Marianna
Magdalena Wala

To moja druga książka tej autorki i na pewno nie ostatnia. Książkę bardzo szybko się czytało.  Nie była jakoś mocno wymagająca, ale też tego od niej nie wymagałam. Idealna lektura na wolny dzień. Można się przy niej zrelaksować.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czytając książkę przenosimy się do XIX wieku. Poznajemy młodą i piękną dziewczynę, która chce wziąć życie w swoje ręce. Porzuca swoje dotychczasowe życie, z którego zresztą nie była zadowolona. Zakłada mundur i udając mężczyznę wyrusza na pole walki. Niestety ten czas się dla niej zakończył, powróciła do domu. I tu jednak nie wszystkie sprawy potoczyły się pomyślnie dla dziewczyny. Dla dobra rodziny musi wyjść za mąż za nieznanego mężczyznę. Wkracza do nowego świata, gdzie czeka ją wiele nauki, by się w nim odnaleźć. Jej mąż jest bardzo bogatym mężczyzną i znając jego majętność, może przebierać w kandydatkach na żonę. Tak by się wydawało. W tamtych czasach, to idealny kandydat na męża, zwłaszcza dla rodziny, która majętna nie jest. Jednak tego nie robi, nie ma żony i wcale jej nie szuka. Dlaczego? W czym tkwi tajemnica? I kto stoi za tym, że ślub się odbędzie? Czy Mariannę czeka ciężki los? Tego Wam oczywiście nie zdradzę. Napiszę Wam tylko, że będzie się sporo działo. Mariannę czeka wiele wyzwań, spisków i intryg. Czy uda się jej stawić im czoła? Sięgnijcie po tę lekturę, a się dowiecie. Mnie osobiście powieść ta wciągnęła już od pierwszych stron. Bardzo szybko i przyjemnie się ją czyta. Jedyne czego żałowałam jest to, że lektura jest krótka. Jak dla mnie za szybko się skończyła. Główną bohaterkę bardzo polubiłam, ale nie tylko ona zyskała moją sympatię. Inni bohaterowie są również ciekawi. Oczywiście nie brakuje i takich, którzy spiskują i swoim zachowaniem niestety budzą niechęć czytelnika. Ale nie oszukujmy się, bez mrocznych i złych postaci powieść mogłaby nie być tak dobra, mogłaby być nudna, a ja lubię jak coś się dzieje. I jeszcze bardziej lubię jak dobro wygrywa. I tu nasuwa się pytanie: czy i tym razem książka zakończyła się happy endem? Dowiecie się po przeczytaniu lektury. Ja Wam tego nie zdradzę. Opinia ta pochodzi z mojego bloga biblioteczkamoni.blogspot.co.uk

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To wielka sztuka stworzyć powieść łączącą w sobie elementy wielu gatunków. Magdalena Walaw najnowszej książce bawi się konwencjami, łączy rozmaite estetyki i finalnie oddaje w ręce czytelników bardzo ciekawą pozycję. 

„Marianna” przenosi nas do pierwszej połowy XIX w., do okresu popowstaniowych represji. Tytułową bohaterkę poznajemy, gdy powraca (po walkach, a potem tułaczce) do domu i zastaje ruiny dawnej świetności. Rodzinny majątek znajduje się w opłakanym stanie – jedynym ratunkiem jest zamążpójście Marianny. Dziewczyna nie ma szans na znalezienie odpowiedniego męża w najbliższej okolicy, gdzie zasady życia wciąż wyznaczają konwenanse i tradycje – i gdzie jako były powstaniec skazana została na społeczne wykluczenie. Ojciec, człowiek pazerny, bez skrupułów i honoru, planuje więc oddanie jej jako metresy lubieżnemu Rosjaninowi. Na ratunek przychodzi córce matka, swatając ją z pewnym wdowcem. Bohaterka musi wyjechać do majątku narzeczonego, a tam styka się z rozmaitymi plotkami i sugestiami dotyczącymi pana domu. Niepokojące wieści zaczynają ją przerażać. Dziewczynę dręczą nocne koszmary, w których powraca na pole bitwy. Jednak to nie one spędzają jej sen z powiek – gdy zapada zmrok, nawiedza ją Biała Dama. 
