Opowieść miłosna
Erich Segal

Niegruba aczkolwiek czyta się nudnie... Bez rewelacji. Student prawa zakochuje się...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Film Love Story znam już od dawna. Z powieścią zetknęłam się pierwszy raz i gdy trafiła mi w ręce doznałam olśnienia, że najpierw była książka, a potem wersja filmowa, która, na marginesie dodam, podobała mi się bardziej od papierowej. Książka, mimo, że cieniutka, wydała mi się nudna. Widzimy świat oczami Olivera. Ma on kompleks w stosunku do ojca, który ma wysokie oczekiwania względem syna. Chłopak robi wszystko by go zadowolić, niestety bezskutecznie. Gdy poznaje Jenny w końcu sprzeciwia się ojcu i poślubia dziewczynę. Dopiero pod sam koniec książki zaczyna się coś dziać. Niestety za późno i za krótko, by powieść mogłaby się zrehabilitować w moich oczach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna opowieść o głębokim uczuciu łączącym dwoje ludzi. Napisana dosyć specyficznie, co sprawiało że trochę nużyło mnie czytanie. W niektórych momentach miałam ochotę odłożyć książkę, ale dotrwałam do końca. Opowiada o miłości, prawdziwej miłości, bezgranicznej. Dla której bohaterowie są w stanie poświęcić wszystko. Niekiedy może się wydawać trochę przesłodzona, ale wydaje mi się że to dodaje jej uroku. Lubię od czasu do czasu zagłębić się w typowe romansidło, a ta książka w dużej mierze nim jest. Koniec sprawił że się wzruszyłam. Książka cieniutka, do pochłonięcia w jeden wieczór. Warto przeczytać, mimo iż nie jest to opowieść która powala, ale na pewno może się podobać. Pokazuje nam czym jest miłość i że warto kochać, mimo wszystko. "Kto kocha, nie potrzebuje nigdy mówić: przepraszam." Coś w tym jest.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historii o miłości w literaturze mamy dużo. Inne są tandetne, a inne napisane z polotem na wysokim poziomie. "Love story" to historia o miłości napisana dobrze, wywołuje przemyślenia i refleksje. Erich Segal ur. w 1937 roku w Brooklynie. Pisarz, scenarzysta, a także naukowiec. Sławą po dzień dzisiejszy cieszą się jego powieści "Doktorzy", czy "Absolwenci". W "Love story" poznajemy Olivera Barrett'a , studenta prawa, który pochodzi z wyższych sfer. Nie dość, że uchodzi za przystojnego i bogatego, to jeszcze jest wysportowany i gra w hokeja na lodzie. Poznajemy także Jennifer Cavilleri,która jest jego przeciwieństwem. Dziewczyna studiuje w Radcliffe i jej pasją jest muzyka, na dodatek muzyka klasyczna. W przeciwieństwie do Olivera pochodzi z biednej i prostej rodziny, za to jest bardzo silnie związana emocjonalnie ze swoim ojcem, czego Olivier nie rozumie, gdyż ze swoimi rodzicami toczy wieczne konflikty. Autor w książce posługuje się prostym językiem i wyczuwa się słownictwo starodawne, ale to absolutnie nie jest wadą. W "Love story" wyczuwa się także prawdziwość i autentyczność i chyba to najbardziej porywa czytelnika. Na pewno opowieść Segala daje do myślenia i zmusza do refleksji, a to zaletę cenię sobie najbardziej w książkach. "Love story" śmiało można zaliczyć do klasyków literatury, mimo upływu lat od wydania wielu czytelników wraca do tej powieści. Uważam, że każdy miłośnik literatury powinien znać tę pozycję.ty. Nasi bohaterowie poznają się w bibliotece. Dziewczyna z góry zakłada, że Oliver jest bogatym snobem i na każdym kroku próbuje mu dopiec, jednak on się nie poddaje. Tych dwoje łączy coś wielkie uczucie, niestety ojciec Olivera nie potrafi tego zrozumieć. Dla niego liczą się tylko pieniądze i dobre pochodzenie. Oliver nie jest jednak, taki ojciec i widzi w Jennifer coś więcej. Pewnie większość z Was wie, jak zakończy się historia, jednak pozostawię to tajemnicą dla osób, które nie miały jeszcze okazji przeczytać tejże opowieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Każdy wie o czym jest "Love story", a jednak i tak można przy niej wylać może łez. Stanowczo jednak ekranizacja bije na głowę książkę. Jeśli ktoś jednak ciekawy oryginału, to jest to lektura na jeden wieczór - cienka :-) (bez dwuznaczności).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)