwinięty. Styl pisania autorki był przyjemny, przeczytanie książki zajęło mi tylko kilka godzin.

„PS Nienawidzę Cię” nie jest złą książką. Gdyby nie główna bohaterka, myślę, że spodobałaby mi się dużo bardziej. Mam nadzieję, że kolejne tomy z tej serii będą lepsze, przynajmniej w kwestii kreacji postaci, bo mają spory potencjał.