Miłość pod czerwoną gwiazdą
Joanna Jax

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, bardzo sobie cenię jej powieści historyczne, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok jednej z najnowszych historii spod pióra Joanny - "Miłość pod czerwoną gwiazdą", która mocno zaintrygowała mnie opisem oraz urzekła pięknym wydaniem i barwionymi brzegami. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie byłam w stanie odłożyć jej choćby na moment. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w niezwykle barwny i autentyczny sposób wykreowani. To postaci które mają swoje tajemnice, a także wady i zalety, borykają się z różnymi problemami, tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego nawet pomimo dzielacycy nas lat i okoliczności śmiało możemy się z nimi utożsamić w niektórych kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Razem z bohaterami przeniosłam na terytorium Rosji lat trzydziestych XX wiek. Uważam, że autorka w niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób odzwierciedliła aktualną sytuację panującą w tamtym okresie na wschodzie, ukazując politykę tamtych czasów, bestialstwo, tortury, ból, strach i cierpienia wielu niewinnych ludzi, którzy po prostu narazili się władzy. Ta historia ma naprawdę bogate tło historyczne, co bardzo mi się podobało, wiele elementów naprawdę mnie zaskoczyło i mocno mną wstrząsnęło. Tutaj fikcja idealnie łączy się z faktami historycznymi twarząc wciągającą całość. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać tak naprawdę troje bohaterów: Sonię, Olega oraz Tomasza, ich myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym się zmagają, jakie wydarzenia wpłynęły na ich zycie, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Chociaż w przypadku jednego z bohaterów niestety nie byłam w stanie pojąć dlaczego stał się, takim a nie innym człowiekiem.. Z bólem serca czytałam fragmenty opisujące jego manipulacje, machlojki oraz to jaką "bestią" się stawał kiedy chciała osiągnąć założone cele. Coś strasznego i przerażającego. Pozostała dwójka wywołała we mnie zdecydowanie bardziej pozytywne emocje, chociaż nie ukrywam, że niektóre ich zachowania, motywy również wywoływały we mnie mieszane uczucia. W interesujący sposób został przedstawiony również wątek romantyczny, który śledziłam z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem i byłam ogromnie ciekawa w jakim dokładnie kierunku autorka go poprowadzi... Jednak takiego obrotu sprawy, to ja się nie spodziewałam... Istotną rolę odgrywają także postaci drugoplanowe, które wprowadzają sporo zamieszania do fabuły i życia bohaterów, dostarczając tym samym wielu skrajnych emocji i wrażeń. Ja chłonęłam całą sobą to co działo się na kartach tej powieści i tak naprawdę nie byłam w stanie przewidzieć co przyniosą kolejne czytane strony, jak potoczą się dalej losy bohaterów... Co z jednej strony mi się podobało, w z drugiej bardzo frustrowało. Pisarka zaserwowała tutaj takie zakończenie, które pozostawiło mnie z szokiem wymalowanym na twarzy i milionem pytań bez odpowiedzi.. Nie mogę się już doczekać dalszych losów bohaterów, bo już teraz podskórnie czuję, że autorka jeszcze mocno namiesza w ich życiu! Polecam! 

Strach i terror w bolszewickiej Rosji! Recenzja książki „Miłość pod czerwoną gwiazdą” Joanny Jax

„Wiedza to władza” zdanie, które kilkaset lat temu wypowiedział angielski polityk Francis Bacon pozostaje boleśnie aktualne. Kiedy czytałam książkę „Miłość pod czerwoną gwiazdą” Joanny Jax, miałam wrażenie, że przyświeca ono osobom decyzyjnym oraz NKWDowskim katom bolszewickiej Rosji.

Sonia Gawriłowna to młoda uprzywilejowana dziewczyna. W biednej Moskwie lat 30. XX w. ona nie musi martwić się o nic. Mieszka w luksusowym mieszkaniu wraz z całą rodziną, studiuje medycynę, a ojciec – wpływowy naukowiec – dba, żeby jego bliskim niczego nie zabrakło. Sonia czuje się jednak uwięziona w złotej klatce. Pod wpływem impulsu wychodzi za mąż za przyjaciela z dzieciństwa, młodego ambitnego oficera NKWD – Olega.

