Inne wydania:
Debiut literacki wielkiego pisarza.
Nagi sad to przejmująca opowieść o miłości ojca i syna. To miłość wyrażana w milczeniu, domysłach, drobnych gestach i nieustannym poszukiwaniu siebie nawzajem. To relacja najbliższych sobie osób, w której syn próbuje sprostać marzeniom ojca.
Bohater wykształcony w mieście, a pochodzący ze wsi, usiłuje na powrót się odnaleźć w krainie swojego dzieciństwa i młodości. W świecie najbliższym natury, a zarazem świecie najprostszych i najgłębszych związków między ludźmi.
Na motywach powieści powstał nagradzany i popularny film Przez dziewięć mostów, który otrzymał m.in. „Złotą Pragę” (Grand Prix na festiwalu telewizyjnym w Pradze) w 1972 roku.
Scenariusz filmu napisał sam Wiesław Myśliwski.
Wiesław Myśliwski jest autorem dwukrotnie uhonorowanym Nagrodą Nike (Widnokrąg w 1997 roku i Traktat o łuskaniu fasoli w 2007). Jego utwory były wystawiane na scenach teatrów, a także w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia, jak również filmowane (Przez dziewięć mostów, Pałac, Klucznik, Kamień na kamieniu). Najnowsza powieść Wiesława Myśliwskiego, Ucho Igielne (2018), to poruszająca medytacja nad ludzkim losem, pamięcią i historią.
Informacje dodatkowe o Nagi sad:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2020-01-29
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 192
POLECANA RECENZJA
NAGI SAD
Wiesław Myśliwski już bardzo dawno temu zdobył grono wiernych czytelników. Swoim niepowtarzalnym stylem zjednał sobie serca wszystkich tych, którzy w książkach poszukują czegoś więcej niż tylko paruset stron zadrukowanych banałami. W tym roku wydawnictwo "Znak" wznowiło, w przepięknej oprawie, debiutancką powieść tego autora zatytułowaną "Nagi sad". Powieść ta jest hołdem syna złożonym ojcu. I to hołdem najpiękniejszym, bo ze słów utkanym. Główny bohater, sam będący już w podeszłym wieku, wraca pamięcią do czasów...
więcej
Kup książkę Nagi sad
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Nagi sad - opinie o książce
Wiesław Myśliwski zdaje się następcą Reymonta. Świadomym czy nie - porównanie nasuwa się samo. Bo choć właśnie o Reymoncie zwykło się mówić, że jest piewcą polskiej tradycyjnej wsi, to autor "Nagiego sadu" i "Kamienia na kamieniu" niewiele - o ile w ogóle - mu ustępuje. A dokładniej - twórczość Myśliwskiego zdaje się kontynuacją dzieła Reymonta.
W "Nagim sadzie" pojawia się jednak nowa jakość.
Jest nią przede wszystkim bohater - u Reymonta właściwie zbiorowy, z bardzo archetypicznymi głównymi postaciami. W pierwszej powieści Myśliwskiego to mężczyzna, a dokładniej - syn. Bo o relacji syn - ojciec jest ta opowieść. Właśnie tak, opowieść syna.
Forma wspomnień nadaje rys całej powieści - poznajemy wydarzenia niechronologicznie, bez żadnego związku przyczynowo-skutkowego. Widzimy obrazy tego, co akurat bohaterowi dyktuje pamięć. Będą to, oczywiście, wspomnienia z dzieciństwa, w tym - najsilniejsze, przywołujące niedzielny rytuał ojca czytającego gazetę i przyglądającego mu się syna. Rytuał kończy się w momencie, gdy ojciec zostaje zdemaskowany jako nieumiejący czytać. Wiele lat później role się odwrócą - wykształcony na nauczyciela syn będzie wieczorami czytał swemu tacie.
