Moulin Rouge
Pierre La Mure

,,Nikt chyba tak nie pragnął żyć jak on, a nigdy nie zaznał życia." Młodziutki Henri de Toulouse-Lautrec w ciszy słonecznego, wrześniowego popołudnia 1872, maluje portret swojej ukochanej matki. Z pierwszych rozdziałów utworu bije ciepło domowe, pokój, atmosfera sielanki. Sielskie życie hrabiny i jej syna widzimy jakby zza firanki delikatnie unoszonej przez wiatr. Młody Henri leniuchuje, zajmuje się wszystkim tym, czym młodzi chłopcy w zamożnych domach rodzin o arystokratycznych korzeniach. Życie płynie w błogiej atmosferze a czas mija na obserwowaniu służby przy pracy i otoczenia drogiego sercu domowników. Już od początku dostrzegamy bezbrzeżną miłość Henryka do matki, tęsknotę i zafascynowanie wiecznie nieobecnym ojcem. W dalszej części obserwujemy Henryka uczęszczającego do szkoły w Paryżu, upadek podczas którego łamie nogę, długą rehabilitacje i kolejny wypadek. Młodemu chłopcu ciężko dostosować się do nowej sytuacji, a ból fizyczny dopełniany jest przez psychiczny - trudno młodzieńcowi oglądać cierpienie ukochanej matki. Wkrótce młody chłopak kochający malowanie przechodzi kryzys wiary, matka próbuje zachęcić go do znalezienia jakiejś rozrywki - ,,książki są wiernymi przyjaciółmi i źródłem trwałego szczęścia" - mówi. Henryk jednak nie poddaje się, chce malować i ostatecznie trafia do szkoły i pracowni pod czujne oko Rachou. Bezwstydny i pełen opiumowego dymu Paryż, jego upadek moralny, podejrzane miejsca, wybitni mieszkańcy, imigranci - wszytko to bez reszty pochłania młodego artystę, który pranie stać się częścią tego tętniącego życiem miasta. Henryk uosabia ducha paryskiej bohemy, odwiedza lokale o zachwianej reputacji, pije wszystko i z wszystkimi, popada wkrótce w alkoholizm. Wciąż szuka miłości, chociaż świadom jest swojej brzydoty i kalectwa. W utworze jesteśmy również świadkami rozmowy Toulouse-Lautreca z Zidlerem, który pragnie otworzyć w paryskiej dzielnicy Montmartre lokal rozrywkowy - ,,połączenie kawiarni, Sali tańca i burdelu", który chce nazwać Moulin Rouge. Henri tłumaczy Zidlerowi, że plakat który zachęca do odwiedzin jest wręcz niewidoczny i ginie na ulicach Paryża (dziewczyna siedząca na ośle głupio się uśmiecha i pokazuje łydki). Tak powstaje pomysł, że to właśnie on stworzy afisz promujący ten przybytek. Książka ta jest nie tylko zbeletryzowaną biografią wybitnego malarza, ale i historią cierpienia, wiecznego poszukiwania i odtrącenia. Fascynuje językiem, stylem, zadymionym i grzesznym Paryżem i jego barwnymi mieszkańcami. Przede wszystkim wyciska szczere łzy nad losem biednego artysty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fantastyczna!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Genialna biografia przybliżająca nie tylko postać samego Toulouse-Lautreac, ale i całego światka XIX paryskich malarzy. Szczerze polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)