Joanna Jax zabiera nas w podróż po bolszewickiej Rosji, w której nikt nie może czuć się bezpieczny. Ludzie sprawujący władzę zmieniają się według kaprysu Stalina. Każda osoba, której uda się dostać na rosyjski olimp robi wszystko, by przypodobać się Sekretarzowi Generalnemu. Najprostszym sposobem, by to osiągnąć jest wytropienie jak największej ilości szpiegów i wrogów ludu. Kraj rad ogarnia strach i terror, jedynym sposobem, żeby przetrwać jest wiedza oraz spryt. Tak właśnie działa m.in. Oleg. Zdobywa wiedzę na temat swoich przełożonych, żony, sąsiadów, znajomych, a nawet własnej rodziny. Potem
w sprytnie aranżuje różne sytuacje, by zdobyte informacje wykorzystać na swoją korzyść. Mężczyzna jest bezwzględny, nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć zamierzony cel.

Joanna Jax poprzez przeżycia bohaterów pokazuje, jak ciężko żyło się w państwie totalitarnym. Każdy dzień mógł być ostatni. Ludzie trafiali do więzień na skutek nieprawdziwych donosów, a wymuszane siłą zeznania doprowadzały do pokazowych procesów, które nigdy nie kończyły się uniewinnieniem oskarżonego. Ten sposób postępowania władzy łamał charaktery, wprowadzał nieufność między ludźmi, budził strach. Społeczeństwo drżało przerażone, a władza była pewna, że dzięki temu nikt nie ośmieli się jej sprzeciwić, nikt nawet nie ośmieli się pomyśleć o buncie.

Kolejnym wątkiem jest dojrzewanie Soni – głównej bohaterki. Na początku mamy do czynienia z naiwną młodą dziewczyną, dla której wszystko jest czarno-białe. Bohaterka nie słucha ostrzeżeń najbliższych. Jest rozkapryszonym dzieckiem, które marzy
o wyrwaniu się spod kurateli ojca. Kurateli, dzięki której nie tylko opływa w dostatki, ale także dzięki której jej rodzinie udaje się przetrwać kolejne spiski. Po ślubie dziewczyna powoli zaczyna dostrzegać prawdę na temat świata w którym żyje. Widzi, że udawanie
i gra pozorów pozwalają zachować życie w tym bezwzględnym kraju. Widzi, że decyzje, które podjęła nie były trafione, a ona być może już na zawsze pogrzebała swoją szansę na miłość i szczęście.

Joanna Jax, jak zwykle trzyma formę i wciąga czytelnika do świata swoich bohaterów. „Miłość pod czerwoną gwiazdą” to lektura, która zachwyci każdego miłośnika książek
z historią w tle.

ᴛʏᴛᴜᴌ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊɪ: 𝗪 𝘀𝘇𝗽𝗼𝗻𝗮𝗰𝗵 𝗿𝗲ż𝗶𝗺𝘂

Joanna Jax pisze fantastyczne książki z historią w tle, o czym mogłam się już niejednokrotnie przekonać. Co zachwyca w 𝑀𝑖ł𝑜ś𝑐𝑖 𝑝𝑜𝑑 𝑐𝑧𝑒𝑟𝑤𝑜𝑛ą 𝑔𝑤𝑖𝑎𝑧𝑑ą od samego początku, to piękny język i wspaniale odmalowana sowiecka rzeczywistość.

Tę książkę powinien przeczytać każdy czytelnik, a szczególnie młody i nie ze względu na wątek romantyczny, który w tej historii odgrywa dość istotną rolę, ale na to w jak rzetelny i przejmujący sposób autorka opisała realia okresu, w którym przywódcą narodu rosyjskiego był Józef Stalin, jeden z największych tyranów i ludobójców, zbrodniarzy XX w. Być może lektura tej książki, spowoduje, że uda nam się docenić to, co teraz mamy.

