Mazury i Polacy
Grzegorz Jasiński ;

Grzegorz Jasiński w swojej książce "Mazury i Polacy" zebrał relacje z podróży i opinie z przełomu XIX i XX wieku kilku Polaków, którzy zainteresowali się Mazurami. Teksty te są bardzo ciekawe, pisane w ówczesnym stylu, co przypomina mi mowę, jakiej używali moi starsi krewni. Teraz już niemal nikt tak nie mówi, więc czytało mi się dobrze a w trakcie lektury robiłam sobie refleksyjne przerwy i wspominałam dawne czasy. I chociaż nie jestem rodowita Mazurką, lecz tu spędziłam niemal całe dzieciństwo i młodość, i ta ziemia jest mi bliższa niż rodzinne strony, bo mieszkam tu już tyle lat, że łączy mnie z Mazurami silna więź. "Piękne są wysokie gór szczyty i górskie ustronia, lecz tylko dla śmiałych turystów dostępne. Na Mazurach darmo by kto szczytów szukał - gór wielkich nie znajdzie. Na każdym niemal kroku napotka za to urocze zakątki i łagodne wzgórza."Początkowo Mazurami nikt się w zasadzie nie interesował, dopiero gdy dostrzeżono ich walory krajobrazowe, coraz częściej ciekawi tej krainy podróżnicy, wybierali się na zwiedzanie.Przybysze z innych części kraju patrzyli zupełnie z innej perspektywy na Mazury, chociaż myślę, że to już jest taka nasza ludzka cecha, że wszędzie nam się bardziej podoba niż tam gdzie sami mieszkamy.Czas odcięcia od narodu polskiego sprawił - jak uważał Wojciech Kętrzyński - że Mazurzy pozbawieni dostępu do wiedzy, zamknięci w kręgu własnych zwyczajów, pogrążali się w "ciemnocie" i byli bardziej podatki

...
(czytaj dalej)