Magiczne lata
Robert McCammon

Uwielbiam książki, w których historia dzieje się w małym miasteczku lub hermetycznej społeczności. Dlatego nie mogłam sobie odmówić lektury Magicznych lat Roberta Mc Cammona. Powyższa powieść zawiera historię, która przenosi nas w magiczny świat niewielkiego miasteczka Zephyr w Alabamie w latach 60. XX wieku. Głównym bohaterem jest jedenastoletni Cory Mackenson, który staje się świadkiem tajemniczego wypadku, który rzuca cień na spokój dotychczasowej idyllicznej rzeczywistości. Zagłębiając się w tajemnice okolicznych mieszkańców i próbując rozwiązać enigmatyczną zbrodnię, Cory zderza się z rzeczywistością, która jest bardziej brutalna niż mu się wydawało, przez co musi dość szybko dojrzeć.
 

 

 

Autor urzekł mnie nie tylko pomysłem na fabułę i tym jak ją poprowadził, ale również pięknym językiem i świetnie zbudowanymi postaciami, którym szybko zaczęłam kibicować i z którymi mogłam się utożsamić. McCammon w swojej opowieści oprócz tego, że opowiada historię o dojrzewaniu; podejmuje również tematy związane z dyskryminacją rasową. Poza tym jest to też historia o sile przyjaźni, lojalności i walce ze swoimi słabościami. To wszystko sprawiło, że delektowałam się tą powieścią i z chęcią do niej wracałam. Ponad to bardzo kibicowałam Cory'emu, nie raz wstrzymując oddech w momentach, w których był w niebezpieczeństwie lub płacząc z nim w pewnym tragicznym momencie jego życia. 

Oczami nastoletniego chłopca obserwujemy świat, a przede wszystkim społeczność, w której się wychowuje. Do Cory'ego dociera, że ludzie mieszkający w jego miasteczku mają różne tajemnice i nie wszyscy są dobrzy. Wśród nich sąsiadów naszego głównego bohatera są osoby dobre i złe oraz dobrzy ludzie, którym zdarza się robić złe rzeczy. To wszystko dociera do tego niezwykłego dziecka pomiędzy beztroskimi chwilami a rozwiązywaniem zagadki morderstwa, którego był świadkiem.

 

 
"Magiczne lata" to dzieło, które porusza serce czytelnika, mówiąc do niego nie tylko przez fabułę, ale także przez głębokie przemyślenia i refleksje nad losem bohaterów. Jest to opowieść kameralna, sentymentalna, ale przede wszystkim - magiczna, oddająca ducha danego czasu i miejsca w sposób niezwykle przekonujący. Powyższa powieść jest porównywana m. in. z To Stephena Kinga czy z twórczością Dana Simmonsa. Dzięki temu zmotywowałam się do sięgnięcia po To, które słucham w wersji audio i mam nadzieję, że dzięki Magicznym latom szybciej zmotywuję się do tego rozpoczęcia przygody z książkami Simmonsa.