Jest rok 1936, Rosjanie żyją pod ogromną presją i nieustannym strachu o swoje życie i bliskich. Od początku lat trzydziestych wprowadzono w Związku Radzieckim surowe prawa dla robotników. Stosowano zasadę kija, marchewki nie przewidziano. Ludzie zaczęli żyć w ciągłym lęku i na każdego patrzyli podejrzliwie. 𝑁𝑖𝑔𝑑𝑦 𝑛𝑖𝑒 𝑏𝑦ł𝑜 𝑤𝑖𝑎𝑑𝑜𝑚𝑜, 𝑘𝑡𝑜 𝑏ę𝑑𝑧𝑖𝑒 𝑛𝑎𝑠𝑡ę𝑝𝑛ą 𝑜𝑓𝑖𝑎𝑟ą 𝑑𝑟𝑎𝑘𝑜ń𝑠𝑘𝑖𝑐ℎ 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑝𝑖𝑠ó𝑤.
Cały kompleks, w którym od prawie dwóch lat mieszkała Sonia Rusłanowa Gawriłowa wraz z rodziną, był enklawą dla ponad trzech tysięcy osób, ulubieńców Stalina, chronionych przez 130 strażników. Najlepsze lokale zajmowali najbardziej zasłużeni dla Związku Radzieckiego, członkowie Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii. To były straszne czasy, by skazać kogoś na śmierć lub gułag wystarczyło zwykłe oskarżenie, pomówienie aparatczyka, dowodami winy nikt się nie przejmował, więc praktycznie na każdego można było rzucić podejrzenie, a wtedy taki człowiek był bez szans.

W córce cenionego przez władzę naukowca Gawriłowa kocha się jej przyjaciel Oleg Paszczenko, któremu bardziej niż na niej zależy na wpływach, jakie mógłby mieć po wejściu do rodziny. Sonia ma za złe ojcu, że wiecznie ją kontroluje i więzi w domu, więc po kolejnej kłótni pod wpływem chwili dziewczyna zmanipulowana przez Paszczenkę postanawia wyjść za niego za mąż. Nie zważa na ostrzeżenia brata, który twierdzi, że chłopak, którego zna od dzieciństwa, być może jest inny, niż Sonia myśli. Niestety po ślubie szybko przekonuje się, że brat miał rację. Mąż jest zupełnie inny, niż jej się wydawało i chociaż z natury jest niepokorna, zdaje sobie sprawę, że nie ma dla niej wyjścia z tej sytuacji i będzie musiała pogodzić się z losem. Gdy Oleg awansuje w NKWD, staje się bezwzględny i nieobliczalny, jedynie strach przed pozycją teścia i jego wpływami powstrzymuje go przed pokazaniem Soni, gdzie jest jej miejsce.

