Moje życie bez ciebie
Anna Wysocka –, Kalkowska

Kupiłam tę książkę z banalnego powodu - część akcji dzieje się w moich rodzinnych okolicach. Zazwyczaj w tego typu książkach główne bohaterki jeżdżą na Mazury lub Podlasie. Tym razem miła odmiana;) Dodatkowo dowiedziałam się, że jest to książka o nadziei, a tej jak wiadomo, nigdy w życiu za dużo, bo przydać może się zawsze. I jeszcze jedno - piękna okładka. Oczekiwałam więc pewnej terapeutycznej treści. Rzeczywiście, głównym motywem książki, to odzyskanie nadziei oraz powrót do świata po utracie ukochanego człowieka. Fabuła dotyczy młodej wdowy, która kilka lat wcześniej wbrew woli rodziców wyszła za mąż za (szczęśliwie) zamożnego mężczyznę. Wbrew wszystkiemu małżeństwo okazuje się bardzo szczęśliwe a uczucie prawdziwe i silne. Niestety w wyniku wypadku główna bohaterka traci męża. W życie Agaty wchodzimy w momencie jej wyłączenia się z życia, głębokiej żałoby i podczas przechodzenia przez nią terapii, gdy nie dostrzega ona obok siebie nic, oprócz swojego cierpienia. Powoli i małymi krokami, dzięki ludziom pełnych ciepłych uczuć wobec niej i ich wsparcia, bohaterka wraca do życia i zaczyna dostrzegać, że ma po co żyć. Częściowo dzięki pobytowi na pięknej wsi, który pozwala jej na oderwanie się od swojej żałoby. Książka nie działa jednak terapeutycznie. Jest momentami wzruszająca, uroniłam niejedną łzę, ale chwilami robiło się naiwnie i infantylnie - i nie piszę tego w negatywnym znaczeniu: potrzebuję przecież również tego. Agata jest szczęśliwie dobrze sytuowaną wdową i może pozwolić sobie na wyłączenie się na pewien czas z życia. Książka jest ciepła, klimatyczna, rzeczywiście jest o odzyskaniu nadziei i o tym jak życie potrafi zaskakiwać. Tutaj autorka trochę przesadziła, bo zrobiła się troszkę "Moda na sukces", ale było to, jak się domyślam, celowe. Mogę szczerze polecić tę optymistyczną książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Siedziałam tak w bezruchu, wpatrzona w jeden punkt i chociaż bardzo chciałam coś zaplanować, to zwyczajnie nie mogłam. O dziwo tym razem nie płakałam, może już nie miałam czym. Może wylałam już tyle łez, że wyczerpałam wszystkie limity. Niczego nie byłam pewna i wszystko wydawało mi się teraz pozbawione sensu." "Moje życie bez ciebie" to druga książka autorki, którą miałam przyjemność przeczytać. Jest powieścią bardzo emocjonującą, refleksyjną, pełną pozytywnych uczuć, przepełnioną niesamowitymi zdarzeniami w życiu bohaterów oraz przepięknymi opisami odwiedzanych miejsc. Książka opowiada przede wszystkim o życiu po stracie ukochanej osoby, o radzeniu sobie z utratą, przyjaźni, miłości, tęsknocie oraz poszukiwaniu nowej drogi prowadzącej do pełni szczęścia. Agata w wieku osiemnastu lat poznała na molo w Sopocie Tomasza, który był od niej o piętnaście lat starszy. Spędzili razem dwa tygodnie, po