Magiczne lata okazały się być jedną z najlepszych książek, które jak do tej pory przeczytałam w tym roku. I zapowiada się na to, że znalazłam kolejnego ulubionego autora, a co za tym idzie cieszę się, że mam w domu trzy inne książki tego pisarza, po które mogę sięgnąć. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Znając wcześniejszą twórczość Roberta McCammona nie sądziłem, że to będzie tego typu książka. Zawsze w świecie autora pojawiały się potwory, nawiedzone dusze, krew i zniszczenie. Tutaj też są, ale w nieco innym wydaniu. Wszystko widziane jest oczami 12-nasto letniego chłopca. Wciągający zapis jednego roku z jego życia. Aż dziw, że tyle może się zdarzyć. Książka, która z utęsknieniem przedstawia młode, dziecięce lata, które sami wspominamy niejednokrotnie. Pewnie nie tylko ja odnoszę wrażenie, że twórczość pokrywa się z tym co tworzy S.King, ale nic w tym złego, bo o plagiatach, bądź bezczelnemu zrzynaniu nie ma mowy. Polecam wszystkim, którzy chcą powspominać trochę swoje szczenięce lata i zagłębić się nieco w groźnym, nadnaturalnym klimacie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Magiczne lata to niezapomniana, wielowątkowa opowieść skreślona ręką amerykańskiego mistrza pióra, Roberta McCammona, która jest barwna kroniką życia dwunastoletniego Cory'ego Mackensona, mieszkającego w miasteczku Zephyr w Alabamie. Witamy w Ameryce lat sześćdziesiątych XX wieku. Dwunastoletni Cory Mackenson, bohater powieści, mieszka z rodzicami w prowincjonalnym miasteczku Zephyr w Alabamie. Świetnie prowadzona pierwszoosobowa narracja pozwala śledzić akcję książki właśnie oczami Cory'ego. A opowieść zaczyna się w pewien marcowy, zimny ranek. Chłopiec i jego ojciec stają się przypadkowymi świadkami tajemniczego wypadku. Samochód ze zmasakrowanym ciałem mężczyzny tonie w miejscowym jeziorze. Cory bardzo chciałby odnaleźć sprawcę tego brutalnego morderstwa. Jednak jedynym śladem, który posiada, jest zielone piórko znalezione niedaleko miejsca zbrodni. Czy to wystarczy, aby znaleźć mordercę? Chłopięce lata mijają szybko. Chłopcom się spieszy; chcą zostać mężczyznami, a potem nagle przychodzi dzień, kiedy żałują, że nie mogą znów stać się dziećmi. Cory ma grupkę naprawdę dobrych przyjaciół i wraz z nimi odkrywa tajemnice Zephyr i jego mieszkańców. Bardzo często spędzają ze sobą czas, grając w baseball, jeżdżąc na rowerach, chodząc do kina na filmy o potworach. Mają nieprawdopodobną i nieograniczoną wyobraźnię, którą mogą się pochwalić tylko dzieci i nieliczni dorośli. Wierzą, tak jak większość mieszkańców, w fantastyczne opowieści, przekazywane z pokolenia na pokolenie: o rzecznym potworze nazywanym Starym Mojżeszem, czy o Śnieżniku, wielkim i pięknym jeleniu mieszkającym w pobliskim lesie. Mężczyźni i kobiety w głębi serca są wciąż dziećmi. Nadal chcieliby się bawić i skakać (...) Mają ochotę zrzucić kajdany, jakie nałożył im świat, zdjąć zegarki, krawaty i niedzielne buty i chociaż przez jeden dzień potaplać się na golasa w sadzawce. Chcieliby się poczuć wolni. Magiczne lata to przepiękna opowieść o magii dzieciństwa, o której my, dorośli, zbyt szybko zapominamy w swoim dorosłym świecie. McCammon zaserwował czytelnikom powieść o głębokiej, szczerej przyjaźni, miłości i sile oddziaływania wspomnień. Napisana z wielką dbałością o szczegóły, pełna emocji i tajemnic, z wyrazistymi bohaterami. I w tym miejscu muszę wspomnieć o mężczyźnie, którego mieszkańcy Zephyr biorą za niegroźnego szaleńca. I trochę prawdy w tym jest, bo niby jak nazwać dorosłego człowieka, który za jedyny godny strój uważa nagość. Jest jeszcze jedna bardzo interesująca bohaterka, nazywana Damą, czarnoskóra starsza kobieta z Bruton, dzielnicy Zephyr, zamieszkanej przez ,,kolorowych". Niektórzy się jej boją, inni uważają, że para się magią voodoo. Jednak budzi szacunek i roztacza aurę tajemniczości. Jej sny splatają się ze snami ojca Cory'ego i mogą doprowadzić do rozwiązania zagadki trupa w jeziorze. Magiczne lata to książka o dojrzewaniu, przepełniona radością życia, dziecięcych odkryć, a także o zadziwiającym pięknie, które otacza każdego z nas, a którego z upływem lat nie dostrzegamy. Powinniśmy umieć pielęgnować swoje wspomnienia. Być może z nich wyłoni się ciekawy temat na książkę. A na pewno będzie miło opowiedzieć je swoim wnukom przy kominku. Chcesz przeczytać więcej? - http://monweg.blog.onet.pl/2015/05/13/magiczne-lata-drzwi-do-cudownych-wspomnien/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczerze powiedziawszy to przyciągnęła mnie ciekawa okładka, ale książka może okazać się na prawdę interesująca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka wspaniała, wyjątkowa a wręcz wybitna. Powieść, która łączy w sobie tak wiele gatunków i niesie sobą tak wiele emocji, iż bez wątpienia należy uznać ją za jedną z najlepszych powieści ostatnich lat. "Magiczne lata" to opowieść o małym miasteczku i mieszkającym w nim