Paszczenko to człowiek, żądny władzy i wpływów. Takim jak on sytuacja w Związku Radzieckim dawała możliwości pięcia się po szczeblach społecznej drabiny, aż na sam szczyt. Przedtem burżuazja gnębiła biedaków, a teraz z nizin społecznych podnieśli się ci, którzy mieli zaprowadzić porządek, a zamiast tego niszczyli wszystko, co dobre i piękne i mordowali mądrzejszych od siebie. Szaleństwo Stalina, który widział wroga dosłownie w każdym, wykorzystywali ludzie podobni do Olega. Coraz większy terror, coraz więcej czystek. Ludzie, którzy dzierżyli władzę, bardzo chętnie posyłali innych pod ścianę, czy obozów nawet za to, że ktoś odważył się krzywo spojrzeć. Zgładzono mnóstwo mądrych ludzi oddanych ojczyźnie, a szaleniec i jego świta coraz bardziej pustoszyli kraj. Sonia już wie, że złotą klatkę ojca zamieniła na inną, gdzie władzę sprawuje pan i mąż, człowiek zakompleksiony i brutalny, który nie cofnie się przed niczym, by zdobyć to, czego chce. 𝑍𝑑𝑎𝑤𝑎ł𝑎 𝑠𝑜𝑏𝑖𝑒 𝑠𝑝𝑟𝑎𝑤ę, ż𝑒 𝑝𝑜𝑔𝑟ąż𝑦ł 𝑡𝑒𝑔𝑜 𝑐𝑧ł𝑜𝑤𝑖𝑒𝑘𝑎 […] 𝐶ℎ𝑜𝑐𝑖𝑎ż 𝑧𝑎 𝑤𝑠𝑧𝑒𝑙𝑘ą 𝑐𝑒𝑛ę 𝑝𝑟𝑎𝑔𝑛ęł𝑎 𝑤 𝑡𝑜 𝑛𝑖𝑒 𝑤𝑖𝑒𝑟𝑧𝑦ć […] 𝐽𝑒𝑗 𝑚ąż 𝑝𝑜𝑡𝑟𝑎𝑓𝑖ł 𝑏𝑦ć 𝑏𝑒𝑧𝑤𝑧𝑔𝑙ę𝑑𝑛𝑦 𝑖 𝑖ść 𝑝𝑜 𝑡𝑟𝑢𝑝𝑎𝑐ℎ, 𝑏𝑦 𝑜𝑠𝑖ą𝑔𝑛ąć 𝑠𝑤ó𝑗 𝑐𝑒𝑙.

Tomasz Wyszomirski Polak zamieszkały w okolicach Mińska, bardziej niż polityką i układami zainteresowany jest swoją karierą naukową. Zatem bez wahania korzysta z protekcji Raisy, wysoko postawionej aktywistki partyjnej i przenosi się do Moskwy. Jego talent zostaje doceniony przez Gawriłowa, którego wkrótce zostaje asystentem. Pomimo że Raisa go ostrzegała, dopiero teraz przekonał się, że wpadł w gniazdo szerszeni. Każdy w jego otoczeniu mógł okazać się wrogiem, każdy mógł go wskazać jako potencjalne zagrożenie systemu.

Tomasz i Sonia spotykają się przypadkiem pod drzwiami profesora. Między nimi od razu nawiązuje się nić porozumienia. Niestety on jest Polakiem i ma narzeczoną, a ona córką zasłużonego naukowca i żoną oficera NKWD, który ma krew wielu ludzi na rękach i nie cofnie się przed żadną podłością. Czy rodzące się uczucie pomiędzy tą dwójką w świecie kolaborantów, w którym króluje nienawiść i wszechobecne donosicielstwo ma jakąkolwiek szansę? Czy będą mieli odwagę podjąć ryzykowną grę, w której stawką jest nie tylko ich wspólne szczęście, ale przede wszystkim życie?

𝑀𝑖ł𝑜ść 𝑝𝑜𝑑 𝑐𝑧𝑒𝑟𝑤𝑜𝑛ą 𝑔𝑤𝑖𝑎𝑧𝑑ą to wspaniale napisana książka, jej akcja została osadzona w najczarniejszym okresie rządów Stalina. Joanna Jax z ogromnym znawstwem opisuje kulturę ówczesnego Związku Radzieckiego, panujące nastroje, polityczne układy. Obrazuje bez koloryzowania mentalność narodu rosyjskiego, bezgraniczne oddanie Stalinowi, wszechobecne lizusostwo i donosicielstwo, nieustanne życie w lęku.

W 𝑀𝑖ł𝑜ś𝑐𝑖 𝑝𝑜𝑑 𝑐𝑧𝑒𝑟𝑤𝑜𝑛ą 𝑔𝑤𝑖𝑎𝑧𝑑ą zachwyca doskonale odmalowane tło historyczne, wielowymiarowi bohaterowie i dynamiczna fabuła oraz niezwykle rzetelne podejście autorki do faktów. Joanna Jax zabrała mnie w pasjonującą podróż w czasie, na niezwykłą lekcję historii. Odbyłam niesamowitą i niezapomnianą wyprawę wraz z bohaterami powieści po ciemnych zakamarkach kraju Stalina, a losy Soni, Olega i Tomasza, skłaniają do refleksji. Miłość zawsze pojawia się nieproszona w najmniej oczekiwanym momencie, ale pomaga przetrwać najczarniejszą noc i jest silniejsza niż strach i śmierć.

