Niezłe ziółko
Barbara Kosmowska

,,Niezłe ziółko" Barbary Kosmowskiej to w mojej opinii obowiązkowa pozycja w domowej biblioteczce. Remedium na dziecięce pytania dotyczące śmierci. Udana próba oswajania tematu. Chociaż na okładce znajduje się rekomendacja dla wieku 6+ i młodsze dzieci zainteresują się tą opowieścią.

Eryk to siedmioletni, niezwykle wrażliwy chłopiec. Trochę zakompleksiony niski okularnik, któremu w szkole dokucza klasowa banda pod wodzą Bobasa. Jego wielkim marzeniem jest zostanie koszykarzem, co powoduje żarty i kpiny kolegów. Chłopiec wychowuje się w kochającej rodzinie, której przyjdzie się zmierzyć z najtrudniejszym doświadczeniem...

Pewnego dnia mama oświadcza Erykowi, że zamieszka z nimi babcia Malutka. To niezwykła osoba. Podróżniczka, znawczyni ziół, którą Eryk widział zaledwie parę razy. Zjeździła pół świata na swoim kolorowym motorze. Chłopiec nie może już się doczekać spotkania z nią. Tato przywozi babcię i jej motor, a Eryk stanie się świadkiem powolnego odchodzenia staruszki. 

Barbara Kosmowska przystępnie i adekwatnie do możliwości poznawczych odbiorców opisała nieuchronność śmierci: Starzy ludzie lubią sobie odpocząć. Bardziej się męczą i nawet chce im się zniknąć. Jak zniknę i długo nie będę wracała, to znaczy, że tam, gdzie jestem bardzo mi się podoba. Będę zawsze mogła na ciebie patrzeć i być z ciebie dumna.(s.58-59) Mój siedmiolatek przyjął takie wyjaśnienie. 

Książka porusza trudną tematykę, jednak nie przytłacza. Niejednokrotnie podczas lektury zaśmiewaliśmy się do łez. Humor, barwny i plastyczny język oraz przepiękne ilustracje Emilii Dziubak są wielkimi atutami tej książki. Miło ją wziąć do ręki. Pięknie wydana, w twardej oprawie na kredowym papierze. Duża i czytelna czcionka zachęca do samodzielnej lektury. To książka przyjazna dziecku.

Przepiękna opowieść o relacji babci i wnuka. Wakacje z babcią Malutką zmieniły chłopca, uskrzydliły i dodały wiary w siebie. Nie tylko nauczył się botaniki i znalazł nową pasję - zbieranie ziół, ale także zrozumiał, że nie warto przejmować się kpinami kolegów. Chłopiec odkrył swoją wartość. Bohater otworzył się na nowe przyjaźnie i doświadczenia, co pozwoli mu odnaleźć się w świecie po utracie babci. 

Jeeej, jaka piękna jest ta książka... I jaka mądra... Zacznę od szaty graficznej, bo to ona mnie przyciągnęła. Okładka jest niesamowita. Taka pełna, ciepła i przytulna. W środku ilustracji jest znacznie mniej, a szkoda. Uwielbiam grafikę Emilii Dziubak. A treść? Też niesamowita. O Eryku, jego babci, odchodzeniu, ziołach i mądrościach życiowych. Wszystko świetnie napisane, ciepło, bezpiecznie i przede wszystkim w sposób pozwalający młodym czytelnikom na oswojenie tematu śmierci i przeżycie emocji z tym związanych. Sądzę, że przedszkolaki już zrozumieją, młodsze dzieci chyba jeszcze nie. Polecam!