Wiersze z dwóch cykli wchodzących w skład Nowych wierszy – „Pieśni umysłu” i „Zaślubiny umysłu” – cechuje niezachwiane poczucie wartości kultury wysokiej. Refleksja nad kulturą, historią, wytworami sztuki zawsze była obecna w poezji Grahama, co nie dziwi, zważywszy że autor jest profesorem poezji, a przy tym miłośnikiem opery i malarstwa. Tym razem jednak przestrzeń tę poszerza intensywne przeżywanie świata natury, zabudowanie wyobraźni przez żurawie, pustułki, bizończyki, komary, drobiny piasku. Zadziwienie, refleksja nad działaniem umysłu ludzkiego, nad samym aktem twórczym, nad neurologią twórczości jest wyróżnikiem naszych czasów, ale również nowych wierszy Desmonda Grahama.
więcej
Informacje dodatkowe o Nowe wiersze:
Wydawnictwo: słowo/obraz terytoria
Data wydania: 2014-11-01
Kategoria: Poezja
ISBN:
Liczba stron: 64
Kup książkę Nowe wiersze
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Nowe wiersze - opinie o książce
Przeczytane:2015-02-16, Ocena: 4, Przeczytałam,
„Nowe wiersze” to tom, który przełożyli studenci anglistyki UG i polonistyki UAM. Jest to bardzo interesujący projekt gdańskiej translatoryki. Każdy wiersz zyskuje dzięki temu jeszcze większą indywidualność. W skład tego zbiorku weszły utwory z dwóch cykli: „Pieśni umysłu” i „Zaślubin umysłu”.
W centrum poetyckich zainteresowań Grahama znaleźli się człowiek i natura – jako byty oddzielne oraz ściśle ze sobą złączone, dopełniające się i przenikające. M.in. w otwierającym pierwszy cykl utworze „Ofiarowali koce” poeta pokazał stosunek swojego podmiotu do opisywanych treści: tam, gdzie tematy krążą wokół człowieka, styl jest (niekiedy porażająco) realistyczny, choć emocjonalny, tam zaś, gdzie przyroda, pojawiają się akcenty już mocno liryczne.
Znamienne jest także to, że gdy autor mówi o człowieku, to zwykle tworzy całą opowieść, buduje jakąś historię, jakby dawał czytelnikowi impuls do współtworzenia tych obrazów. Poeta kreśli kontury i niejako zmusza odbiorcę, by ten wypełnił je barwami swojej wyobraźni.
Graham, na swój poetycki sposób, bada człowieka i robi to dość dogłębnie, wnikając w anatomię, m.in. skupiając się na mózgu, impulsach z neuronów, zwraca uwagę na mięso i kości i szpik. To przede wszystkim jednak swoisty liryczny test reakcji umysłu na pojawiające się bodźce. A tych w twórczości angielskiego poety nie brakuje. Graham serwuje odbiorcy sztukę na bardzo wysokim poziomie, odwołując się m.in. do swych prywatnych zainteresowań – muzyki, malarstwa oraz literatury i historii. W treści utworów pojawiają się m.in. Beethoven, Rembrandt, Michał Anioł, Montaigne, Rilke, Herbert czy Szekspir. Poeta korzysta z dorobku tych twórców i reinterpretuje ich dzieła, parafrazuje czy choćby czyni z popularnych motywów (z nich pochodzących) środki obrazowania.
Poetę interesują wszelkie procesy zachodzące w ludzkiej głowie. Patrzenie, myślenie, mówienie i słuchanie – co kształtuje te czynności, co prowokuje je do pracy, jak sobie radzą i jakie dają efekty to obszar eksploracyjny tej liryki. Badane są tu także funkcje instynktu i pamięci. Poeta próbuje również dostrzec istotę tego, co nieuchwytne. Wielokrotnie bohaterom tych wierszy udaje się tego dokonać.
To poezja, w której człowieka łączy się z naturą, zwierzętami i żywiołami. Gdy poeta pisze, jak m.in. w utworze „W przybrzeżnych zatokach przeczucia” (o krabach lub innych morskich żyjątkach) mnoży sensy wersów, połączeń językowych – do każdej cząstki dobudowuje nowe znaczenia, a to wszystko służy ukazaniu skomplikowanej istoty ludzkiej.
„Nowe wiersze” to też opowieść o „człowieku w człowieku” – o tym, jacy jesteśmy i nie jesteśmy, jakimi chcielibyśmy i moglibyśmy być, jakimi siebie widzimy i jak widzą nas inni. Przede wszystkim jednak przedmiotem i podmiotem tego tomu jest umysł. To nie emocje, nie doświadczenie, lecz właśnie rozum jest kluczem do odbioru tych niezwykle wymagających wierszy.