Nie pozostało nic innego, jak czekać na kolejny tom, bo Joanna Jax zakończyła swoją opowieść w takim momencie…

[…] 𝑧𝑎𝑠𝑡𝑎𝑛𝑎𝑤𝑖𝑎ł𝑎 𝑠𝑖ę, 𝑑𝑙𝑎𝑐𝑧𝑒𝑔𝑜 𝑧𝑚𝑎𝑟𝑛𝑜𝑤𝑎ł𝑎 𝑠𝑜𝑏𝑖𝑒 ż𝑦𝑐𝑖𝑒. 𝑍𝑎𝑚𝑖𝑎𝑠𝑡 𝑝𝑜𝑙𝑒𝑝𝑠𝑧𝑦ć 𝑠𝑤ó𝑗 𝑙𝑜𝑠, 𝑗𝑒𝑠𝑧𝑐𝑧𝑒 𝑏𝑎𝑟𝑑𝑧𝑖𝑒𝑗 𝑔𝑜 𝑧𝑎𝑔𝑚𝑎𝑡𝑤𝑎ł𝑎. [..] 𝑃𝑟𝑎𝑔𝑛ą𝑐 𝑤𝑜𝑙𝑛𝑜ś𝑐𝑖 𝑑𝑙𝑎 𝑖𝑛𝑛𝑦𝑐ℎ, 𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑠𝑖ę 𝑢𝑏𝑒𝑧𝑤ł𝑎𝑠𝑛𝑜𝑤𝑜𝑙𝑛𝑖ł𝑎.

Zatraciłam się w tej historii już po kilku stronach. Przeżywałam ją tak, jakbym była naocznym świadkiem  wydarzeń. Czułam strach, zwątpienie i czyhające na każdym kroku niebezpieczeństwo. To była niezapomniana lekcja historii, na tle której zrodziła się miłość. Piękna i zakazana jednocześnie. Potrzebuję drugiego tomu, bo zakończenie pierwszego zostawiło mnie z całym arsenałem pytań, które bombardują moją głowę.

„Miłość pod czerwoną gwiazdą” to pierwszy tom cyklu, którego fabuła osadzona jest w Rosji, w czasach twardych i okrutnych rządów Stalina. To historia zakazanej miłości, która na tle historycznych wydarzeń rozkwita mimo niebezpieczeństw, wbrew zdrowemu rozsądkowi.

Ta książka w moim odczuciu jest idealna pod każdym względem. Wszystko jest w niej wyważone, autentyczne  i skrupulatnie przedstawione.  Jestem zachwycona tłem historycznym i wiedzą Joanny Jax.  Opisy pozwalają na dogłębną analizę życia mieszkańców Rosji pod despotycznymi rządami, gdzie nie szanowano żadnej świętości i zasad moralnych. Z przerażeniem czytałam fragmenty o czystkach, torturach i sadystycznych zbrodniach.  W taki sposób można uczyć się historii i odczuwać ją wszystkimi zmysłami.  Oprócz świetnego zarysu historycznego  na uwagę zasługuje budowa postaci, która opiera się na psychologicznych aspektach. Mamy tutaj dużo trudnych i skomplikowanych relacji, które wpływają  na życie bohaterów.  Widać, jak  toczą każdego dnia wewnętrzną walkę i dokonują wyborów. Wielu z nich przegrywa ją na rzecz ustroju i  ideologii. Innym udaje się zachować resztki godności, ale czy na pewno? Wpleciony w fabułę wątek miłosny jest spoiwem, które łączy tę powieść w spójną całość. Widać jak to uczucie daje szczęście i jednocześnie stwarza zagrożenie. To jest prawdziwe i przekonujące. Powieść „Miłość pod czerwoną gwiazdą” jest dopracowana nie tylko fabularnie, ale i wizualnie, co niewątpliwie jest zasługą Wydawnictwa Flow.

