Obrończyni
Eliana Lascaris

  Felicia Anders próbuje stanąć na nogi. Ale po takim nokaucie, jaki zaserwował jej Thomas Kóster nie jest jej łatwo. Przy wsparciu przyjaciółki i swojego eks podejmuje się pracy u Stevena Larsona. Zdawać by się mogło, że już będzie lepiej...
   Thomas Koster topi smutku w alkoholu i pozbywa  się frustracji na siłowni. Powoli do niego dociera, że popełnił błąd, wyrzucając Felicię ze swojego życia. Pragnie ją odzyskać...
   Czy tych dwoje ma szansę kolejny raz otworzyć swe serca? Czy uda im się dojść do porozumienia?

    Po pierwszym tomie czułam niedosyt tej historii. Chciałam więcej. Wątek prawniczy ostatnio coraz częściej gości w powieściach, co niegdyś było sporadycznym zjawiskiem. Teraz autorka postanowiła przybliżyć fanom serii historię oczyma kobiety. Oczyma tej, której uczucie zostało zdeptane. Jej serce zostało wyrwane i zmiażdżone w ciągu dosłownie kilku sekund.
    Rozstanie z ukochaną osobą nigdy nie jest łatwe. Ten ból nie do opisania. To złamane serce. Ten brak motywacji, by otworzyć rano oczy. Nigdy nie jest łatwo podnieść się z ziemi. Autorce udało się pokazać całą paletę emocji towarzyszącą zarówno nieszczęśliwej kobiecie, jak i nieszczęśliwemu mężczyźnie. To, w jaki sposób indywidualne jednostki radzą sobie ze smutkiem, z bólem, z targającymi wątpliwościami. Jak ciężko jest im dojrzeć do świadomości, że popełniło się błąd, Jak ciężko jest się przed samym sobą do tego przyznać, i jak jeszcze ciężej odważyć się na kolejny krok, jakim jest próba naprawienia wszystkiego. Tego całego hałasu, trzęsienia ziemi, który wziął się z niepewności. Z czasowego osłabienia wiary. Autorka opisała to z zachowaniem równowagi. Ale nie zostawiła bohaterów samych w tym smutku. Mogą liczyć na wsparcie przyjaciół, co jest nieocenione w odzyskiwaniu równowagi. Z taką niepewnością i takim lękiem obserwowałam ich zmagania. Autorce udało się stopniować napięcie. Dostarczać wrażeń, stopować szalejący tajfun, by za moment ponownie stanęło wszystko w ogniu. Element zaskoczenia również został zachowany. Finałowo zrzucona bomba spowodowała, że moje brwi poszybowały do góry a szczęka opadła. O, zacieram swe rączki. Czekam na kontynuację z niecierpliwością. Jestem jeszcze bardziej ciekawa tego, co teraz się wydarzy.
   Autorka napisała bardzo fajną kontynuację historii "Patrona". Dodam tylko, że bezpośrednią, więc zabierając się za czytanie, koniecznie pilnujcie kolejności. Tom drugi dostarczył mi emocji i wrażeń. Przeczytałam go ekspresowo. Po części dlatego, że w porównaniu z tomem pierwszym, jest on o połowę krótszy. Nie ukrywam, że mnie ten fakt mocno zaskoczył. I jedynym minusem tej sytuacji jest to, że akcja momentami zbyt szybko zmieniała swój bieg. Przydałoby się odrobinę rozciągnąć tę historię. Spowolnić ten galop. A tak poza tym nie mam żadnych zastrzeżeń. To przyjemna historia z bezmiarem cierpienia i jeszcze większą nadzieją na szczęście. Autorka ma lekki styl. Powieść wciąga. Mi wystarczyła półtorej godziny, aby przeczytać. Jeśli czytaliście tom pierwszy i się Wam podobał, to myślę, że śmiało możecie brać się za kontynuację. Warto ją przeczytać. Zobaczyć na własne oczy co tym razem los zgotował bohaterom i czy udało im się wyjść na prosto. 

Polecam.

Muszę przyznać, że zamawiając książkę nie zwróciłam uwagi na jej ilość stron. O ile pierwszy tom z cyklu był dość obszerny, tak kontynuacja jest króciutka co troszeczkę mnie przeraziło. Jednak z przyjemnością muszę stwierdzić, że pomimo niewielkiej ilości stron fabuła okazała się być bardzo ciekawa i dość mocno rozwinięta. Jednak bez znajomości pierwszego tomu nie macie co sięgać po kontynuację, ponieważ wszystko jest ze sobą powiązane i stanowi swoiste uzupełnienie historii. 

Warto nadmienić, że styl autorki pozostał naprawdę lekki i przyjemny w odbiorze nawet jeżeli pisze ona o troszczkę poważniejszych wydarzeniach. Całość czyta się bardzo szybko i dobrze. Widać, że wszystko zostało dobrze przemyślane, a sposób w jaki bohaterowie starają się na nowo poznać i zbudować nową relację bardzo mi się spodobał. Narracja prowadzona jest z perspektywy dwójki głównych bohaterów, dzięki czemu lepiej możemy ich zrozumieć, a momentami wręcz się nimi stać. Ich kreacja wypadła tutaj bardzo dobrze, a przemiana Thomasa okazała się być bardzo realistyczna. Autorka pokazała, że nie jest łatwo się zmienić i wymaga to ogromu pracy nad samym sobą, a nawet pomocy specjalisty. Ukazała ona słabości człowieka, o których tak wiele osób boi się mówić. Warto także wspomnieć, że akcja nie pędzi tutaj jak szalona, jednak tworzy niesamowity klimat pomiędzy bohaterami. 

Ta część naprawdę bardzo mi się podobała i uważam, że można z niej wyciągnąć ważne wnioski. Napięcie budowane jest stopniowo, a całość pełna jest prawdziwych emocji. Zdecydowanie zachęcam Was do sięgnięcia po cykl ,,Prawnicy", a mi pozostaje mieć nadzieję na kolejny tom tej historii.