Midraj
Szymon Hełmecki

Jeśli uważałam że pierwsza część cyklu trylogii Fajterskiej jest fajna i do rzeczy, to druga za to jest niesamowicie wciągająca, co za styl, język, magia opisowa, przeniesienie wyobraźni na fabułę, chciałoby się więcej i częściej czytać powieści tak złożone, tak fantastyczne, kluczowe i jednostajne, chciałabym zawsze tak rozbudzać swą wyobraźń by poczuć wszystkie te emocje, poczuć te napięcia, a jeśli powieść zawiera tyle przyrody, charakterystyki to jest coś dla ducha, włączając przygodę szpiegowską, majstersztyk.   

Sajmonella zamienia się w żerce, jednak nie on pociąga za sznurki a czarnoksiężnik który go opętał, aby uzyskać energię życiową. Czarnoksiężnik żyjący przed wieloma wiekami, odkrył, jak odłączyć się od ciała i stworzył Midraj. Dzięki temu że istniały wojny i głód   że o niedobór energii nie musiał się martwić. Tak powstała kula utrzymywana w ryzach zaklęcia. Część zasobów była pobierana, dla podtrzymania osłony reszty energii wewnątrz. Z biegiem czasu kula się powiększała, aż zaklęcie osłony nie wytrzymało i uwolniona energia wypełniła powietrze. Od eksplozji miała powstać przestrzeń zawieszona między światami. Kilka tygodni po wydarzeniach na bagnach, uciekając przed pogonią Spicslużby, Sajmonella trafił do zapomnianego przez los przysiółka. W chacie mieszkała młoda wdowa w ciąży, którą zabił - nie chciał, lecz czarnoksiężnik Metah użył mocy by poczuć niemal bombę kaloryczną. Kiedy się ocknął, zaczął rzucać Sajmonellą o ściany, wyrzucając wściekłość i gniew.  Dwa dni później zawitał myśliwy...Co wydarzyło się później, jaki czeka los żercy? Co się wydarzy w śród bohaterów? Czeka Was niezła uczta.

Druga część jest wyjątkowa, niezapomniana, cała usnuta mgłą, intrygą, ale posiada wątki pogaństwa, zabobonów, uroków, jest tajemnicza i niesztampowa, wciągająca, niesamowita, intrygująca, ciekawa, zwodnicza i bagienna. Polecam.