Mężczyzna w białych butach
Michał Larek, Waldemar Ciszak

Wstrząsająca historia o potworze, który miał sumienie. Smutna, prawdziwa historia, która wciąga jak najlepsze kryminały. Waldemar Ciszak i Michał Larek podjęli się opisania historii poszukiwania seryjnego mordercy, który w latach 90. siał postrach wśród blokowisk w całej Polsce. Wobec niedawnych kontrowersji wokół wyjścia na wolność Trynkiewicza, oczywistej zasadności kary śmierci dla morderców, kosztów utrzymania więźniów i późniejszego dozoru realizowanego bardzo doraźnie sprawa Dusiciela jest bardzo aktualna. Mężczyzna w mundurowej czapce, który gwałci i morduje chłopców - jego psychika i dzieje muszą być ściśle powiązane, a próby ujęcia niemal automatycznie podnoszą ciśnienie i przykuwają uwagę. Autorzy perfekcyjnie spletli reportaż przedstawiający chronologię wydarzeń, policyjne dochodzenie i wspomnienia oficera prowadzącego sprawę. W trakcie lektury można płynnie przejść od prób identyfikacji mordercy do jego działań i przeżyć, od bezpośredniego ujęcia do jego zeznań i wstrząsającego obrazu wykolejenia. Szczególnie szokująca jest dwoistość antybohatera - z jednej strony coś go pcha do ohydnych czynów, potrafi później opowiadać o nich głosem wypranym z emocji, z drugiej - miewa przebłyski sumienia, świadomości potworności czynów, załamania podczas przesłuchania. Bardzo dynamiczne tempo akcji sprawia, że porównania do programu 997 Fajbusiewicza są jak najbardziej na miejscu (zresztą pojawia się on również w książce). Nawet same zakończenia rozdziałów czy ich części, przerwania fabuły w odpowiednich miejscach sprawiają, że odczuwamy niejaką telewizyjność podczas lektury - ale nie jest to z pewnością sucha lektura scenariusza. Poza emocjami wokół działań policji wnikamy też w psychikę potwora, którym stał się człowiek, który w innych okolicznościach mógłby być normalnym członkiem społeczeństwa. Nieprzypadkowo sięgnąłem po tę książkę zaraz po horrorach - i niezawodnie udowodniła, że największa groza kryje się w człowieku. Pozycja obowiązkowa zarówno dla miłośników kryminałów, jak i badaczy ludzkiej psychiki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nietypowy reportaż o nietypowych zbrodniach. Nietypowych, bo dokonywanych w zasadzie bez powodu na przypadkowych osobach - młodych chłopcach. Zbrodniach, które zabijały nie tylko dzieci, ale także ich rodziny, a których sprawcą okazał się "facet z sąsiedztwa". Typowy, nijaki, łatwo stapiający się z tłumem, strachliwy i panicznie bojący się bólu. Ktoś, kto potrafił mordować z zimną krwią najbardziej niwinne istoty, a jednocześnie trząsł się o każdy włos na swojej głowie. 

 

Książka ukazuje mordercę z dwóch stron, z jednej jako osobę, która o dokonanych zabójstwach potrafi opowiadać z fotograficzną dokładnością, bez mrugnięcia okiem, a z drugiej jako skruszonego, bojaźliwego człowieka, któremu wstyd nie pozwala opisać pozostałych czynów, tj. pedofilii. Interesujący w tym wypadku jest fakt, że zbrodniarz wstydzi się opowiadać o czymś, czego nie wstydził się dokonać w rzeczywistości - w dodatku wielokrotnie. Najgorszym pozostaje jednak fakt, że książka nie jest zwykłą fikcją literacką, a opisem najprawdziwszych wydarzeń i tragedii wielu polskich rodzin, które już nigdy nie znajdą odpowiedzi na pytanie "dlaczego?". 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)