Joanna Jax z mistrzowską precyzją połączyła fakty z fikcją literacką. Dawno nie czytałam tak emocjonującej powieści!  Styl Autorki jest urzekający, co sprawia, że książkę czyta się jednym tchem, z bijącym sercem i ściśniętym gardłem. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Jax i zrobiło na mnie niesamowicie pozytywne wrażenie. 

Zapewne wiecie, że decyzje podjęte w złości nie przynoszą niczego dobrego. Przekonała się o tym Sonia Rusłanowna Gawriłowa, która po kłótni z ojcem postanowiła wyjść za mąż za swojego przyjaciela. Jednak szybko się okazało, że  Oleg Paszczenko nie jest człowiekiem opiekuńczym i  kochającym, o czym zapewniał przed ślubem. Po awansie w szeregach NKWD zmienił się w bezdusznego potwora.  Pewnego dnia na drodze Soni staje Tomasz Wyszomirski, który zasila szeregi naukowców pracujących na rzecz Rosji.  Związek  Rosjanki i Polaka nie jest bezpiecznym posunięciem w czasach czystek i terroru.  Czy bohaterowie znajdą właściwą drogę, a los pozwoli im na szczęście? Zapewne chcecie się tego dowiedzieć? 

Polecam całym sercem!

Moskwa i jej okolice, lata przedwojenne, okres rządów Stalina. Sonia jako córka oddanego władzy naukowca nie musi martwić się o przyszłość jak jej koleżanki i ich rodziny. Na złość ojcu postanawia wyjść za oficera NKWD, myśląc,że będzie mogła sama decydować o sobie, bardzo się myli. Oleg po ślubie wyjawia jej inne oblicze, a sama Sonia zakochuje się...tylko,że nie w bezwzględnym mężu...czy ta miłość ma rację bytu?

Pani Joanna kolejny raz udowadnia jak wielką pasją jest dla niej historia, którą z dużą dbałością wplata w losy fikcyjnych bohaterów. Tym razem przenosi nas do Związku Radzieckiego w latach 1936-37 gdzie nikt nie może być pewny jutra. Nawet jeśli kilka dni temu stałeś ramię w ramię z przywódcą, ten według swojego lub jemu podobnych widzimisię może skazać niewinnego człowieka na śmierć, a jego rodzinę na zesłanie.
Czasy kiedy ludzie aby wspiąć się wyżej lub aby pozostać na stanowisku bez mrugnięcia okiem oskarżą przyjaciół. Każde morderstwo ma swoje usprawiedliwienie w fałszywych powodach.
Jak w takich okolicznościach znaleźć miłość, skoro nikomu nie wolno zaufać... Jak wyplątać się ze związku na który sami daliśmy przyzwolenie?
Wciągająca, z cudownie nakreślonym tłem historycznym, okraszona ilustracjami praktycznie po każdym rozdziale. Pięknie wydana i świetnie się czytająca. Już nie mogę doczekać się drugiego tomu, jestem ciekawa jak i czy rozwinie się relacja Soni z Tomaszem. Obok niej nie można przejść obojętnie.

"To jest gra. Raz odejdziesz od stołu, już do niego nie powrócisz. Nie nauczysz się znaczyć kart, przegrasz. A stawki są wysokie. Wygrana to władza, przegrana to śmierć."

Praca u boku profesora Gawriłowa jest dla Tomasza Wyszomirskiego ogromną nobilitacją, jednak doskonale zdaje sobie sprawę, że nastały czasy, w których nikt nie może czuć się bezpieczny. Wie, że wystarczy najmniejsze potknięcie lub fałszywy donos, aby mógł pożegnać się nie tylko z karierą, ale i z życiem. Codzienną monotonię przerywa pojawienie się Soni, młodej mężatki, która budzi w jego sercu niespodziewane uczucia. Mimo iż ta relacja zdaje się być z góry skazana na porażkę, oboje podejmują ryzykowną grę, w której stawką jest ich wspólne szczęście.

