Najpiękniejszy kraj
Åke Edwardson

Winter im starszy, tym bardziej filozofuje. Wydaje się, że w tym tomie zbrodnia sama w sobie niewiele znaczy, liczy się cała mroczna otoczka wokół niej. Świadkowie milczą lub uciekają, po czym sprawa nagle jest rozwiązana. Brakowało mi ciągłości i stopniowego zrywania warstw zbrodni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W sklepiku osiedlowym zostaje zamordowanych trzech mężczyzn, wkrótce policja odkrywa, że zamordowana została również żona jednego z nich. Tak jak Zaułek szkieletów Rankina, tak i ta książka porusza problemy z którymi borykają się nielegalni imigranci, z których część oczekuje na deportację lub ta deportacja im grozi. Uciekli z piekła, przeszli przez piekło podrózy, przyjechali do "raju" ale nie umieją w nowych warunkach żyć, nie umieją się zasymilować, nie zostają przyjęci, tworzą więc własny świat często pełen przemocy,zależności. To najtrudniejsze ze śledztw z którym przyszło się zmierzyć Winterowi - nikt nie chec mówić, nikt nie chce współpracować, a ciktórzy mogliby coś wnieść znikają lub są nieuchwytni.Po tej lekturze cieszę się, że mieszkam we własnym i spokojnym kraju

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poprzedni tom był całkiem niezły ale ten znowu jest tylko przeciętny. Temat o uchodźcach i problemach jakie niektórzy z nich stwarzają aktualny ale jakoś ciężko się czyta. Doczytałam chyba z sympatii do głównego bohatera Erika Wintera. Podoba mi się, że ma poukładane życie prywatne ale to kryminał a nie książka obyczajowa i trochę za dużo jest informacji o tym. Jakoś autor nie może rozwinąć skrzydeł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poprzedni tom był całkiem niezły ale ten znowu jest tylko przeciętny. Temat o uchodźcach i problemach jakie niektórzy z nich stwarzają aktualny ale jakoś ciężko się czyta. Doczytałam chyba z sympatii do głównego bohatera Erika Wintera. Podoba mi się, że ma poukładane życie prywatne ale to kryminał a nie książka obyczajowa i trochę za dużo jest informacji o tym. Jakoś autor nie może rozwinąć skrzydeł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)