„Marianna” łączy w sobie cechy powieści historycznej, przygodowej, społeczno-obyczajowej i romansu. Wala zdecydowała się na mało popularny – w literaturze pięknej – okres w dziejach Polski, ale udowodniła, że nie tylko I czy II wojna światowa może być pojemnym i dającym nieograniczone możliwości tłem fabularnym. Nadaktywna Marianna napędza akcję, co raz popada w (mniej lub bardziej poważne) kłopoty. Znakomicie poradziła sobie autorka z wątkiem miłosnym. Obserwujemy pierwsze zauroczenie bohaterki, wkraczanie w kolejny etap życia kobiety (powieść inicjacyjna). Marianna chłonie otaczający ją świat wszystkimi zmysłami, jest dociekliwa i choć czasem nieco naiwna (co ma swoje uzasadnienie) – sposobem rozumowania i rodzajem wyobraźni zdecydowanie wyprzedza sobie współczesnych. 
„Marianna” to także swego rodzaju manifest. Wala wykreowała pewną siebie i dążącą do osiągnięcia swoich celów młodą kobietę o wielkich ambicjach. Bohaterka najpierw w przebraniu chłopca walczy podczas powstania, potem przyjmuje na siebie odpowiedzialność za majątek rodziny oraz sprawdza się (choć nie bez wątpliwości i kłopotów) w społecznych rolach kobiet. Ale to jej wielki hart ducha i pragnienie, by być zdecydowanie kimś więcej niż tylko ozdobą męża, stanowią temat numer jeden. Na drugim planie znajdują się m.in. tajemnica nocnych mar i wątek kryminalny. 
„Marianna” jest jednak przede wszystkim historią o dążeniu do wolności, uznawanej za wartość nadrzędną. Jako panienka bohaterka marzy o zamążpójściu, licząc, że właśnie ono przyniesie jej upragnione wyzwolenie. Jako żona rozumie, iż karmiła się naiwnymi iluzjami. Często oddaje się refleksjom dotyczącym statusu kobiet w społeczeństwie. Sama z natury jest buntowniczką, wymyka się wszelkim próbom zniewolenia, czy zatem małżeństwo nie podetnie jej skrzydeł? 
Autorka pokazała ścieranie się świata męskiego (brutalnego, pozbawionego sentymentów, stanowczego) z kobiecym (pełnym delikatności, piękna i wrażliwości). W równym stopniu zadbała o intrygę, postacie bohaterów (wspaniała Marianna, ale równie znakomity Michał), tło, co i detale, np. sceny szykowania wyprawy panny młodej, kontakt Marianny z Elżunią itp. Na słowa uznania zasługują także styl, wszelkie drobiazgi budujące klimat utworu oraz konsekwentnie prowadzona narracja (z użyciem słownictwa z epoki). 
