Morderstwo w zaułku
Agatha Christie

Agata Christie po raz kolejny popisałała się swoim kunsztem, a jej dzieło (kilka opowiadań) zostało zebranych i tak powstało "Morderstwo w zaułku". W skład książki wchodzą cztery opowiadania:

Morderstwo w zaułku Niewiarygodna kradzież Lustro nieboszczyka Trójkąt na Rodos

Każdy z nich prezentuje zupełnie inną fabułę, przedstawiającą ciekawą i wbrew pozorom niezwykłą zagadkę, ukazuje także fakt, że nie zawsze potrzeba morderstwa, aby powstała ciekawa historia. W niektórych z opowiadań pojawia się znany i bardzo lubiany detektyw Herkules Poirot, sławny Belg mający wielkie mniemanie o sobie, jednakże jest ono w pełni zasłużone.

Pierwsze opowiadanie koncentruje się na dość niezwykłym samobójstwie młodej, ładnej kobiety, która jest o krok od zamążpójścia. Uwagę Poirota, jak zwykle przyciągają drobiazgi, które rzucają na sprawę trochę inne światło. Policja rozpoczyna śledztwo. Jest wiele potencjalnych podejrzanych, współlokatorka, gosposia, mąż, narzeczony czy podejrzany mężczyzna, który odwiedził dziewczynę przed śmiercią. Co tak naprawdę się stało?

" - Halo? Halo?

- Halo, czy to ty, Poirot?

- Oui, c'est moi.

- Tu Japp. Pamiętasz, jak wracaliśmy ostatniej nocy przez zaułek Bardsley Gardens?

-Tak.

-Rozmawialiśmy o tym, że fajerwerki, petardy i inne wybuchy zagłuszyłyby odgłosy strzału.

- Oczywiście.

- Mamy samobójstwo. Pod numerem czternasty. Zabiła się młoda wdówka, niejaka pani Allen. Idę tam właśnie. "

Niewiarygodna kradzież, opisuję kradzież pewnych niezwykle ważnych dokumentów, które mogą zaważyć na losach wojny. Do miejsca, gdzie przekazywane będą te plany, zaproszona zostaje kobieta, podejrzana o szpiegostwo. Właściciele domu chcą przyłapać ją na gorącym uczynku i oddać władzą, jak na ironie kradzież odbywa się, ale złodzieja nie przyłapano, a tajne dokumenty zaginęły. Kto mógł je ukraść, czy to pani szpieg, czy któryś z innych gości, przebywających w domu.

" -Chwileczkę, Carlie. Zapomniałeś o najważniejszym.

-Proszę mi wybaczyć milordzie.

-O najnowszych planach bombowca...

Sekretarz spojrzał badawczo.

-Są na samym wierzchu.

-Nie ma ich tu.

-Ależ sam je tam położyłem.

-Sam zobacz.

"Lustro nieboszczyka" to dość zaplątana historia, która znów zostaje rozwiązań tylko dzięki staraniom Herkulesa Poirota. Gdy pewien bogaty i ekscentryczny biznesmen, pisze do niego list, w którym wręcz rozkazuje mu przybycie, mały Belg czuje się lekko zmieszany, ale w końcu postanawia przybyć do rezydencji lorda. Na miejscu zostaje wplątany w pewną aferę i dowiaduje się o samobójstwie gospodarza domu. Nikt nie wierzy, że bogacz tak łatwo odebrał sobie życie, jednak podejrzanych brak, a policja zamyka śledztwo, mimo to Herkules, któremu cała ta sytuacja nie pasuje, postanawia wyjaśnić sprawę tajemniczego samobójstwa.

"

Szanowny panie,

Zaistniała sprawa, która wymaga załatwienia z wielką delikatnością i dyskrecją. Słyszałem o panu dużo dobrego i zdecydowałem się powierzyć panu ten problem. Mam podstawy, by sądzić, że padłem ofiarą oszusta, lecz z powodów rodzinnych nie mogę zwrócić się do policji. Podjąłem już pewne kroki, ale konieczny jest pański przyjazd natychmiast po odebraniu telegramu. Będę zobowiązany, jeśli nie będzie pan odpisywał na ten list.

Z poważaniem

Gervase Chevenix-Gore "

Na wyspie Rodos, na wakacjach Herkules Poirot, zostaje wplątany w miłosną grę, która kończy się tragicznie. Zazdrość, kłamstwa i wyrachowanie sprowadzają niektórych na bardzo niebezpieczną drogę, z której często nie da się zejść.

"Oczy Poirota spoczęły w zamyśleniu na Valentine Chantry. Pomyślał, że nie jedna kobieta czyniła taką samą uwagę."