Autorka z niezwykłą drobiazgowością kreśli realia minionych czasów, ukazując najczarniejszy okres rządów Stalina, który naznaczony był terrorem, represjami i nieustannym strachem. Nie jest to zbyt często wykorzystywane tło historycznych wydarzeń, więc z jeszcze większą ciekawością przystąpiłam do lektury. Atmosfera niepokoju i bezradności przenika każdą stronę. Nikt nie może czuć się bezpiecznie, gdy nawet najbliższy przyjaciel, może okazać się wrogiem. Odczułam tę bezsilność, spoglądając w przerażający obraz ludzkiej niegodziwości, zawiści i przemocy. Władza, która otumania, oferując złudne poczucie wyższości i w której tak łatwo się zatracić. Jakże gorzka lekcja dojrzałości i życia spotkała młodą Sonię. Zakończenie zostawiło mnie z wieloma pytaniami, na których odpowiedzi już teraz czekam z niecierpliwością. 

"Pragnąc wolności dla innych, sama się ubezwłasnowolniła".

Lata trzydzieste ubiegłego wieku, związek Radziecki, czasy reżimu stalinowskiego. Nikt, absolutnie nikt nie czuł się wtedy bezpiecznie. Strach i niepokój były wszechobecne. Sonia Rudosławna Gawriłowa jest córką naukowca moskiewskiego uniwersytetu, człowieka oddanego władzy. Dziewczyna, którą ojciec bardzo stara się chronić, coraz wyraźniej dostrzega szerzący się terror i czystki. Studiuje, pragnie poczuć się wolna i niezależna, jednak ojciec z obawy o jej życie ingeruje w jej osobiste sprawy. Pragnąc wyrwać się spod ograniczającej ją opieki ojca, podejmuje decyzję, która zaważy na całym jej dalszym życiu. Postanawia poślubić swojego przyjaciela, którego zna od zawsze Olega Paszczenkę. Już niebawem bardzo pożałuje swojej pochopnej decyzji. Oleg po awansie w NKWD pokazuje młodej żonie swoją prawdziwą twarz. Niepokorna Sonia stopniowo zaczyna godzić się ze swoim losem. Wtedy poznaje Tomasza Wyszomirskiego, Polaka i asystenta swojego ojca. Obydwoje czują, że nie potrafią bez siebie żyć. Podejmują niebezpieczną grę...

Przejmująca, wielowątkowa, wciągająca akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła zajmująco poprowadzona, rewelacyjnie utkany labirynt strachu, niemocy, napięcia. Dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich, obnaża prawdziwe ludzkie oblicza. Pani Joanna ma niesamowity talent, pisze lekko, płynnie, barwnie. Jest realnie, wnikliwie, obyczajowość idealnie współgra z prawdą historyczną. Zajmująco ukazani bohaterowie, wyraźny obraz ich osobowości, niejednoznaczni, zaskakujący. Ukazane ich wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca, strach, niemoc, obawy.

Ogromny ładunek emocjonalny! Straszne czasy, w których nikt nie mógł czuć się bezpiecznie, nikt nie był pewny jutra. Macki stalinowskiej władzy sięgały wszędzie, bezkarność, fałszywe donosy, spreparowane dowody, wymuszane przyznania się do winy, zaszczucie, realne groźby. I tacy, którzy dla kariery, awansu są w stanie posunąć się do każdej okropności, nie cofną się przed niczym, by dopiąć swego. W tym wszystkim rodzi się miłość, taka prawdziwa, szczera, bezwarunkowa. Czy ma ona rację bytu?

Trudna, niepokojąca, rzetelna opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Pogmatwane ludzkie losy i szerzący się terror, trudno przejść obok niej obojętnie. Bije z niej smutek, strach, niepewność jutra. I to zakończenie... z niecierpliwością czekam na kontynuację. Na uwagę zasługuje przepiękne, dopracowane w każdym szczególe wydanie powieści, niezmiennie cieszy oko. Serdecznie polecam!

