Moja przyjaciółka śmierć. Kulisy zawodu grabarza
Maria Mazurek

Książka "Moja przyjaciółka śmierć" jest zapisem luźnego wywiadu, rozmowy pomiędzy dziennikarką Marią Mazurek a Robertem Koniecznym zwanym Grabarzem. Przydomek nie wziął się znikąd - Robert Konieczny od dobrych kilku lat zajmuje się pochówkiem osób zmarłych. Towarzyszy im od miejsca, w którym zaczerpnęli oddech po raz ostatni, aż po miejsce, w którym ich ciało spocznie prawdopodobnie na wieki. Prawdopodobnie, bo zawsze jest możliwość przeniesienia zwłok - a wiem to właśnie z tej książki. Bo jest to publikacja bogata w informacje szczególnie dla tych, którzy jeszcze nie doświadczyli śmierci swoich najbliższych - jest w niej wszystko dokładnie opisane co trzeba zrobić po czyjejś śmierci, gdzie zgłosić, ile jest na to czasu, ile trzeba zapłacić. Są też opisane opcje tego, co w ogóle z ciałem może się stać, jak może wyglądać ceremonia pochówku. To już coś, o czym mogą nie wiedzieć nawet ci, którzy kogoś już pożegnali. Są też bardziej ogóle informacje o tym, co się dzieje z ciałem po śmierci, jak wygląda jego przygotowanie do pogrzebu. Jest trochę o wyznacznikach prawa, o tym, co można, a co nie, ale są też i tematy bardziej ogólne, bardziej refleksyjne. Sam Grabarz opowiada o tym, czego nauczyła go ta praca, do jakich przemyśleń go zmusza. To coś, z czego warto skorzystać, bo przyznaję - spostrzeżenia są trafne, mądre i uczące wrażliwości na drugiego człowieka. Nie spodziewałam się, że na zaledwie 240 stronach dostanę tak wiele! Bardzo przydatna, ciekawa i mądra książka.

Po przeczytaniu książki ,,Moja przyjaciółka śmierć" stwierdzałam, że może. Robert Konieczny opowiada o swoim zawodzie w sposób lekki, a zarazem pełnym emocji. Opowiada jak od cukiernika stał się grabarzem. Przybliża nam w jaki sposób przygotowuje ciało do pochowku. Jego praca nie zawsze jest przyjemna. Nie zawsze bowiem jest to osoba, która po prostu odeszła w śnie. Dostaje ciała, które pływały w wodzie, które już rozkładają się.

Książka napisana jest w postaci wywiadu Marii Mazurek z Robertem Koniecznym. I chociaż jest to reportaż to muszę przyznać, że dostarczał mi więcej emocji niż thriller. Pan Robert opisuje tu dosłownie wszystko. Począwszy od mycia ciała, czesania i ,,zabezpieczenia" oczu i buzi przed otwarciem, po samą uroczystość pogrzebową i to co na niej potrafi się wydarzyć. Emocji tu nie brakuje. I tych przykrych, bo chowane jest małe ciało dziecko, po to jak potrafią zachować się uczestnicy pogrzebu i sam ksiądz. Są to skrajne emocje.

Pomimo, że śmierć nie jest przyjemnym tematem, to w książce można znaleźć momenty, które wywołają uśmiech. Nawet nie zdajecie sobie sprawy co ludzie potrafią umieścić na nagrobku czy w trumnach.

W książce więc nie brakuje humoru, ale jest tutaj również wiele szacunku do zmarłego i jego rodziny, jak również do samego życia. Bo Pan Roboert podkreśla to, że jego praca nauczyła go szacunku do samego życia. Nigdy bowiem nie wiadomo kiedy nasz dzień jest tym ostaniem dniem.

Pan Robert po namowie swojej żony założył konto na TikToku na którym obala fakty i mity o swoim zawodzie. Zachęcam do zajrzenia na jego profil jak również do przeczytania tego niezwykłego reportażu.