Znamienne dla głównego bohatera jest to, że na wieś wraca po dłuższej nieobecności. Kształci się w mieście, a oderwanie się od rodziny, od wsi, i powrót do niej pozwala mu uzyskać nową perspektywę, spojrzeć szerzej na swoje relacje z rodzicami. Tak, bo matka w "Nagim sadzie" też występuje - jest jednak cicha, niemal niezauważalna. Ma swój moment chwały - gdy jej jedyne, niedawno urodzone dziecko choruje, idzie boso przed siebie z niemowlakiem w ramionach, by przejść przez dziewięć mostów. Według wierzeń ludowych to jedyny sposób, by dziecko wyzdrowiało.
I ta opowieść jest środkiem powieści - do niej historia zmierza i od niej się zaczyna.
Powieść zatem nie ma fabuły, jest tylko pewna klamra spinająca wspomnienia narratora. Opowieść snuje się niespiesznie - tak, jakby była opowiadana zasłuchanym słuchaczom przy pykającej fajce. I ma tyle uroku, ile zapamiętane z dzieciństwa opowieści dziadka przy ognisku.
A ja takie historie zawsze uwielbiałam.
Jest to książka o miłości między ojcem a synem. Nie da się tej książki pochłonąć. Trzeba się nią powoli delektować. każdą stroną, każdym słowem. Bardzo wzruszyła mnie scena ojca przychodzącego pod szkołę syna, aby tylko być blisko niego, aby go zobaczyć choć przez chwilę. Bycie blisko, milczenie, wspólne czytanie książek to przejawy miłości. Miłości prostej,szczerej bezgranicznej. piękna książka!
Klasyka. Literatura piękna. Arcydzieło, które porusza każdą strunę ludzkiej duszy. Niezwykle poruszająca lektura każe nam się zastanowić nad ... No właśnie, nad czym? Nad tym czym jest ojciec? czym jest syn? czym jest człowiek? Książka jest opowieścią o relacjach syna i ojca. Relacjach trudnych, wydawać by się było że chłodnych, a jednak pełnych ciepła i miłości. Kiedy uczucie wypełnia każdą komórkę naszego ciała, nie trzeba go wyrażać słowami. Każdy nasz gest jest wtedy pieśnią miłości i oddania. Ci, których kochamy, nie umierają nigdy - zostają we wspomnieniach i w naszych wyobrażeniach. Bardzo dobra książka pisana językiem, który się czyta bez pośpiechu, delektując się każdym słowem, rozmyślając nad każdym akapitem.
Typowy (i jakże ostatnio rzadki) przykład literatury PIĘKNEJ. To nie jest książka do szybkiego czytania. Ale każde słowo ma tam swoje miejsce. Każde zdanie to złota myśl. Piękna książka. Dla tych, którzy lubią wykwintne potrawy, którymi człowiek delektuje się długo i powoli. Jeśli ktoś preferuje fast foody, książka może mu nie smakować. Jej smak nie jest oczywisty, wyraźny, nie syci, ani nie przesyca, jak hamburger czy kanapka drwala. Smaku trzeba się dopiero doszukać. Miejscami bywa gorzka, słona, niektórych smaków trzeba się dopiero uczyć. Ale... czasem warto zwolnić tempo i wyjść ze swojego literackiego McDonalda ;)
Dla mnie chyba najpiękniejsza z książek Myśliwskiego.
Piękna książka o miłości ojca do syna i odwrotnie. Temat bardzo rzadko spotykany w literaturze, gdzie chyba częściej mowa jest o relacjach matczynych.Wzruszające sceny o pożyczeniu przez ojca najpiękniejszego konia od dziedziczki, gdzie opłatą jest kilka dni pracy u niej, tylko po to, by z dumą przywieźć syna ze szkoły; czytaniu przez analfabetę gazety do góry nogami, by zachędzić syna do nauki czytania; czy wyprawa przez "siedem mostów" jako ostatnia nadzieja na uzdrowienie jedynaka z suchot. Wspaniała lteratura. Pierwsza powieść Myśliwskiego. Zastanawiam sie tylko, czy losy jedynaka z tej książki zawierają elementy autobiograficzne? Czy losy Myśliwskiego przedstawione są w jednej z dwóch innych pięknych powieści "Kamień na kamieniu" lub "Widnokrąg"?