Umówmy się, naprawdę dobre powieści z historią w tle, nie zdarzają się zbyt często. Dość trudno trafić na książkę w tym gatunku, która połączy w sobie kilka ważnych dla czytelnika elementów. Będzie sprawnie, dobrze i rzetelnie napisana, nieść będzie naukę, pogłębiać wiedzę, a przy tym zawierać przekaz, nad którym warto się będzie pochylić. Najczęściej zdarza się tak, że w pojawiających się na ryku wydawniczym publikacjach, brakuje któregoś z tych elementów. Wtedy na scenę wkracza Ona - Joanna Jax. Pierwszą częścią nowej dylogii zatytułowanej ,,Miłość pod czerwoną gwiazdą" odkrywa przed czytelnikami kolejny już raz, swój wybitny kunszt pisarski.

Problem z autorką polega na tym, drodzy państwo, że nie potrafi ona napisać inaczej swoich książek, niż po prostu znakomicie! Czytam powieści Joanny Jax od początku jej drogi twórczej i jak dotąd, nigdy mnie nie zawiodła. Wśród współczesnych polskich pisarek znajduje się ona zawsze w najwyższej czołówce. Warsztat pisarski Jax nieustannie ewoluuje, ale emocje jakich dostarcza czytelnikom są wciąż takie same. Żywe, niezapomniane, jedyne w swoim rodzaju po prostu jaxowe.

,,Miłość pod czerwoną gwiazdą" to powieść żywa, porażająca okrucieństwem, tętniąca wydarzeniami historycznymi, o których rzadko się mówi, emocjami i uczuciami bohaterów, ich wyborami, decyzjami i konsekwencjami, z którymi przyjdzie im żyć. Fabuła książki osadzona jest w czasach wielkiego terroru w Związku Radzieckim. Autorka rzetelnie podchodząc do faktów historycznych przedstawia czytelnikowi mechanizm walki o władzę, liczne intrygi rosyjskich dygnitarzy, donosy, sfingowane procesy, brutalne przesłuchania mające na celu wymuszenie przyznania się do wyssanych z palca win i śmierć wielu niewinnych ludzi. Dzięki skrupulatności i pasji historycznej Joanny Jax, poznajemy czasy, w których oglądano się za siebie na każdym kroku, kiedy trudno było komukolwiek zaufać z obawy o życie swoje i bliskich, kiedy przyjaciel bez skrupułów stawał się wrogiem w imię dbania o swoje własne interesy i pozycję. To również czasy, w których w walce o przetrwanie pomagały koneksje, niekoniecznie idące w parze z sumieniem i wyznawanymi wartościami. Bezpieczniej było milczeć i nie przeciwstawiać się panującemu terrorowi i czystkom. Joanna Jax jednak nawet w tak przerażające czasy, potrafi wnieść iskierkę nadziei. Na tle okrucieństwa i bestialskich poczynań władzy, maluje obraz nieśmiało rozkwitającej miłości.

Sonia Rusłanowna Gawriłowa, jej mąż Oleg Paszczenko i miłość Tomasz Wyszomirski stanowią trójkąt, który dostarcza czytelnikowi niesamowitych emocji. Trudno pielęgnować uczucie, kiedy na każdym kroku trzeba obawiać się o swoje życie. Rodząca się miłość podejmuje jednak to wyzwanie wbrew zdrowemu rozsądkowi. Dokąd zaprowadzi bohaterów ta ryzykowna gra? Czy pisane jest im szczęśliwe zakończenie?

Cóż mogę dodać więcej? Joannie Jax należy się wielki ukłon i szacunek za to, że dla upowszechniania wiedzy o przeszłości w tak przystępny, poruszający i porywający sposób, uczyniła więcej niż podręczniki do historii czy nauczyciele. Czytajcie zatem ,,Miłość pod czerwoną gwiazdą" to kawał dobrej, rzetelnej literatury.

Polecam.