„Marianna” to znakomita rozrywka z podwójnym dnem. Magdalena Wala umiejętnie przykuwa uwagę czytelnika, podtrzymuje jego ciekawość do ostatnich stron, wywołuje uśmiech i sprawia niebywałą przyjemność. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo fajny i wciągający romans historyczny z ciekawie zarysowanym wątkiem kryminalnym. Gdy wybucha powstanie listopadowe Marianna zamiast spędzać czas na nauce u sióstr zakonnych zaciąga się do wojska i bierze czynny udział w powstaniu. Po zakończeniu walk Marianna wraca do domu rodzinnego.Niestety tam musi się ukrywać, gdyż jej zniknięcie ze szkoły przyklasztornej wywołało różne plotki a rodzina jest narażona na konfiskatę majątku. Wzburzony zachowaniem Marianny ojciec, chce ją wydać za mąż za starszego o 20 lat rosjanina. Matka natomiast proponuje Mariannie zamążpójście za syna przyjaciółki. Ojciec zgadza się pod warunkiem, iż wybrany przez matkę Marianny kandydat wypłaci mu żądaną kwotę pieniędzy. I tym sposobem Marianna wychodzi za mąż za mężczyznę, który ... tak naprawdę nie chciał się, żenić ale kilka lat wcześniej wydał pełnomocnictwo do zawarcia związku małżeńskiego w jego imieniu dla swojego kuzyna. Pełnomocnictwa nie odwołał i dzięki intrydze jego matki Marianna została jego żoną. Już brzmi interesująco? Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, iż 19 letnia Marianna nie jest pierwszą żoną Michała, a wszystkie poprzednie ginęły w wieku 20 lat. Czy to na pewno były nieszczęśliwe wypadki ? Czy może ktoś stoi za eliminowaniem kolejnych żon Michała? Jak Marianna odnajdzie się w nowej rzeczywistości? Jakie relacje połączą ją z mężem, który nie chciał się żenić? Tytułowa bohaterka to kobieta charakterna, której nie jest łatwo odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie kobieta jest całkowicie podporządkowana mężczyźnie. "Marianna" to wciągająca lektura, przy czytaniu której nie można się nudzić. W głównej mierze dzięki krnąbrnej głównej bohaterce. Jest to książka obyczajowa z dość mocno zaznaczonym tłem historycznym, wątkiem romantycznym a także kryminalnym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rzadko czytam książki z gatunku typowo kobiecych powieści obyczajowych. Lubię, jak za lekturą kryje się coś więcej niż tylko perypetie miłosne. Ale, od czasu do czasu, coś mnie zaintryguje i sięgam też po taką prozę. Tym razem zaciekawienie wywołało osadzenie historii w XIX wieku, tuż po powstaniu listopadowym, oraz podkreślenie roli kobiety w tym przełomowym dla Polaków wydarzeniu. Marianna jest bardzo żywą, energiczną i odważną kobietą. Nie dla niej wyszywanie, sprawunki, bale. Dla niej ważniejsza jest walka o Ojczyznę. Dlatego też, dziewczyna opuszcza klasztor, gdzie pobierała nauki, i staje się szeregowym żołnierzem podczas pierwszego zrywu Polaków przeciw zaborcy. Kiedy zostaje ranna, wraca do rodzinnego domu. Tam okazuje się, że ten odważny wyczyn może doprowadzić do zguby jej rodzinę. Rosjanie mogą zabrać im majątek, bądź wywieźć ich na Sybir. Jedynym ratunkiem dla Marianny staje się małżeństwo z mężczyzną, którego nigdy nie spotkała. Wie o nim tylko to, że tak jak ona potrzebuje męża by rozwiązać swoje problemy, tak on desperacko potrzebuje żony. Co się za tym kryje? Z czym przyjdzie jej się zmierzyć? Powieść czyta się bardzo lekko i szybko. Nie jest to zbyt wymagająca proza. Pomimo uknutej intrygi rodzinnej, czytelnik nie musi się zbytnio forsować by odkryć prawdę. Mimo to, a może właśnie dzięki temu, powieść czyta się po prostu przyjemnie. Autorka przyznała, że ciekawiła ją bardzo rola kobiet w powstaniu listopadowym. Jak się okazało, wiele przedstawicielek płci pięknej, uczestniczyło w bezpośredniej walce o wolność naszej Ojczyzny. Sądzę, że pisarka rzeczywiście powołała do życia ciekawą postać. Choć według mnie, mogła trochę więcej miejsca poświęcić powstańczemu okresowi życia Marianny. Pomimo tego, że następuje tu wiele nawiązań do historii, do represji, które miały miejsce po powstaniu listopadowym, do życia najniżej warstwy społecznej czyli chłopów, to czuję lekki niedosyt. Myślę, że Magdalena Wala mogła dużo więcej "wycisnąć" z tego okresu naszej Ojczyzny. Książka mogła by o wiele bardziej zyskać na wartości. Ponadto, autorka próbowała pokazać jak traktowane były kobiety, nim zaczęto je szanować, dawać równe prawa, uwzględniać ich zdanie. Uważam, że ten temat został potraktowany trochę po omacku. Są to tylko dość niewielkie wstawki. Podsumowując, moje oczekiwania nie do końca się spełniły, ale i tak sądzę, że powieść jest bardzo zgrabnie napisana. Czytając ją można w bardzo miły i na prawdę spokojny sposób spędzić chłodny, jesienny wieczór. Więcej recenzji na fifraku.blogspot.com Zapraszam !

