Odmęt
Jacek Łukawski

Gdy dziennikarz Damian Wolczuk podróżuje do Krakowa dochodzi do stłuczki samochodowej. Jego auto ląduje w rowie, a on zmuszony jest spędzić noc w pobliskich Chęcinach. Splot wydarzeń sprawia, że Wolczuk zostaje w miasteczku i usiłuje złapać grasującego w okolicy mordercę.
 
Po lekturze mam mieszane uczucia. Nie jest to książka pełna wartkiej i szybkiej akcji. Dla mnie to była taka sinusoida. W jednej chwili byłam zaciekawiona, by za chwile czytać ze znużeniem. Mamy tu sporo opisów przyrody i miasta, za którymi za bardzo nie przepadam. Co do fabuły – dziwiły mnie pewne sytuacje. Wydawały mi się one mało realne, zwłaszcza, że dotyczą one tak poważnej sprawy jak morderstwo. Ja wiem, że alkohol zacieśnia więzi itp., ludzie się otwierają i są bardziej skorzy do zwierzeń, ale żeby policjant po jednym takim zakrapianym wieczorze wszedł w taką relację z obcym człowiekiem i opowiadał mu o śledztwie oraz dzielił się z nim kolejnymi odkryciami? Nie jestem przekonana.
 
Co było dla mnie najbardziej irytujące? Rozmowy przez telefon bohaterów. Nie mamy przedstawionego tu bowiem całego dialogu ,tylko tak jakbyśmy słyszeli osobę rozmawiającą przez telefon, która stoi obok nas. Znamy tylko jedną część tej rozmowy. Nie wiem jak Wy odbieraliście taki zabieg, czy tylko mnie to tak irytowało? Jakoś nie mogłam się skupić czytając te fragmenty.

Interesująca akcja, dobrze przeplatane wątki. Damian jest dziennikarzem, który zastał dziewczynę w łóżku z innym facetem i postanowił uciec do Krakowa. Po drodze ma wypadek i ląduje w Chęcinach. Wydarzenia sprawiają, że postanawia zostać na dłużej, aby potem o tym napisać. Niedługo potem okazuje się, że ktoś czyha na jego życie, Damian czuje, że jest bliski rozwiązania zagadki popełnionych morderstw. Dobry kryminał. Polecam.

„Odmęt” to pierwszy kryminał Jacka Łukawskiego, który otwiera cykl „Krąg Painera”. Myślę, że jak na debiut w tym gatunku, autor spisał się całkiem dobrze. Książka ma fajny klimat małego miasteczka, gdzie wszyscy wszystkich znają, gdzie skrywane są tajemnice. Do tego dochodzi okoliczny zakon i dziwne legendy o złu. Postacie są świetnie skonstruowane, nikt nie jest krystalicznie czysty, ale wszyscy wzbudzają ciekawość i sympatię. Według mnie to rasowy, rzetelnie zbudowany i przemyślany kryminał. Jedynie wątek kończący i spinający śledztwo w całość jest ostatnio dosyć popularny, ale to chyba nie wina autora – wygląda na to, że w tym samym czasie kilku autorów wpadło na podobny pomysł ;) W każdym razie jestem z lektury zadowolona i czekam na tom drugi! Polecam fanom mrocznych, dusznych kryminałów!