Natalia
Magdalena Wala

Po Mariannie i Rozalii przyszła wreszcie kolej na Natalię.Tytułowa bohaterka jest wybranka Szymona ,brata Marianny Sierawskiej i Rozalii Mierzejewskiej.Natalia nie jest pięknością,ma wbrew modzie rude włosy i niezbyt delikatna figurę,a na dodatek jest krótkowzroczna.W dodatku ojciec nie pozwala jej nosić binokli,twierdząc,że ją szpecą,więc dziewczyna nie słynie też z gracji...Co prawda panna posiada spory posag,nie jest on jednak dostatecznym wabikiem na kawalerów ze szlacheckich rodów,a tylko w takich pan Odręga szuka zięcia.Natalia juz dwukrotnie była zaręczona i tyle samo razy porzucona.Ale do trzech razy sztuka.Tylko czy dziewczya potrafi ponownie zaufać mężczyźnie?Czy nie zaszkodzą jej krążące o niej plotki?I co z wypadkami,które coraz częściej ją spotykają?Co ma wspólnego Natalia z czarownicą spalona przed laty na stosie?Autorka kresli subtelny romans,w którym na próżno szukać wielkich scen miłosnych,zerwań i powrotów.Mimo to to bardzo ciekawa książka,w której spory nacisk położony został na sytuację polityczno historyczną XIX -wiecznego Krakowa,teoretycznie wolnego miasta,w któym jednak co i raz odzywaja się głośne głosy zaborców.Książka jest pod tym względem bardzo dopracowana.Nie brakuje w niej również ciekawostek dotyczących ówcześnie stosowanych kosmetyków,jak również sposobów na subtelna walkę z zaborcami.Dla osób,które cenia sobie historię w różnych jej przejawach to obowiązkowa lektura.

Ja po jej przeczytaniu zaliczyłam książkowego kaca,nie potrafiłam się odnaleźć w innych książkach,bo mimo szczęśliwego zakończenia nie chciałam jeszcze opuszczać dziewiętnastowiecznego Krakowa.

Natalia ma 20 lat i w tamtych czasach jako stara panna pozostaje na łasce rodziny. Po odrzuceniu przez narzeczonego przestała już marzyć o ślubie. Dziewczyna czuje niechęć macochy, która z niej drwi. Przez konieczność używania binokli Natalia czuje się brzydka i niezdarna. Obawia się małżeństwa, zalotów Szymona, czy on będzie ją szanował, czy zobaczy w niej tylko pieniądze.
Pisarka stworzyła ciekawą bohaterkę, nie piękna zewnętrznie, lecz z bogatą osobowością, która chce się uczyć nowych rzeczy. Intrygujący jest prolog o pewnej kobiecie uznanej za czarownice, wątek zabobonów. Sympatyczna historia.
„Poczuła tę pewność, że faktycznie będzie dobrze. „
OCENA 5+/6

"Natalia" to trzecie spotkanie z młodymi pannami na wydaniu, które czekają na wielką miłość, a ich małżeństwa są bardzo często reżyserowane, ojcowie mają dla nic z góry zaplanowanych małżonków. Tytułowa Natalia, niezwykle skromna, zahukana i sponiewierana, podporządkowana ojcu, nielubiana przez macochę, jest gotowa iść do zakonu aby nie przynosić wstydu rodzinie, ponieważ żaden kandydat na męża nie trafia się młodej dziewczynie. Do czasu aż na jej drodze staje Szymona Pawłowskiego, brata Marianny i Rozalii znanych z poprzednich części.

Szymon obiecal swojemu ojcu ożenić się w ciągu roku, ale również nie udaje mu się znaleźć godnej wybranki. Na tle rozkapryszonych i nastawionych na jego majątek kandydatek Natalia ujmuje Szymona swoją skromnością, delikatnością i wrażliwością, jest nią niezwykle zainteresowany.

Akcja powieści i losy bohaterów są wplecione w ważnym dla Polski czasie zaborów. 

Miłość może przyjść w każdej chwili, nie potrzebuje niezwykłej urody, krtóra szybko przeminie, liczy się piękne wnętrze, które przeważa nad tym co na zewnątrz. 

Poznajemy życie nie tylko arystokracji ale także klasy średniej i tych najuboższych, ich zwyczaje, to co jedli, jak się ubierali, gdzie mieszkali.

"Natalia" to powieść historyczna osadzona w XIX wieku, w której miłość przeplata się z intrygami z klimatem grozy i ciekawej zagadki.  

Natalia, ostatnia częśc serii. Bohaterka pochodzi z bogatego domu, ale nie ma szczęścia. Jest niezbyt ładna, ma słaby wzrok,  wiele kompleksów, kilku byłych narzeczonych, z czego jeden zostawił ją w dniu ślubu, wredną macochę, kuzynkę, oraz ojca, który nie zna słowa ,,odmówić mu'', oraz ktoś robi plotki na jej temat .Dziewczyna zostaje zaręczona z Szymonem Pawłowskim bratem Marianny i Rozalii. Oboje zaczynają się sobą fasycnować, ale ,,pierwsze razy'' są cieżkie. Szymon spóźnił się na zaręczyny. Potem na swój ślub. I w końcu do niej uśmiecha się szczęście. Książka tak cudowna jak pozostałe części,  poruszająca ważne tematy. 

Książka, tak jak poprzednie, osadzona jest we wciąż pozostającej pod zaborami Polsce, a w   narodzie nadal tli się duch wyzwoleńczy, gdy zaborcy prześladują byłych powstańców. Obok wątku typowo romansowego mamy tu dużo wątków pobocznych, sporo intryg, tajemnic z przeszłości, knowań, pomówień. Czyli prawdziwe zycie ówczesnej szlachty i ziemiaństwa, dla której w większości liczyło się towarzystwo oraz rozrywki. 

I  w tym wszystkim  Natalia - jakże inna jest od pięknych Marianny i Rozalii - skromna, zamknięta w sobie, podporządkowana ojcu i nienawidzącej jej macosze, a do tego nie grzesząca urodą.
Jak dla mnie  najlepsza, najciekawsza część historii rodów Pawłowskich i Siewierskich.

Już po raz trzeci spotykamy się z rodziną Pawłowskich. Tym razem poznajemy Szymona, który po sprzedaży rodzinnego majątku przenosi się bliżej sióstr. W tym miejscu zaraz posypią się skargi i gromy na moją głowę, bo jak to Szymon jak tytuł to Natalia. Już tłumaczę - Pawłowski poszukuje żony i tu pojawia się Natalia Odręga. Kobieta niezbyt urodziwa, mająca już dwóch narzeczonych (ale żadnego ślubu) i na dodatek uważana za czarownicę (oczywiście nie przez wszystkich). Młodzieńca nic nie jest w stanie zniechęcić i romans kwitnie. Wielbiciele tego typu książek na pewno będą zachwyceni