których kobieta postanowiła wyjechać z nim do Warszawy. Połączyło ich gorące uczucie, prawdziwa miłość. Jej rodzice nie byli zadowoleni z takiego obrotu sprawy, tym bardziej, że Agata jeszcze uczęszczała do szkoły. Ponadto uważali, że Tomasz jest dla niej zbyt dojrzały i pewnie chciała z nim być ze względu na to, że jest bogatym człowiekiem. Trzy lata później wzięli ślub. Byli wówczas bardzo szczęśliwi. Agata zajmowała się malowaniem obrazów i prowadzeniem własnej galerii, a Tomasz mnóstwo czasu spędzał w firmie odziedziczonej po ojcu. Jednak pewnego dnia świat Agaty się zawalił, jej mąż zginął w wypadku samochodowym. Jedynym dla niej wsparciem była Wiktoria - przyjaciółka, a zarazem siostra Tomasza. Agata nie potrafiła poradzić sobie z utratą największej miłości swojego życia. Straciła sens życia, przestała malować, nie odwiedzała firmy, którą przejęła w spadku po mężu i która zapewniała jej byt do końca życia. Zamieszkała u Wiki. Któregoś dnia w parku zgubiła apaszkę, otrzymaną w prezencie od Tomasza. Bardzo długo płakała, to była ostatnia rzecz, jaką sprezentował jej ukochany. Okazało się, że znalazła ją starsza kobieta - Anna - właścicielka kawiarni "Czekoladeria Nadziei". Zaproponowała Agacie wspólny wyjazd do przeuroczego domku w miejscowości Pogódki, mieszczącej się niedaleko domu rodzinnego Agaty. Kim okaże się być Anna ? Czy Agata skorzysta z jej zaproszenia dotyczącego pobytu w Pogódkach ? Czy Agata odwiedzi po latach rodziców i naprawią wzajemne relacje ? Czy kobieta wróci do malowania oraz do pracy w firmie zmarłego męża ? Kto okaże jej wsparcie i z kim się zaprzyjaźni ? Czy będzie potrafiła zacząć życie od nowa ? Czy odnajdzie jeszcze miłość i szczęście ? Jak potoczą się losy Agaty ? "Chcę pamiętać o Tomaszu każdego dnia i chcę na niego czekać, bo wiem, że i on na mnie czeka ... że jest gdzieś tam i coś do mnie mówi." Książki traktujące o utracie bliskiej, ukochanej osoby nie są łatwe i zazwyczaj przepełnione bólem. Bowiem, jak poradzić sobie ze śmiercią człowieka, tym bardziej, że nastąpiła nagle i niespodziewanie ? Nie można wymazać z pamięci przeszłości, wspólnie spędzonych chwil, cudownych wspomnień, planów na przyszłość. Ponadto nie można zmusić swojego serca, aby przestało kochać. Agata i Tomasz tworzyli udany związek, a następnie szczęśliwe małżeństwo. Łączyła ich piękna i prawdziwa miłość. Rozumieli się bez słów, uwielbiali spędzać ze sobą czas, czuli się razem bezpiecznie, obdarzali się szacunkiem. Wytworzyła się między nimi silna więź, która pozwoliła im przetrwać w trudnych momentach. Nawet wtedy, gdy rodzice Agaty wygłaszali swój sprzeciw wobec jej przeprowadzki do Warszawy i związania się z człowiekiem dużo od niej starszym i bogatym. Szczególnie matka Agaty okazywała swoja dezaprobatę, a następnie wyrzuciła córkę z domu. Agata zerwała zatem z nimi kontakt, nawet