Niebieski ogród
Joanna Tekieli

Korzystając dziś z pięknej pogody i spacerując po ogrodzie wracałam myślami do magicznego miejsca, którego obraz wyłania się z najnowszej powieści Joanny Tekieli. „Niebieski ogród” okazuje się bowiem symbolem romantycznej i prawdziwej miłości, a historia z nią związana wzruszająca i smutna zagości w moim sercu na długo.

Autorka kreuje świat, który oscyluje między teraźniejszością a przeszłością, łącząc w sobie elementy tajemnicy, romantyzmu i ludzkiej tragedii. Prowadzi czytelnika przez życie Feliksa Starzeckiego, znanego jako "Trupielec", starca, który nawet po śmierci owiany jest aurą tajemnicy. Uważany za odludka i dziwaka wiodącego „jałowe, pozbawione emocji życie" kiedyś przeżył jednak wielką miłość. Ta miłość, mimo upływu lat i licznych przeszkód, pozostała do końca żywa w jego sercu i w śladach, jakie po sobie pozostawił.

Autorka wprowadza element tajemnicy, kiedy współcześni mieszkańcy miejscowości Średnie, Kamil, pani Danusia i ksiądz Franek, odkrywają kolejne sekrety starego domu i jego zmarłego właściciela. Podziemne przejścia, ukryte pokoje, a przede wszystkim kronika opowiadająca o losach Feliksa i Doroty, nadają opowieści intrygujący, niemalże magiczny klimat. Historia ich relacji wyłaniająca się z jej kart, jest nie tylko opowieścią o uczuciu, ale też o brutalności losu i niesprawiedliwości, jakiej doświadczyli. Tragedia, która dotyka rodzinę Doroty, zmienia wspólne plany młodych na zawsze – śmierć matki, szaleństwo ojca, który postanawia zamknąć córkę w klasztorze i desperacka walka Feliksa o jej odnalezienie, nadają powieści głęboki wymiar emocjonalny.

Z powieści wyłania się refleksja nad tym, jak łatwo zapominamy, że starsze osoby kiedyś były młode, miały swoje pasje, marzenia i uczucia. Że żyły pełnią życia, śmiały się w głos i kochały. Feliks, który zawsze wydawał się być odizolowany od świata, dopiero po swojej śmierci staje się ważny dla okolicznych mieszkańców.

Zakończenie powieści nie przynosi jednoznacznych odpowiedzi na wszystkie pytania, co może budzić pewien niedosyt u czytelnika, ale z drugiej strony wątki, które pozostają otwarte dodają historii realizmu i pewnego melancholijnego wymiaru. "Niebieski ogród" to powieść pełna tajemnic, subtelnych emocji i poruszających refleksji nad przemijaniem, miłością i spuścizną, jaką każdy z nas zostawia po sobie. Joanna Tekieli z wyczuciem splata przeszłość z teraźniejszością, tworząc opowieść, która wzrusza swoim pięknem i głębią i wypełnia serce wszelkimi odcieniami niebieskiego od pastelowych błękitów po głęboki i wyrazisty kobalt.

Książki Joanny Tekieli miałam możliwość czytać wcześniej i każda miała w sobie to coś. Niby spokojne powieści, ale również poruszające ważne tematy. "Niebieski ogród" na pewno przyciąga uwagę piękną okładką. A jak historia jest w nim zawarta?

W powieści akcja toczy się dwutorowo. Współcześnie i ta z przed laty. Mamy stary dom, który skrywa mnóstwo tajemnic i grupkę osób, która chce poznać te tajemnice. Akcja toczy się powoli, a dom odsłania coraz więcej zaskakujących wydarzeń  o swoich poprzednich mieszkańcach. Najbardziej podobała mi się historia Doroty i Feliksa dlatego z przyjemnością wczytywałam się w historię z przed lat. Historia pięknej miłości, ale też wielkiej tragedii. Czy młodzi zdołają pokonać wszelkie przeciwności i w końcu żyć długo i szczęśliwie? Czy dane im będzie zaznać szczęścia?
Nie rozumiem do końca postępowania Doroty. Myślę, że na jej miejscu postąpiłabym zupełnie inaczej, ale to tylko moje skromne zdanie:) 

Powieść o miłości, o walce z przeciwnościami oraz o tym, jak łatwo jest nam oceniać innych nie znając ich bliżej. Powieść bajkowa, ale czy będzie bajkowe zakończenie? O tym musicie się sami przekonać:)

To, że uwielbiam twórczość Pani Joanny Tekieli, to chyba każdy kto ze mną jest dłużej już wie. Dzisiaj chce pokazać najnowszą książkę tej autorki: ,,Niebieski ogród".