dwunastoletniego chłopca o imieniu Cory. Pewnego dnia chłopiec jest świadkiem wypadku samochodowego, w którym to samochód wpada do miejscowego jeziora, zaś w jego wnętrzu tkwią zmasakrowane ludzkie zwłoki. Od tej chwili życie chłopca sprowadza się do jednego celu, znalezienia zabójcy..Celu tym bardziej trudnego, iż nie dysponuje on żadnymi dowodami, zaś jego jedyny plan opiera się na szczegółowej obserwacji codziennego życia mieszkańców miasteczka.. Książkę Roberta McCammona można porównać do największych dzieł amerykańskich powieściopisarzy, z Stephenem Kingiem i Cormaca iem McCarthym na czele. Przygoda, wszechobecna tajemnica, ekscytacja młodego chłopca, zjawiska nadprzyrodzone i barwny opis życia małomiasteczkowej amerykańskiej społeczności - to największe atutu niniejszej powieści. Jeśli zatem szukasz doskonałej, inteligentnej i wciągającej rozrywki - koniecznie sięgnij po "Magiczne lata":)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Robert McCammon jest uznawany za jednego z najlepszych pisarzy grozy w historii, ale pisarz umiejętnie miesza gatunki. Pierwsza powieść napisał pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Jest autorem kilku powieści, które są zaliczane do klasyki grozy takich jak między innymi "Pragnienie", "Stinger" czy tez "Godzina wilków". Kilka z jego ksiązek otrzymało nagrodę Brama Stockera dla najlepszych powieści roku. Autor swoją powieści osadził w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku w tajemniczej i malowniczej miejscowości Zephyr, położonej nieopodal Alabamy. Narratorem jest dwunastoletni chłopiec o imieniu Cory. Jak każdy nastolatek, jest ciekawy świata i skłonny do psot. Nastolatek pomaga ojcu, który zajmuje się rozwożeniem mleka dla okolicznych mieszkańców. Pewnego poranka przed szkoła wyruszają w trasę. Nic nie wróży tego co się ma stać, do czasu gdy nagle przed nimi pojawia się auto, które jedzie wprost na nich, ale ostatecznie wpada do jeziora. Bohaterski ojciec podąża na ratunek. Szybko okazuje się, że w samochodzie nie znajduje się pijany kierowca, ale nieznany, nagi człowiek , a raczej jego zwłoki przypięte kajdankami. Mieszkańcy Zephyr podejrzewają, że morderca kryje się wśród nich.Cory jednak coś widzi i podejmuje własne śledztwo, a towarzyszy mu "rakieta" - rower który otrzymuje od...Od kogo mozna przeczytać w powieści. McCammon funduje nam wiele wątków, ale najważniejszym jest odpowiedź na pytanie kto zabił. Oczywiście nie bez znaczenia pozostaje tutaj postać chłopca, który wpadając w kolejne tarapaty jest coraz bliżej odkrycia tajemnicy. A trzeba przyznać że mieszkańcy wioski to doborowe towarzystwo. Każdy z nich może mieć jakieś grzeszki na sumieniu. Książka to przygody, o jakich mogłem pomarzyć w dzieciństwie, a teraz przeżyłem je dzięki autorowi, który umiejętnie wyzwolił we mnie tęsknotę za młodzieńczymi, beztroskimi latami, za wolnością i zupełnie innymi czasami, których już teraz nie ma i już nie powrócą. Nie dziwi mnie fakt, że "Magiczne lata" zostały okrzyknięte jako kultowa powieść. To powieść o dojrzewaniu i magii, jaka w niej jest, o tym co nieuchwytne, tajemnicze i niewinne. Doskonały język, jakiego autor używa budując kolejne rozdziały w moim przekonaniu jest o niebo lepszy od książek Kinga. Budowanie napięcia jest naturalne, nie ma tutaj sztuczności. Czytając "Magiczne lata" miałem wrażenie, że jestem w środku akcji. Koniecznie muszę przeczytać inne powieści autora. Mimo 654 stron książkę czyta się bez sekundy znużenia. Polecam bardzo gorąco. Idealna lektura ze względu na wiek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to chyba jedna z najlepszych książek jakie kiedykolwiek czytałam. Zawiera elementy realizmu magicznego, kryminału czy grozy, ale przede wszystkim jest wspaniałą powieścią o samym życiu, a także o dorastaniu i wszystkich przyjemnościach i nieprzyjemnościach, które się z nim wiążą. Nie wszystko mi się w niej podobało (przede wszystkim jawne przekroczenia granicy realności - co innego metafory, sugestie czy wspomniany realizm magiczny, a co innego to ewidentne zdarzenia po prostu niemożliwe), jednak ogólnie czytałam Magiczne lata z wypiekami na twarzy jak jedną z najlepszych powieści Stephena Kinga, którego uwielbiam za umiejętność oddania codziennego życia niewielkiego amerykańskiego miasteczka. Ogólnie rzecz biorąc - polecam każdemu od piętnastego roku życia wzwyż.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Z lekturą tej powieści się nie spieszyłam... Warto smakować ją po troszeczku, niż pochłonąć na raz. Jest to bowiem jedna z tych książek, którymi trzeba się po prostu delektować ? i która pozostanie ze mną już na zawsze. Dajcie się zatem i wy porwać tej historii. Poczujcie płynącą z niej magię. Bo naprawdę warto!  ?" 

 

cała recenzja:

https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-magiczne-lata-robert-mccammon/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)