nie poinformowała ich o śmierci męża. Jedynym wsparciem była dla niej Wiktoria. Z czasem poznawała kolejne osoby, które jej nie oceniały, a ofiarowały swą przyjaźń i pomoc, a także motywowały do działania i zachęcały do otworzenia się na nowe życie. Uwielbiam książki treściwe, z wartką akcją, bez wymuszonych i zbędnych opisów. Powieść "Moje życie bez ciebie" jest przepełniona pięknymi i niesamowitymi odczuciami. Czytając ją, przeżywałam wszystkie emocje poszczególnych bohaterów, których pokochałam od samego początku. Miałam nieodparte wrażenie, jakbym uczestniczyła w ich życiu i to było cudowne. Książka dostarcza mnóstwo pozytywnych i ciepłych uczuć, wzrusza, wywołuje uśmiech na twarzy, ale przede wszystkim emanuje szczęściem, pomimo ukazanej historii. Ponadto daje nadzieję i wiarę w lepsze jutro oraz uświadamia, że należy czerpać przyjemność i radość z każdej chwili, z każdego dnia. Pokazuje, że trzeba przeżywać życie powoli, delektować się nim, a nie wiecznie się spieszyć i biec, bo wówczas można coś ominąć, przeoczyć, tym samym nie pozwalając na dostrzeżenie tego, co najważniejsze, czyli miłości, która jest na wyciągnięcie ręki. Reasumując, "Moje życie bez ciebie" to piękna, wartościowa, życiowa i pełna głębokich myśli książka, po którą warto sięgnąć. Czytanie jej było dla mnie ogromną przyjemnością. Poza tym nie spodziewałam się takiego zakończenia, po prostu mnie zaskoczyło. Powieść ta na pewno na długo pozostanie w moim sercu i pamięci i zapewne jeszcze do niej wrócę. "Moje życie bez ciebie jest przepełnione tęsknotą, ale nie jest samotne. Moje życie bez ciebie jest niepełne, ale nie jest puste. Bardzo bym chciała poczuć, że moje życie bez ciebie może być szczęśliwe, na razie bywa radosne. Często wielu rzeczy nie jestem pewna ... może coś powinno się zdarzyć, coś, co dałoby mi pewność." Serdecznie polecam ! http://wielbicielka-ksiazek.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Śmierć bliskiej osoby jest bardzo traumatycznym doświadczeniem. Każdy z nas przeżywa to inaczej, jedni popadają w depresję, inni próbują żyć dalej i chcą jak najszybciej zapomnieć, jeszcze inni z kolei przyjmują to do wiadomości i na tym się kończy. Nikt, nigdy nie będzie przygotowany na śmierć bliskich, choćby nawet była to osoba, która długo choruje i cierpi. Aczkolwiek inaczej radzimy sobie z wiadomością o odejściu osoby, która chorowała od dłuższego czasu, a inaczej gdy ta śmierć pojawia się nagle. Śmierć w wypadku samochodowym niesie ze sobą ogromny szok. No bo, jak to, dzisiaj rano widzieliśmy się, a wieczorem okazuje się, że już nigdy nie spojrzymy sobie w oczy. Kiedy umiera człowiek młody, z którym planowało się spędzić resztę życia, mieć z nim dzieci, a potem zestarzeć się i przyglądać się dorastającym wnukom, to odczuwamy ogromną pustkę, której towarzyszą setki pytań: dlaczego?

