Miedziana rękawica
Cassandra Clare

Call wakacje spędza z ojcem. Jednak nie są one łatwe ani przyjemne. Pewnego razu chłopak odkrywa, że ojciec planuje coś złego i młody mag musi przed nim uciekać. Schronienie znajduje u swojej przyjaciółki Tamary i tam spędza końcówkę wakacji. Tymczasem powrót do Magisterium nie okaże się zbawieniem dla chłopaka tylko kolejną przeszkodą. Ze szkoły znika starożytna rękawica, a o kradzież zastaje posądzony ojciec chłopaka. Jednak czy to on jest winny? Jaką tajemnice skrywa Call? Czy przyjaźń trójki młodych magów przetrwa? Pierwszy tom tej serii czyli "Próbę Żelaza" czytałam ponad rok temu i bardzo mi się podobał. Z tego co pamiętam wielokrotnie w recenzjach spotykałam sie z porównywaniami do Harry'ego Pottera i szczerze Wam powiem, ze nie zgadzam się z tym. Jedynymi podobieństwami jest trójka przyjaciół magów i na tym to się kończy. "Miedziana rękawica" od razu zaczyna się od akcji. Bardzo podobało mi się to, że zostało przypomniane w skrócie to, co działo się w pierwszym tomie, bo uświadomiłam sobie podczas lektury, ze wiele rzeczy zapomniałam. A co do fabuły, bardzo mi się podobała! ? Cały czas coś się działo. Nie było nudnych wątków, nudnych lekcji. Tylko ucieczki, wyznawanie tajemnic, żywiołaki i ogarnięci chaosem. Bohaterowie mimo młodego wieku byli sprytni i pomysłowi. W tej części trochę działał mi na nerwy Aaron, ale jako makar miał ciężko, więc mu wybaczam. Za to od początku do prawie samego końca nie trawiłam Tamary, która zachowywała się okropnie! Naprawdę jestem pod wrażeniem tej książki, bo Cassandra Clare i Holly Black odwaliły kawał dobrej roboty. Podczas lektury miałam wrażenie jakbym czytała powieść jednej autorki, a nie dwóch. Wszystko było spójne i wyjaśniało się z czasem, nie pozostawało żadnych niedopowiedzeń. Kolejny tom zapowiada się równie interesująco i ciekawie jak ten i ja już będę wyczekiwać kolejnego tomu :D Dlatego jeżeli czytaliście Próby Żelaza to koniecznie sięgnijcie po jej kontynuację! A jeżeli jeszcze nie zaczęliście swojej przygody w Magisterium to koniecznie to nadróbcie, bo to świetna seria przygodowa, pełna magii, przygód, tajemnic i niespodzianek. No i póki co, z czego ogromnie się cieszę, nie ma wątku miłosnego! Także jeszcze raz serdecznie polecam! :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Premiery tej książki wyczekiwałam już od zakończenia czytania pierwszego tomu. jednak z czasem mój zapał malał. Dlaczego? Otóż, coraz mniej pamiętałam z tego co się tam działo. Oczywiście ogólny zarys był mi znany, ale szczegóły oraz przyczyny i skutki rożnych działań już nie do końca. Zatem przed rozpoczęciem "Miedzianej rękawicy" przekartkowałam sobie "Próbę żelaza" i przypomniałam na przykład dlaczego u boku Calluma pojawił się wilk i co to oznacza że Aaron jest makarem. Po tym jak już mniej więcej przypomniałam sobie w jakim momencie opuściłam bohaterów, zaczęłam czytanie. I już od samego początku książka bardzo mnie zainteresowała. Przede wszystkim była to część związana z konfliktem między ojcem i synem. Poza tym Callum tutaj częściowo poznawał siebie. Miłą bowiem niemałe wątpliwości na temat tego kim jest i co powinien w danej sytuacji zrobić. Autorki przedstawiły to tutaj w dość ciekawy i intrygujący sposób, a także urozmaiciły w niejedną szokującą historię. Taki wstęp czytało się, jak się pewnie domyślacie, bardzo dobrze i szybko. Później wszystko troszkę się rozmyło. Mimo że działo się znacznie więcej, wydawało mi się, iż wszystko to jest takim "zapychaczem stron". Spodziewałam się przez to, że później wszystko będzie gnało na łeb na szyję , przez to iż będzie już mało stron do końca. A w międzyczasie, było sporo wydarzeń, które początkowo nie miały dla mnie większego znaczenia. Później okazało się, że jest już zupełnie inaczej. Nie mniej jednak, podczas poznawania tego "środka", miałam odczucie, iż cala akcja zaczyna spadać w dół jeśli chodzi o jakość. Na szczęście przyszedł wtedy czas na powalające zakończenie. Było nie tylko elektryzujące i zaskakujące, ale dodatkowo działo się tam tyle, iż nie mogłam oderwać się od lektury. Moje obawy co do przytłoczenia materiałem i tym, iż nadmiar rozwiązanych wątków mnie zasypie okazały się błędne. Wszystko to przebiegło zaskakująco łagodnie w stosunku do reszty zdarzeń i dawało satysfakcjonujący mnie efekt. Ogromnie podobała mi się tutaj postawa Calluma. Wykazał się wielką inteligencją i przebiegłością, oraz umiejętnością oceniania ludzkich zachowań. Dobrze było też poznać z innej strony Jaspera i dowiedzieć się czegoś zupełnie nowego na jego temat. Poza tym pomiędzy bohaterami dało się