Uważam, że książka ta jest bardzo interesująca i dobrze napisana, a wyjaśnienia zagadek są tak odmienne, że tylko osoby o naprawdę nieszablonowym myśleniu, są w stanie je odgadnąć. Jednakże tak jak wszystko ma ona swoje minusy, opowiadania jak dla mnie są zbyt krótkie, aby można było się wczuć w historię i towarzyszyć sławnemu detektywowi w ich rozwiązywaniu. Myślę również, że dla osób bardziej zaznajomionych z książkami Agaty Christie, niektóre mogą zacząć przypominać czytane już wcześniej. Może to czasem zepsuć przyjemność z czytania, jednakże historie wymyślane przez tę pisarkę to tak niesamowite, że jest to tylko drobny szczegół.

     

      

       

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To zbiór opowiadań, które łączy jedna postać - Hercules Poirot. W tytułowej zagadce mały Belg wraz ze swym przyjacielem, inspektorem Jappem, będzie musiał rozstrzygnąć sprawę mało wiarygodnego samobójstwa. W drugiej opowieści Niewiarygodna kradzież główny bohater odpowie na pytanie, kto chciał skompromitować lorda, kradnąc dokumenty państwowe? W Lustrze nieboszczyka,opowiadaniu liczącym sto stron, przenosimy się do domu bogatego, lecz nieco ekscentrycznego arystokraty. Natomiast w ostatnim i najkrótszym opowiadaniu Trójkąt na Rodos dowiemy się, do czego może doprowadzić fascynacja zamężną kobietą. 

Książka przepełniona jest niesamowitymi opowieściami, obfitującymi w nagłe zwroty wydarzeń. Wszystko się może zdarzyć. Każda historia ma drugie dno, które jest mało widoczne, a o którym dowiemy się dzięki bystremu umysłowi małego Belga. 

Niewątpliwą zaletą jest to, że te opowiadania możemy przeczytać na raz lub możemy sobie zrobić odpoczynek między nimi. To idealne rozwiązanie dla zapracowanych lub zajętych. 