 

„Kiedy umiera człowiek, z którym miało się spędzić życie, to czy wówczas ta druga istota na ziemi nie powinna mieć wyboru, czy chce nadal zostać tu na ziemi? Czy nie powinna mieć przyzwolenia, by poszybować w chmury, złapać ten odchodzący kawałek duszy i móc zadecydować? Czy życie nie powinno na chwilę przystanąć? Czy świat nie powinien wstrzymać oddechu?”. str. 5

 

Mąż Agaty, głównej bohaterki zginął w wypadku samochodowym. Śmierć męża zabrała jej jakąś cząstkę siebie, a wspomnienia, które często wracają, nie dają jej spokojnie żyć i zapomnieć. Czy kobieta będzie zdolna na nowo poukładać sobie życie i zacząć wszystko od nowa z zupełnie innym mężczyzną?

 

„Przecież on nie może już mówić, Tomasz umarł, odszedł, zamilkł. - Milczenie też może być dialogiem”. str. 32

 

W książce poznajemy losy Agaty, która w wieku 18 lat poznała bardzo wpływowego mężczyzną, o 15 lat starszego. Po trzech latach znajomości i jednocześnie wielkiej miłości postanowili się pobrać. Nikt z bliskich Agaty (w szczególności matka) nie popierał tego związku. Nie akceptowali Tomasza, dlatego nie utrzymywali z córką i zięciem kontaktów. Twierdzili, że dziewczyna jest młoda, nie wie, co to miłość i, co najważniejsze zależy jej tylko na pieniądzach mężczyzny. Mylili się! Agatę i Tomasza połączyła prawdziwa miłość, która niestety nie trwała długo, bowiem Tomasz zginął w wypadku samochodowym. Na Agatę spada to, jak grom z jasnego nieba, nie może sobie z tym poradzić, a jedyna osoba, z którą utrzymuje kontakt i która się o nią martwi, to jej szwagierka, a zarazem przyjaciółka Wiktoria. Wkrótce potem, otrzymuje również pomocną dłoń od pewnej starszej kobiety o imieniu Anna.

 

„(…) kiedy dwie dusze scalą się, to gdy jedna z nich musi odejść, ta druga opiekuje się nią, dopóki osamotniona dusza znowu ma siłę rozwinąć skrzydła”. str. 19

 

Autorka ukazała, że czasami zupełnie obcy człowiek, napotkany w życiu staje się dla nas ważniejszy i daje więcej wsparcia jak własna rodzina. A obca kobieta może stać się przyjaciółką i matką, bez której człowiek nie wyobraża sobie życia. Natomiast brak akceptacji i wsparcia ze strony najbliższych może nieść ze sobą mnóstwo konsekwencji.

 

„(…) to, co zsyła nam życie, jest do czegoś potrzebne”. str. 69

 

Bohaterowie są cudownie nakreśleni, ich uczucia są bardzo wyczuwalne. Każda z postaci jest różna, każda odzwierciedla zupełnie inne emocje, ale wszystkie są jak żywe osoby, które mogą mieszkać tuż obok nas. Główna bohaterka jest tą smutną postacią, ale jej profil psychologiczny jest nakreślony doskonale. Dzięki niej czytelnik dostrzega, żeby nie oglądać się za siebie i pomimo wiejącego wiatru prosto w oczy na życie spojrzeć inaczej i wierzyć, że los się w końcu odmieni. Wika jest tą, którą dosłownie rozsadza energia i czuć to z każdego wypowiedzianego przez nią zdania, jest to bohaterka dzięki, której na mych ustach gościł uśmiech. Przez umieszczenie w książce tak pozytywnie zakręconej postaci, autorka nieco rozładowała napięcie, które towarzyszy tematowi śmierci bliskiej osoby. W książce znajdzie się jeszcze wielu, wielu barwnych bohaterów, ale nie będę tutaj więcej zdradzać.

 

„To, co najważniejsze… zabieramy w naszych sercach”. str. 77

 

W Moje życie bez Ciebie, jest mnóstwo zaskakujących zwrotów akcji i nigdy nie spodziewałabym się takiego zakończenia, jakie zaserwowała autorka. Książka jest bardzo dobrze napisana. Język prosty, doskonale zrozumiały. Jeżeli chodzi o samą treść, to nie rozczarowuje, wręcz przeciwnie, ponieważ historia pochłania czytelnika bez reszty od pierwszych stron. W powieści znalazł się wątek romantyczny, ale jest on idealnie wyważony, przez co doskonale komponuje się z całością. Autorka postanowiła również wpleść wątek nadprzyrodzony, jaki? Musicie sięgnąć po książkę.