odczuć luźną atmosferę pomimo ogromnego zagrożenia. Zdarzały się zabawne, cięte riposty , które lekko rozładowywały atmosferę i przypominały, że są oni nadal nastolatkami. Było to jednak idealnie wyważone i nie przesadzone. To chyba jasne, że nie żałuję czasu jaki spędziłam przy tej książce. Co prawda nie była idealna, ale daje jak najbardziej dobrą zapowiedź dalszej kontynuacji serii i jak najbardziej mnie zachęciła do oczekiwania na kolejne tomy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzja wraz z cytatmi z książki: http://www.wachajac-ksiazki.pl/2016/07/holly-black-cassandra-clare-miedziana.html Kiedy zakończyłam moją pierwszą przygodę z bohaterami Magisterium oraz duetem Black i Clare, chciałam jednego: jak najszybciej wrócić do magicznego świata stworzonego przez autorki. Musiałam czekać rok, aby znów zagłębić się w kolejną szaloną historię postaci, które tak bardzo polubiłam od pierwszych stron Próby żelaza. I z ręką na sercu mogę powiedzieć, że opłacało się czekać i nawet, jeśli miałabym wytrzymać jeszcze kilka miesięcy, to zdecydowanie warto. Dla powieści takich jak Miedziana rękawica po prostu się żyje. Miedziana rękawica to powieść złożona z mieszaniny przeróżnych wątków, niektóre z nich są kultywowane już w literaturze młodzieżowej, ale nadające właśnie tą osobliwą doskonałość, a oprócz tego dozę oryginalności, która przyciąga czytelnika jak magnes i nie pozwala łatwo powrócić do rzeczywistości. Powrót do magicznego świata żywiołów był dla mnie ogromną przyjemnością, która połączyła się z niebywałą nieprzewidywalnością towarzyszącą bohaterom na każdym kroku oraz niepewność co do spełnienia moich oczekiwań. Obie te rzeczy zostały spełnione i to z nawiązką Call znów okazał się lepiej scharakteryzowanym bohaterem, niż mogłabym liczyć. Tak jak wspomniałam w recenzji pierwszego tomu, jego trudny, sarkastyczny charakter tylko spotęgował moją sympatię do jego postawy. Tym razem Callum pokazany jest od nieco innej strony. Przez wydarzenia, które wydarzyły się podczas pierwszego roku nauki, informacje jakie zdobył, ukształtowały jego zupełnie odmienne niż wcześniej pojęcie o świecie i samym sobie. Podczas czytania o jego przygodach nie obyło się bez uśmiechu na ustach i ciągłe wyczekiwania jego kolejnego kroku. Do tego duet jaki stworzył z Mordem, wilkiem ogarniętym chaosem, jest nie do podrobienia i z przyjemnością odkryłabym jeszcze kilka tajemnic ich więzi. W drugiej części spotykamy również Tamarę i Aarona. Dziewczyna jest moim ulubionym bohaterem zaraz za Callem. Uwielbiam jej sposób na życie, umiejętności i stanowczość. Jest niezwykle inteligentna i zaradna, ale nie mylcie jej z Hermioną. Tamara jest, wbrew pozorom, bardzo wybuchową i nieprzewidywalną postacią. Co do trzeciej postaci z niezastąpionego trio, to mogę tylko napisać, że to co wobec niego czuję, jest kompletnym przeciwieństwem tego, co odczuwam wobec reszty charakterów. Aaron nie jest dla mnie bohaterem godnym zaufania i jakiegokolwiek uznania z mojej strony. Przeczuwam też, że jego osoba jest celowo poprowadzona w tymże kierunku - w końcu potrzeba odrzucających charakterów. Magia to jeden z motywów w fantastyce, który zawsze mnie przyciągnie i będę czytać o nim z przyjemnością. Uważam, że w tej dziedzinie jest duże pole do popisu, ponieważ można nie tylko uzyskać doskonałe tło dla przygód bohaterów, ale również wzbogacić fabułę o szczegóły - z czego skorzystały autorki. Wykorzystując lekki, niezobowiązujący ton narracji trzecioosobowej, wzbudziły we mnie jak najszybsze pragnienie zapoznania się z tym tomem i każdym kolejnym, a przy okazji powrotu do pierwszego. Świetnie wykreowani bohaterowie, świat przedstawiony i niebanalne tematy, które wplecione są w główną akcje, nie pozwalają wstać z fotela i oderwać się od historii Calla. Jeśli pragniecie zrozumieć fenomen serii Magisterium, to wyobraźcie sobie magię Harry'ego Pottera, humor Percy'ego Jacksona oraz odwagę Nocnych Łowców, wtedy będziecie w stanie zakochać się jeszcze przed przeczytaniem książek Black i Clare. Mi pozostaje niecierpliwe wyczekiwanie premiery trzeciego tomu przygód Calla i jego mniej lub bardziej zwariowanych przyjaciół.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy najbardziej poczytne, amerykańskie autorki powieści młodzieżowych łączą się w duet i tworzą wspólny cykl, nie wypada przejść obojętnie obok. Cassandra Clare (twórczyni książek ze świata Nocnych Łowców) oraz Holly Black (autorka m.in. serii "Okrutny książę") zapraszają czytelników do nowego uniwersum, do Magisterium, magicznej szkoły, w której wybrane dzieciaki uczą się panowania nad żywiołami.