Są tu także pewne minusy. Christie napisała wiele więcej ciekawszych kryminałów, z czego opowiadanie Niewiarygodna kradzież jest łudząco podobne do wcześniej napisanego zbioru kryminałów Wczesne sprawy Poirota. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo przypadły mi do gustu opowiadania pani Christie. Podoba mi się sposób narracji i bystry bohater. Lubię błąkać się po kolejnych nowych sprawach Poirota i być jego uczennicą - niezwykłe ile my, zwykli śmiertelnicy, przeoczamy, jak gubimy się między prawdą a kłamstwem. Chętnie sięgnę po kolejne utwory autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Królową Kryminałów - od kilku już lat - jest dla mnie Agatha Christie. Dlaczego? Otóż jej książki są dla mnie wciąż nieprzewidywalne, może nie wszystkie, ale znaczna większość. Mimo znajomości tylu historii, autorka potrafi tak pokierować akcją, że nie potrafię być detektywem doskonałym i odgadnąć "kto zabił". Zwykle muszę czekać na finał historii i wtedy dopiero uderzam dłonią w czoło... Tym razem sięgnęłam po zbiór czterech opowiadań pod zbiorczym tytułem "Morderstwo w zaułku". Po przeczytaniu pierwszego z nich - pod tym samym tytułem - pomyślałam, że to chyba wynik słabszego dnia autorki, gdyż opowiadanie nie przypadło mi do gustu. Bałam się trochę, iż kolejne będą równie słabe, ale na szczęście to tylko dobrego początki! A dlaczego początkowe opowiadanie nie wywołało u mnie emocji, które zwykle towarzyszą mi podczas czytania kryminałów? Otóż historia jest podobna do kilku już przeze mnie czytanych z powodu rozważań czy ofiara popełniła samobójstwo i zostało ono upozorowane na morderstwo czy też może było to morderstwo i tylko pozornie wygląda jak samobójstwo. A kto nie żyje? W piętrowym domu mieszkają dwie młode kobiety, współlokatorki: Barbara Allen oraz Jane Plenderleith. Z uwagi na dzień Guya Fawkes'a i pokaz fajerwerków nikt z sąsiadów nie usłyszał strzału a kiedy rankiem następnego dnia z wizyty na wsi powróciła panna Jane, okazało się, że to Barbara zginęła od strzału w głowę. Drzwi były oczywiście zamknięte, denatka nie miała problemów, cieszyła się zaręczynami z parlamentarzystą - Charlesem Lavertonem-Westem. Śledztwo prowadzi inspektor Japp a nieocenioną pomocą służy mu oczywiście Hercules Poirot. Jaki będzie wynik dochodzenia? Czy Barbara miała jednak powód, by odejść z tego świata? A może to jednak było morderstwo? Wynik dedukcji Poirota jest zaskakujący. Agatha Christie stopniuje czytelnikowi napięcie w książce powoli, gdyż drugie z opowiadań - "Niewiarygodna kradzież" - jest znacznie lepsze niż pierwsze. Autorka przenosi nas w świat polityki, zamożności oraz tajemnic wagi państwowej. Lord Charles Mayfield zaprasza do swojego domu kilkoro gości, którzy z pozoru miło spędzają czas grając w karty, czytając książki i prowadząc ciekawe dyskusje. Jednak późnym wieczorem dochodzi do zuchwałej kradzieży - z biurka lorda znikają bowiem plany najnowszego bombowca. Sprawa jest na tyle poufna, iż zostaje zawezwany Hercules Poirot. Przecież policja ani rządy innych państw nie mogą dowiedzieć się, co stało się przedmiotem kradzieży. Kto jest winny w tej sprawie? Czy może podejrzewana o szpiegostwo na rzecz Niemiec pani Vanderlyn? A może asystent lorda? Możliwości jest kilka a rozwiązanie jak zwykle zbyt trudne, by odgadnąć przed finałową przemową detektywa Poirota... Zdecydowanie najlepszą historię poznajemy w opowiadaniu o dość niepozornym tytule "Lustro nieboszczyka". Jest ono długie i idealnie wpasowuje się w twórczość autorki: genialnie poprowadzona akcja, świetna charakterystyka bohaterów, doskonała analiza wydarzeń oraz fantastyczny finał. Ale czas napisać trochę o wydarzeniach... Hercules Poirot zostaje wezwany przez Gervase'a Chevenix-Gore'a, który żąda wręcz jego natychmiastowego stawiennictwa w swoim domu. Starszy człowiek podejrzewa bowiem, iż ktoś go oszukuje a nie może tej sprawy powierzyć policji. Jednak gdy detektyw dociera na miejsce, okazuje się że sir Gervase nie żyje. W zamkniętym na klucz gabinecie wszystko wskazuje na samobójstwo, ale przecież tam gdzie pojawia się Poirot nie ma opcji "samobójstwo". Kto zatem jest podejrzany? Komu zależało na śmierci starszego ekscentryka? Może testament, którego Chevenix-Gore nie zdążył podpisać naprowadzi Herculesa na właściwy trop? Na koniec tak zwana "wisienka na torcie", czyli "Trójkąt na Rodos". To najkrótsze chyba opowiadanie Christie, które czytałam, ale wcale z tego powodu nie gorsze. To wprost niesamowite jak w tak małej objętości tekstu można umieścić intrygę, romans oraz śmierć. Wszak nie na darmo to Królowa Kryminału. Każdy człowiek potrzebuje urlopu, nawet Poirot. By uniknąć tłumów, nowych spraw, a także możliwości napotkania znajomych, detektyw postanawia wypoczywać w październiku na wyspie Rodos. Wśród nielicznych turystów dochodzi jednak do konfliktu. Urocza i władcza Valentine Chantry swoją uwagę kieruje nie w stronę swego - kolejnego już zresztą - męża Tony'ego, lecz ku zauroczonemu nią Douglasowi Goldowi. Pani Marjorie Gold czuje się odrzucona i próbuje ukryć zażenowanie wybrykami swojego męża przed innymi urlopowiczami. Sielski obrazek i spokojny klimat zostają zaburzone przez nagłą śmierć jednego z urlopowiczów. Kto i dlaczego umiera? Czy był to przypadek czy działanie celowe? Jakie znaczenie miał tutaj romans? I czy na pewno czytelnik zauważył to co powinien? Nie sądzę :) Jako zagorzała zwolenniczka kryminałów a szczególnie Agathy Christie nie zamierzam rozpisywać się nad jej kunsztem pisarskim. Dlaczego? Napisałam już w tej recenzji mnóstwo słów, które opisują książkę i przekonują do jej przeczytania. Zamiast tracić czas na czytanie tego, że to niesamowita lektura i niezwykły łamacz szarych komórek, po prostu po nią sięgnijcie, bo naprawdę warto. Zostaniecie zaskoczeni, wyprowadzeni w pole i wbici w fotel! Ogromnie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie przyjemniejsza formuła niż w Detektywach miłości - mniej, za to dłuższych opowiadań, pozwalających lepiej wczuć się w klimat historii i podelektować się zbrodnią.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)