Książka jest opowieścią o pięknej miłości, uczuciach oraz o przewrotnym losie. Jej akcjach dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, co już na samym początku sprawia, że zostaję wciągnięta w tę historię bez reszty.

Autorka zabiera nas do cichego miasteczka, Średnie. Czas tutaj biegnie swoim rytmem, a jego mieszkańcy wiodą spokojne życie. Pewnego dnia umiera jeden z najstarszych mieszkańców, Feliks Starzecki. Była to dość tajemnicza postać, która skrywała swoim trochę zaniedbanym domu liczne sekrety. Podczas śledztwa na jaw wychodzi historia pięknej miłości sprzed prawie stu lat. Mężczyzna zawsze był uważany za dziwaka i po poznaniu jego przeszłości, mieszkańcy zmienili o nim zdanie.

Jak zawsze i tym razem Pani Joanna napisała książkę, którą czyta się w dwa wieczory. Wciąga ona od pierwszych stron, a opisana historia nie pozwala się odłożyć, aż nie pozna się jej zakończenia. Wszystko to za sprawą starszego pana i jego przeszłości, której z każdym kolejnym rozdziałem byłam coraz bardziej ciekawa.

Oprócz fantastycznie wykreowanych postaci, znajdziemy tutaj ogrom emocji. Jest tutaj wiele bólu i cierpienia, ale również nadziei. Akcja książki biegnie swoim rytmem i jest osadzona w czasach współczesnych i w czasach przed II Wojną Światową. I zazwyczaj w takich historiach, czytając czekam aż przejdę do dawnych czasów. Tutaj Pani Joanna potrafiła mnie zainteresować zarówno przeszłością starszego pana, jak i tym co dzieje się dzisiaj.  

Opisana historia skłania również do refleksji o tym, że starszy człowiek był kiedyś też młody i jak każdy miał swoje plany i marzenia. Zakochiwał się i chciał być szczęśliwy.

Jeśli chcecie poznać tajemnice starego domu i zaniedbanego ogrodu, koniecznie przeczytajcie ,,Niebieski ogród".

Joanna Tekieli to jedna z autorek, po książki której sięgam w ciemno. Wiem jak pisze i wiem, że je uwielbiam, bo działają jak puszysty kocyk w chłodne dni, jak kubek gorącej herbaty z cytrynką, jak promienie słońca w pierwsze ciepłe dni po zimie, ale potrafi też walnąć pięścią w stół, bo dzięki temu zaczynasz doceniać to, co masz, że w trakcie trwania jakiegoś gorszego dnia zdajesz sobie sprawę, że jutro będzie nowy dzień, nowe pomysły, nowe możliwości, a może wyjście z dołka życiowego? etc. Ta moja grupa autorów powoduje, że jakoś lepiej mi na sercu. Gdy zobaczyłam ten tytuł w aplikacji Audioteka - ,,Niebieski ogród" wydawnictwa Filia nie wahałam się ani chwili i w pół dnia pochłonęłam tę lekturę. Jeżeli chcesz to odsyłam was na stronę wydawnictwa żeby zapoznać się z opisem, ale jak zawsze polecam czytać bez wcześniejszego zgłębiania szczegółów.

Ile tak naprawdę wiesz o swoich bliskich, sąsiadach czy osobach z otoczenia? Podejrzewam, że tyle, ile sami zechcą ci powiedzieć lub co uda ci się dowiedzieć od innych.

Może w twoim sąsiedztwie mieszka ktoś, kto uchodzi za lokalnego dziwaka lub odludka? Może ta osoba ma za sobą nietuzinkową historię, często nie mającą wiele wspólnego z tym co usłyszałaś/łeś? Znam kilka takich przypadków i muszę przyznać, że nigdy nie przyszło mi do głowy, by zgłębić, poznać, zainteresować się ich przeszłością lub dowiedzieć się, co sprawiło, że są tacy, jacy są.

Przed wami historia człowieka, który wiele ryzykował, przeszedł przez liczne trudności i stracił wiele, by ratować...? Wybaczcie, ale gdybym zdradziła więcej, od razu wiedzielibyście, o co chodzi więc wolę dać wam szansę na przeżycie naprawdę fascynującej opowieści, niczym z Disneya - O śpiącej królewnie czy Kopciuszku, ale w rolach głównych występuje prawdziwe życie. Książka skłania do refleksji, zmusza do zastanowienia się nad sobą i swoim życiem, a przede wszystkim uczy, by nie oceniać ludzi po ich wyglądzie.

Jeśli lubisz książki o codziennym życiu, otoczeniu, tajemnicach i starych domach, które, zarośnięte i zaniedbane, kryją w sobie mnóstwo historii - historii ludzi, którzy żyli wiele lat temu, kochali, pragnęli być kochani, mieli marzenia i nadzieje na lepsze jutro - to ta książka jest właśnie dla ciebie.