 

Callum Hunt po zakończeniu pierwszego roku nauki i przejściu przez "Próbę żelaza" spędza wakacje w rodzinnym miasteczku razem z ojcem oraz Mordem - wilkiem ogarniętym chaosem. W tym roku jednak jest inaczej niż kiedyś. Ojciec staje się wycofany względem syna, a wilka traktuje z wrogością. Czara się przelewa, kiedy Callum znajduje w piwnicy łańcuchy przeznaczone dla niego.

 

Chłopak ucieka do - według niego - bezpiecznego miejsca. Do szkoły. Tam spotyka swoich przyjaciół, Tamarę i Aarona. Rozpoczyna się nowy semestr, Rok Miedzi, podczas którego będą doskonalić swoje umiejętności i nabierać doświadczenia w czarowaniu. 

 

Wszystko się zmienia, kiedy miedziana rękawica - potężny, magiczny artefakt - zostaje skradziony. Czy Callum pogodzi się z prawdą i własnym losem? Co się stanie, jeśli przyjaciele poznają jego najbardziej skrywaną tajemnicę? Po co złodziejowi magiczna rękawica i dlaczego ojciec próbował pozbyć się syna?

 

"Miedziana rękawica" to drugi tom cyklu Magisterium autorstwa duetu Holly Black i Cassandry Clare. Pierwsza część wywarła na mnie pozytywne wrażenie i pozwoliła miło spędzić czas, dlatego bez wahania sięgnęłam po kontynuację. Podjęłam dobrą decyzję. :)

 

Druga część wciąga czytelnika w wir przemyślanych i intrygujących wydarzeń, od których ciężko się oderwać. Dynamiczna fabuła oraz kilka zwrotów akcji, a także motyw magii i wszędzie kryjącego się niebezpieczeństwa cudownie kształtuje wyobraźnie. Autorki w tej części doprowadzają do końca wątki z "Próby żelaza", a także pojawia się wiele nowych. Niektóre są bardziej, a inne mniej ciekawe, a jednak ostatecznie układają się w spójną całość.

 

Na wspomnienie zasługuje postać Złego Władcy, którego duszę nosi w sobie Call. Przez większość książki chłopak porównuje się do antagonisty, stara się postępować poprawnie i nie zbaczać ze ścieżki dobra. Pierwszy raz spotkałam się z podobnym motywem, że główny bohater zna stawkę, o którą gra, i za wszelką cenę nie zamierza doprowadzić do złego. Było to niezwykle upajające. W ogóle cała historia o Złym Władcy, jego życiorys, prowadzone wojny oraz postępowanie, niezwykle urozmaicają lekturę, dodając jej pikanterii oraz tworząc mroczno-niebezpieczny klimat.

 

Zaskakujące zakończenie wręcz każe sięgnąć po trzeci tom. Jeśli chodzi o minusy, to kilka sytuacji jest naprawdę przewidywalnych oraz pojawiają się motywy łudząco podobne do Harry'ego Pottera. Mowa, oczywiście, o magicznej szkole (Magisterium kontra Hogwart), o nauczycielu-mentorze (relacja Call-Rufus kontra Harry-Dumbledore), o chłopcu mającym w sobie duszę złego czarodzieja (horkruksy) albo o najbliższych przyjaciołach głównego bohatera (Tamara i Aaron kontra Ron i Hermiona). Rozumiem, że w wielu książkach pojawiają się podobieństwa do HP, ale tutaj znalazłam ich aż zanadto. 

 

Podsumowując, "Miedziana rękawica" to niezwykła opowieść o magii, przyjaźni, kłamstwach i przeszłości, która pojawia się w najmniej spodziewanych momentach. Autorki stworzyły wciągającą historię, od której ciężko się oderwać i która porywa dynamiczną akcją oraz mroczną atmosferą. Mimo wielu podobieństw do innej powieści oraz kilku przewidywalnych sytuacji warto sięgnąć po drugi tom Magisterium. Polecam, bo podczas czytania bawiłam się naprawdę przednio. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)