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marianna w wieku 18 lat jako panna na wydaniu przebywała w zakonie. Jej rodzina lada dzień ma ogłosić bankructwo, mimo znakomitego pochodzenia. Dziewczyna zaniepokojona sytuacją w domu, uciekła z klasztoru, co rujnuje jej reputację.
Jednakże jej matce udaje się wydać ją za mąż, za mężczyznę, którego Marianna nie widziała, ani na żywo, ani na portrecie. Po przyjeździe do jego domu, okazuje się, że mąż jest nieprzystępny, w domu rządzi teściowa, a w nocy bohaterkę nawiedza Biała Dama, która zastępuje koszmary z pola bitwy. Jak w tej sytuacji poradzi sobie dziewczyna?
„Marianna” to klimatyczna powieść osadzona w innych czasach, gdy szlachcianka mogła wybierać między klasztorem a małżeństwem.
OCENA 5/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia trochę miłosna, trochę kryminalna z elementami historii.

Ciekawie napisana, dobrze się czytała. Pozycja na miłe relaksujące popołudnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marianna - romans, intrygi dworskie, wojna. Zdecydowanie mój typ. Panna Marianna to kobieta w spodniach. Nie da sobie w kaszę dmuchać. Gdy okazuje się, że dla dobra swojego i swojej rodziny, musi wyjść za mąż za syna  dalekiej krewnej, jej świat wywraca się do góry nogami. W pałacu niespodziewanie spotyka starą, nielubianą koleżankę Klementynę, która za wszelką cenę chce zająć jej miejsce na dworze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsza część wspaniałej części o rodzinie Pawłowskich. Ta skupia się na najstarszej córce, Mariannie. Dziewczyna bierze udział w powstaniu  i dlatego musi się ukrywać. Jej okrutny ojciec jest na nią wściekły, matka by jakoś dziewczynę ratować układa jej małżeństwo. z Z początku nie jest zachywcona, ale nie ma wyjścia. Zresztą pan mąż też nie jest zachwycony obotem sprawy. Ślub per procura został zawarty za jego plecami. Początkowe problemy jednak są niczym w porównaniu z tajemniczym duchem i klątwą. Jednak młodzi poznają się coraz lepiej i są sobie coraz bliżej siebie. To pomogło ,,złamać'' wszelkie przeszkody. Ksiązka fantatsyczna, w niektórych momentach śmieszna. Można dowiedzieć się wiele o zwyczajach XIX w. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo klimatyczna powieść, która lokuje nas  w zupełnie innych czasach - czasach osadzonych w XIX wieku - w których kobiety miały jedno zadanie - ładnie wyglądać, nie mieć za wiele do powiedzenia, a posiadanie własnego zdania czy chęć pogłębiania wiedzy były wykroczeniem, które wykluczało taką kobietę z  towarzystwa.
Świetnie  zarysowane tło historyczno-obyczajowe, ciekawy język i ciekawie nakreślone postacie reprezentujące różne cechy charakteru,  dążenie do wolności i szczęścia.

Książka ukazuje nam, że nawet w tamtych trudnych dla kobiety czasach można było  walczyć o samą siebie, o swoje szczęście i poważanie.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)