 

„(…) „jakoś” to słowo, które powinno wyrzucić się z życia, że to przyzwolenie na minimalizm albo przeciętność”. str. 126

 

Moje życie bez ciebie to zdecydowanie pozycja godna polecenia, obok, której nikt nie powinien przejść obojętnie. Ta lektura zmusza czytelnika, aby choć na moment się zatrzymał i przeanalizował własne życie. Pani Anna Wysocka – Kalkowska nakreśliła bardzo wydajnie świat swoich bohaterów, dzięki czemu możemy podglądać ich życie i doskonale odczuwać emocje, jakie im towarzyszą w danej chwili. Pisze w sposób, który mnie bardzo poruszył, ponieważ niejednokrotnie zdarzyło mi się czytać przez łzy. Moje życie bez ciebie to książka o sile miłości, pamięci oraz budowaniu na nowo życia. Opisująca odczucia żony, która w nagły sposób straciła męża. Przedstawia jej stan psychiczny i emocjonalny. Pokazuje, że los potrafi postawić na czyjejś drodze, kogoś, kto może stać się jedną z najważniejszych osób w życiu, bo przecież „prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”, prawda? Jestem w pełni zadowolona z lektury i czuję, że historia Agaty i Tomasza na długo zagości w mej pamięci. Piękna historia. Z tą książką powinny zapoznać się przede wszystkim kobiety, ale jeżeli, któryś z panów będzie zaintrygowany tytułem, to proszę bardzo, przeczytajcie, a być może książka przypadnie Wam do gustu?

 

„Wiesz Tomku, moje życie bez ciebie jest inne, ale nie jest już straszne (…) Moje życie bez ciebie jest przepełnione tęsknotą, ale nie jest samotne. Moje życie bez ciebie jest niepełne, ale nie jest puste. Bardzo bym chciała poczuć, że moje życie bez ciebie może być szczęśliwe, na razie bywa radosne. Często wielu rzeczy nie jestem pewna… może coś powinno się zdarzyć, coś, co dałoby mi pewność.” str. 173

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka posiada oszlifowane literackie umiejętności opisywania stanów emocjonalnych i duchowych, których nośnikiem są przeróżne formy miłości. Ta książka to doskonała propozycja literatury dla kobiet. Pozwala nam spojrzeć na miłość i związki z innymi ludźmi z wielu perspektyw i przez pryzmat rozmaitych okoliczności. Śmiało można ją także polecić jako lekturę dla kobiet, które utraciły swojego męża lub partnera, a tęsknota i żałoba są dla nich długo trwającym stanem psychicznym i duchowym, i podobnie jak bohaterka, czują się sparaliżowane brakiem najbliższej im osoby.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasami kiedy wszystko wydaje się oczywiste nagle okazuje się, że wcale takie nie jest a życie, które straciło dla nas sens niespodziewanie ten sens na nowo odnajduje. Moje życie bez ciebie to powieść, której bohaterka po utracie najbliższej jej osoby na nowo układa swoje życie. Agata nie wierzy już że spotka ją szczęście, ale któregoś dnia w parku spotyka obcą kobietę, która budzi w niej nadzieję. Ta nadzieja daje jej odwagę by odwiedzić rodzinne strony i z pomocą przypadkowo spotkanych ludzi poznać rodzinne sekrety, które pozwalają jej spojrzeć na wiele rzeczy zupełnie z nowej perspektywy. Agata nie może otrząsnąć się po śmierci męża. Jej życie nagle okazuje się być bezbarwne i bezsensowne. Pogrążoną w rozpaczy kobietę próbuje uratować Wiktoria, która jest siostrą jej zmarłego męża. Przełom następuje kiedy Agata spotyka Annę, kobietę po sześćdziesiątce, która mimo tego, że jest osobą samotną posiada niezwykłą umiejętność celebrowania każdej chwili w życiu. Anna zabiera Agatę w podróż w jej rodzinne strony. Ta podróż pozwala Agacie na nowo ułożyć zupełnie porozbijane relacje rodzinne, a przypadkowo spotkani ludzie i nowo zawiązane przyjaźnie otwierają jej oczy i serce na nowe lepsze jutro. Agata staje w obliczu wielu wyzwań, nagle to co wydawało się być oczywiste okazuje się wcale takim nie być.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)